Η ανισομετρία που υπήρχε ανάμεσα στις διάφορες χώρες - μέλη της ΕΕ και διατηρήθηκε σε ολόκληρη την περίοδο από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, εντείνεται ακόμα περισσότερο από την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα στις χώρες εκείνες που είναι λιγότερο ανταγωνιστικές να παρατηρούνται υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, κάτι που υπαγορεύει την ανάγκη για τη λήψη πρόσθετων διαρθρωτικών μέτρων, για την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Αυτή είναι η λογική, που, ουσιαστικά, παρουσιάζεται στην τριμηνιαία Εκθεση της Κομισιόν για την ανταγωνιστικότητα, στην οποία διαπιστώνεται επιδείνωση των σημαντικών οικονομικών ανισοτήτων και διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στις χώρες - μέλη.

Το γεγονός, βέβαια, ότι οι παραπάνω διαπιστώσεις για το χάσμα έρχονται να επιβεβαιώσουν τη θέση των κομμουνιστών για τα νομοτελειακά χαρακτηριστικά που έχει το ζήτημα της ανισομετρίας στο καπιταλιστικό σύστημα, δεν εμποδίζει τους εκπροσώπους της Κομισιόν να βγάζουν πορίσματα για την ανάγκη επιτάχυνσης των λεγόμενων μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων, με μέτρα την προώθηση νέων πακέτων αντιλαϊκών μέτρων και πολιτικών, αναπαράγοντας το φαύλο κύκλο της κλιμακούμενης επίθεσης κατά των εργαζομένων, στο όνομα της εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Στην Εκθεση αναφέρεται ότι η όποια ανάκαμψη μπορεί να σημειώνεται, γίνεται μέσα σε συνθήκες «αυξημένου κινδύνου», κύρια λόγω της αυξανόμενης ανεργίας, η οποία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις σ' ολόκληρη την ΕΕ. Μάλιστα, όπως σημειώνεται, «η δυναμική της ΕΕ εξακολουθεί να είναι αμφίβολη», επειδή είναι «απογοητευτική η προοπτική της αγοράς εργασίας».

Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα της σύγκλισης και της ίδιας της εισαγωγής του ενιαίου νομίσματος, στην έκθεση σημειώνεται ότι «η είσοδος του ευρώ έχει οδηγήσει σε μεγεθυνόμενες αποκλίσεις σε επίπεδο ανταγωνιστικότητας μεταξύ κρατών - μελών, όπως, για παράδειγμα, μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας ή της Ισπανίας. Το αποτέλεσμα είναι στις λιγότερο ανταγωνιστικές χώρες να παρατηρείται διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, την ώρα που άλλοι εταίροι τους παρουσιάζουν πλεονάσματα».

Για τη δική μας χώρα, στην Εκθεση εκτιμάται ότι «η Ελλάδα είναι μία κατηγορία από μόνη της, καθώς συνδυάζει τις υψηλές και επίμονες δημοσιονομικές ανισορροπίες και την παρατεταμένη απώλεια ανταγωνιστικότητας». Ωστόσο, η συνταγή αντιμετώπισης του προβλήματος είναι προς μία και πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση. Οπως σημειώνεται, «οι χώρες οι οποίες έχουν χάσει την ανταγωνιστικότητά τους πρέπει να δρομολογήσουν άμεσα μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να ανακτήσουν τα προηγούμενα επίπεδα. Αυτό ισχύει κυρίως για την Ελλάδα, η οποία έχει αποσπάσει υπόσχεση για βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ, σε περίπτωση επιδείνωσης των οικονομικών της».

Βέβαια, δε χρειάζονταν οι επισημάνσεις της Κομισιόν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά τις πρώτες δέσμες των αντιλαϊκών της μέτρων, έχει ήδη δρομολογήσει τα επόμενα βήματά κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης και προώθησης των μεταρρυθμίσεων, και για το Ασφαλιστικό, και για τα Εργασιακά, και για τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα».