Η ουσία της αντιδραστικής κρατικής πολιτικής για τον πολιτισμό επιβεβαιώνεται και από τη σύνθεση των νέων ΔΣ του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ (ΟΠΕΠ) και του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ), που διόρισε ο υπουργός Πολιτισμού. Υπογραμμίζοντας έτσι το γεγονός ότι δεν έχει καμιά σημασία για το αν και πώς θα συνενωθούν οι δύο παραπάνω οργανισμοί - στο όνομα του οικονομικού «νοικοκυρέματος» - αφού κινούνται εντός του πλαισίου της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας.

Ετσι, ως πρόεδρος του ΟΠΕΠ ΑΕ τοποθετείται ένας «σύμβουλος επιχειρήσεων» (Δημήτριος Τσίτος). Την ίδια ιδιότητα φέρει και ο διευθύνων σύμβουλος (Κ. Μπαλαφούτας). Αντιπρόεδρος είναι ένας δημοσιογράφος (Αρ. Πετρόπουλος), ενώ μέλη είναι ένας συμβολαιογράφος, μία οικονομολόγος, μία υπάλληλος της Βουλής, ένας νομικός, ακόμη μία σύμβουλος επιχειρήσεων, ένας γεωλόγος, ένας σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών, μία ζωγράφος, μία ιστορικός τέχνης, ένας αρχαιολόγος και ένας διοικητικός εκπρόσωπος του υπουργείου.

Πρόεδρος του ΤΑΠΑ διορίστηκε ο ...διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΕΠ ΑΕ, ενώ ένας ακόμη «συνάδελφός» του βρίσκεται και μεταξύ των μελών του ΔΣ.

Φυσικά, η σύνθεση των ΔΣ αντανακλά, ακριβώς, τον αγοραίο προσανατολισμό της κρατικής πολιτιστικής πολιτικής και πιο συγκεκριμένα των δύο οργανισμών. Ειδικά του ΟΠΕΠ ΑΕ, που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ για να διαχειριστεί τα πωλητήρια των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων, καθώς και τα πωλούμενα αντίγραφα αρχαίων αντικειμένων. Αρμοδιότητες που μέχρι τότε ανήκαν στο ΤΑΠΑ και τα έσοδα επέστρεφαν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, κάτι που δε συνέβη με τον ΟΠΕΠ, ο οποίος κάλυπτε με αυτά τα λειτουργικά του έξοδα.

Ταυτόχρονα, όλες οι κυβερνήσεις απαξίωναν συνειδητά το ΤΑΠΑ, με στόχο να «ανοίξουν» το αντικείμενό του στην «αγορά». Επιπλέον, το «φόρτωσαν» με το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα της μη εφαρμογής των αποφασισμένων απαλλοτριώσεων, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των - στην πλειοψηφία τους - μικροϊδιοκτητών και τη διαιώνιση του κινδύνου για τις αρχαιότητες που βρίσκονται επί δεκαετίες εγκλωβισμένες στις αναπαλλοτρίωτες ιδιοκτησίες.

Θυμίζουμε ότι το «κερασάκι» στην παραπάνω «τούρτα» ήρθε το 2008, με τροπολογία στο νόμο για το νέο Μουσείο Ακρόπολης, σύμφωνα με την οποία, το ΤΑΠΑ «καλείται» να διαθέτει πόρους του στο ΤΔΠΕΑΕ (Ταμείο Διαχείρισης Αρχαιολογικού Εργου, επίσης «πασοκικής» έμπνευσης οργανισμό για την ιδιωτικοοικονομική διαχείριση πόρων για μεγάλα αρχαιολογικά έργα), στον ΟΠΕΠ (!) και στην Ανώνυμη Εταιρεία Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας...