Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν την πλατεία Ταξίμ

Φέτος ήταν η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά, μετά από 33 χρόνια, που επιτράπηκε στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη. Μια βαθιά πολιτική συγκέντρωση, με πρωταγωνιστή τα λαϊκά αιτήματα, όσο και αν ο κυβερνήτης της πόλης προσπάθησε να το παρουσιάσει σαν μια γιορτή χωρίς πολιτικό χαρακτήρα... Η σημασία της, σήμερα, ακόμα μεγαλύτερη. Την Πρωτομαγιά του 1977 τουλάχιστον 34 εργάτες και εργάτριες ήταν τα θύματα μιας άγριας προμελετημένης προβοκατόρικης επίθεσης Τούρκων παρακρατικών και πρακτόρων της CIA, που άρχισαν να πυροβολούν σε μια συγκέντρωση 500.000 διαδηλωτών που είχαν ανταποκριθεί στο κάλεσμα της εργατικής συνομοσπονδίας DISK.

Τότε χτύπησαν τη διαδήλωση, δίνοντας το πράσινο φως για την εισβολή των τανκς, που δήθεν εμφανίστηκαν για τη «διατήρηση της τάξης». Πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις σφαίρες και ακόμα 28 ποδοπατήθηκαν στον πανικό και το ανθρωποκυνηγητό που ακολούθησε. Οι τραυματίες ήταν 136, ενώ η αστυνομία πραγματοποίησε 470 συλλήψεις και η Πρωτομαγιά του '77 έγινε η τούρκικη «Ματωμένη Κυριακή». Αυτουργός η κυβέρνηση του εθνικιστή Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ.

Πρώτη φορά το 2007 η DISΚ υπό τη λαϊκή πίεση καλεί ξανά σε πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην πλατεία Ταξίμ, με τη βίαιη καταστολή να επαναλαμβάνεται. Τα ίδια επεισόδια ακολούθησαν και τα δύο επόμενα χρόνια, με τον ίδιο τρόπο που καθοδηγούνται και στην Ελλάδα, σε περιπτώσεις μαζικών κινητοποιήσεων, όπως της περασμένης Τετάρτης. Οι συνθήκες δείχνουν να αλλάζουν φέτος, που πάνω από 300.000 κόσμου συγκεντρώθηκαν στην ιστορική πλατεία Ταξίμ, υπό το βλέμμα 22.500 πάνοπλων αστυνομικών δυνάμεων, καταρρίπτοντας το μύθο των «επικίνδυνων διαδηλώσεων». Μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση είχε το ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ), που σήκωσε και μεγάλο βάρος της οργάνωσης, το Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΡ), σε συνεργασία με άλλα κόμματα και οργανώσεις, οι εργαζόμενοι στην καπνοβιομηχανία «ΤΕΚΕL» και τα συνδικάτα και ομοσπονδίες, DISK, KESK, Turk Kamur Sen, Turk Memur Sen, Hak Is, TMMOB και ΤΤΒ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των πρόσφατων κινητοποιήσεων στην Τουρκία, όπου η πραγματική ανεργία ξεπερνά το 25% και οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν οδηγήσει σχεδόν στο συνολικό ξεπούλημα της χώρας, είναι η απεργία των εργαζόμενων στην καπνοβιομηχανία «TEKEL». Ενα πρώην κρατικό μονοπώλιο που οδηγήθηκε σκόπιμα στη χρεοκοπία και ξεπουλήθηκε στην «BRITISH AMERICAN TOBACCO», η οποία και έκλεισε τα περισσότερα εργοστάσια στην Τουρκία αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους. Η κρατική «μέριμνα» για τη στρατιά ανέργων ήταν να απορροφηθούν σε άλλες «κρατικές υπηρεσίες για ένα χρόνο», με το μισό μισθό και χωρίς δικαιώματα.

Αποτέλεσμα: Οι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι της «TEKEL» πραγματοποιούν διαρκείς κινητοποιήσεις και απεργίες, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους απέναντι στις επιλογές της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Σε ανάλογη κατάσταση βρέθηκαν ένα χρόνο πριν περίπου οι εργαζόμενοι στον τομέα του μετάλλου, που έχουν από τα ισχυρότερα εργατικά συνδικάτα. Στο πλευρό των εργαζομένων και στις δύο περιπτώσεις οι δυνάμεις του ΚΚ Τουρκίας και τα συνδικάτα που δεν έχουν παραδοθεί στην κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει γίνει η αγαπημένη των ιμπεριαλιστικών κέντρων αποφάσεων, αφού με βάση τους όρους της κερδοφορίας του κεφαλαίου κατάφερε να φέρει μια οικονομική ανάπτυξη για το κεφάλαιο, να αυξάνει τα κέρδη του χρηματιστηρίου και να δηλώνει «αυτάρκης». Το ερώτημα είναι με ποιες επιλογές και με τι κόστος για τα λαϊκά στρώματα, που πλήρωσαν ακριβά τόσο τις δεκαετίες της κρίσης της τουρκικής οικονομίας και εξακολουθούν να πληρώνουν ακριβότερα την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.

Ο δανεισμός του τουρκικού κράτους από το ΔΝΤ, στις αρχές του 2000, δεν έγινε για την ενίσχυση των εργαζομένων, αλλά για τη διάσωση τραπεζών και ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων. Οι εργαζόμενοι βρέθηκαν σε αδιέξοδο, αφού οι εργασιακές σχέσεις διαλύθηκαν, εφαρμόστηκαν ελαστικές σχέσεις εργασίες, οι απολύσεις οργίασαν, οι μισθοί πάγωσαν, ενώ η μείωση των εταιρικών φόρων και η αύξηση μιας σειράς άλλων και η ιδιωτικοποίηση των σημαντικότερων κρατικών επιχειρήσεων έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Την ίδια στιγμή υπήρξε και μαζική εισροή ξένων κεφαλαίων στη χώρα. Η κυβέρνηση Ερντογάν ακολούθησε μία πολιτική ιδιαίτερα φιλική προς το ξένο κεφάλαιο, διευκολύνοντας τις επενδύσεις και ενθαρρύνοντας την εξαγορά τουρκικών εταιρειών. Η λίρα υποτιμήθηκε 51%, ρίχνοντας κατακόρυφα το βιοτικό επίπεδο του λαού, που απλά κλήθηκε για ακόμα μία φορά να πληρώσει.

Και αν ο Ερντογάν είναι ακόμα ένας δήμιος για το λαό της Τουρκίας, αποτελεί ήρωα για τις αγορές και το κεφάλαιο, αφού πήρε αντεργατικά μέτρα, κατέπνιξε κάθε αντίδραση και πέτυχε μια «δήθεν οικονομική σταθερότητα», δημιουργώντας επί της ουσίας μια εύθραυστη οικονομία που βασίζεται στο δανεισμό και όχι στην παραγωγή, η οποία και αποδομείται, οχυρώνοντας παράλληλα το τραπεζικό σύστημα με αυστηρούς κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας, ώστε οι τουρκικές τράπεζες σήμερα να ερευνούν ευκαιρίες εξαγορών στο εξωτερικό.

Ωστόσο σε τραγική κατάσταση παραμένουν οι μισθοί που δεν έχουν ανακάμψει από το 2002 στην Τουρκία, παρά το γεγονός ότι έχει το 15ο μεγαλύτερο ΑΕΠ, παγκοσμίως.

Σε αυτό το πλαίσιο η τουρκική κυβέρνηση ενισχύει το ρόλο της στη διεθνή σκηνή, υπογράφει ενεργειακές συμφωνίες δισεκατομμυρίων συμμετέχοντας σε όλα τα κατασκευαστικά σχέδια αγωγών και εξολοθρεύει «εχθρούς».

Στο αντίπαλο στρατόπεδο βρίσκεται το ΚΚ Τουρκίας και τα ταξικά συνδικάτα που προσπαθούν να ενώσουν το λαό της χώρας απέναντι στο κεφάλαιο, μακριά από πλαστές εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές. Σε ανακοίνωση του ΚΚ Τουρκίας σχετικά με την απεργία της Πρωτομαγιάς χαιρετίζεται η μαζική συμμετοχή «εργαζομένων, φοιτητών και διανοουμένων που διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα στην πλατεία Ταξίμ, με στόχο την ενδυνάμωση της φωνής της εργατικής τάξης. Η διαδήλωση της Πρωτομαγιάς δεν ήταν απλά μία ηχηρή απάντηση των μαζών ενάντια στην ανεργία, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, την αδικία και την καταπίεση, αλλά και ένα χαστούκι στο πρόσωπο του Ρ. Ερντογάν, που επιχείρησε να μετατρέψει την Πρωτομαγιά σε ένα καρναβάλι του ΑΚΡ, προκειμένου να αποκρύψει την αντεργατική - αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησής του που δρουν υπό το μανδύα του εκδημοκρατισμού».

Συνεχίζοντας, σημειώνεται ότι «οι αστυνομικές δυνάμεις αποσύρθηκαν προκειμένου να εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση την Πρωτομαγιά και να πλασαριστεί σαν "φίλος των εργαζομένων", καθαρίζοντας τη φήμη του ΑΚΡ από την αντίδραση της κυβέρνησης στην αντίσταση των πρόσφατων κινητοποιήσεων των εργαζομένων στην "TEKEL". Φέτος η κυβέρνηση με μία απλή εντολή σταμάτησε την κυβερνητική τρομοκρατία, που τα τελευταία χρόνια στιγμάτιζε την Πρωτομαγιά με δακρυγόνα, αντλίες της αστυνομίας και γκλοπ, αποδεικνύοντας περίτρανα ποιος προκαλούσε στην πραγματικότητα τα επεισόδια». Προσθέτει ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να αλώσει τις κινητοποιήσεις με τα κυβερνητικά συνδικάτα, αλλά δεν τα κατάφερε, καθώς η παράσταση ακυρώθηκε από τις δυνάμεις των κομμουνιστών και των πρωτοπόρων της εργατικής τάξης, που φώναζαν συνθήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και υπέρ της γενικής απεργίας, ξεγυμνώνοντας τους συνδικαλιστές που ελέγχονται από την κυβέρνηση.

Το ΤΚΡ διαμηνύει στην κυβέρνηση Ερντογάν ότι κατάφερε το αντίθετο από αυτό που προσπάθησε χάρη στην πειθαρχημένη και δυναμική κινητοποίηση που οργανώθηκε στην πλατεία Ταξίμ, αναγεννώντας την ελπίδα για τους επικείμενους ταξικούς αγώνες.

Κλείνοντας την ανακοίνωση, το ΚΚ Τουρκίας υπογραμμίζει ότι «υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Πρέπει να οργανωθούμε. Πρέπει να προχωρήσουμε την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Πρέπει να ενισχύσουμε τη γενική απεργία στις 26 Μάη. Οφείλουμε να αναγκάσουμε αυτούς που έκλεψαν τις δουλειές και το ψωμί του λαού να λογοδοτήσουν. Κερδίσαμε την Ταξίμ, τώρα πρέπει να κερδίσουμε τη χώρα».