«

Θέλω να καταγγείλω την κατάληψη που έγινε στο υπουργείο Εργασίας, την κατάληψη που γίνεται στο χώρο της Ακρόπολης και την προσπάθεια κατάληψης και άλλων χώρων. Δείχνουν ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο. Ενα σχέδιο που έχει ως στόχο να δημιουργήσει εικόνες. Είναι μια παράσταση, ένα θέατρο που θέλει να συγκαλύψει τη δική μας προσπάθεια, την προσπάθεια για κοινωνική συνοχή» (πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, Απρίλης 2001).

Τα παραπάνω αφορούν μόνο μια ελάχιστη αποδελτίωση της διαχρονικής κατασυκοφάντησης των αγώνων τον εργαζομένων. Με ακόμη μεγαλύτερη λύσσα, χυδαιότητα και κυνισμό, αντιμετωπίστηκε και η αντιπολεμική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ το 2003 στην Ακρόπολη με ανάρτηση πανό ενάντια στο βρώμικο πόλεμο στο Ιράκ. Τότε είχε ποινικοποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ η αντιιμπεριαλιστική δράση στο όνομα του Δημήτρη Αγκαβανάκη, στελέχους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Τη δίκη συνέχισε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2006, για να αθωωθεί τον Ιούνη του 2007. Με το ίδιο μίσος αντιμετώπισαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, άλλα αστικά κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ, τη χτεσινή συμβολική κινητοποίηση του ΚΚΕ με τα δύο πανό που καλούσαν τους λαούς της Ευρώπης να ξεσηκωθούν, γιατί, λέει, έτσι βλάπτεται ο τουρισμός. Μάλιστα, το υπουργείο Πολιτισμού - Τουρισμού, επικαλούμενο ψευδώς αυτό το στοιχείο, κατέβηκε άλλο ένα σκαλοπάτι γελοιότητας ...καλώντας «την ηγεσία του ΚΚΕ να καταδικάσει την ενέργεια».

Εχουν πολύ θράσος να μιλούν. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εναλλάξ στην εξουσία, έχουν ξεσκίσει το δημόσιο χαρακτήρα της πολιτιστικής κληρονομιάς, τα 20 τελευταία χρόνια. Συνειδητά και κλιμακωτά αποδιάρθρωσαν και αποδιαρθρώνουν την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Μετατρέπουν τους εργαζομένους της σε πολιτικούς και εργασιακούς ομήρους. Επιβάλλουν τους «νόμους» της «αγοράς». Δίνουν τον Παρθενώνα για ντεκόρ σε πολυεθνικές. Σαλαμοποιούν την πολιτιστική κληρονομιά, μετατρέποντάς την σε λάφυρο του κεφαλαίου.