Η εκλογική μάχη δόθηκε σε μια περίοδο που ενώ είναι σε εξέλιξη αντιδράσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, σε ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν κουνιέται φύλλο, πέρα από τις δυνάμεις της ΚΝΕ και τους σπουδαστές που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ. Οι εκλογές έγιναν σε περίοδο έντασης της ιδεολογικής τρομοκρατίας και μέσα στις σχολές, από καθηγητάδες, ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, που υπερασπίστηκαν με πάθος και φανατισμό την αναγκαιότητα των αντιλαϊκών μέτρων, που ανέλαβαν εργολαβικά τον αντικομμουνισμό, που ούτως ή άλλως έχει γίνει επίσημη διδασκαλία.

Δώσαμε μια σκληρή μάχη με δύσκολους όρους και σε συνθήκες κρίσης. Εγινε προσπάθεια να μην είναι κριτήριο ψήφου ο μικρόκοσμος κάθε σχολής. Να γίνει κριτήριο ψήφου το σύνολο της ζωής του σπουδαστή και της οικογένειάς του, να καταδικαστεί η αντιλαϊκή θύελλα που έχει εξαπολυθεί από ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Να καταδικαστούν τα μέτρα που τσακίζουν τα δικαιώματα του σπουδαστή ως αυριανού εργαζόμενου, που ναρκοθετούν την προσπάθειά του να σπουδάσει σήμερα, να ζήσει αξιοπρεπώς, να έχει μέλλον.

Οι δυνάμεις της ΚΝΕ έδωσαν μια σκληρή μάχη με τρόπο σωστό, επαναστατικό, με όπλο τις θέσεις και τις αποφάσεις του 10ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Δεν έκαναν πίσω από την προβολή της πρότασης του Κόμματος για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, από την προβολή του σοσιαλισμού. Μπήκαν μπροστά στην οργάνωση της πάλης από τα κάτω για κάθε ζήτημα που πλήττει το σπουδαστή που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, με πολύμορφες πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις. Οι επιτροπές αγώνα του ΜΑΣ έδωσαν τη μάχη της περιφρούρησης και της κινητοποίησης κόσμου σε 8 απεργίες και δεκάδες συλλαλητήρια συν μία ακόμη απεργία την επομένη των εκλογών. Εγινε σοβαρή προσπάθεια να σπάσει το κλίμα αποδοχής των μέτρων και συναίνεσης στην αντιλαϊκή θύελλα, προσπάθεια να συμπορευτεί το φοιτητικό κίνημα με το ΠΑΜΕ των απεργιακών μαχών, της κόντρας με την εργοδοσία και τα τσιράκια της, του αποκλεισμού του «Ζενίθ», των καταλήψεων των υπουργείων, της απειθαρχίας στην αστική νομιμότητα. Δόθηκε παλικαρίσια απάντηση στην ιδεολογική τρομοκρατία του αντιπάλου, στον αντικομμουνισμό, στον οποίο συστρατεύθηκε κάθε καρυδιάς καρύδι. Αυτοί είμαστε εμείς.

Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτύπωσε αναντιστοιχία ανάμεσα στο γενικότερο κλίμα αγανάκτησης και αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική και στην αναιμική αντίδραση από μεγάλο κομμάτι των σπουδαστών.

Με αυτή την έννοια η άνοδος της κυβερνητικής παράταξης, της ΠΑΣΠ, σε αυτές τις συνθήκες είναι αντιδραστική εξέλιξη.

Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ έκαναν τα πάντα: Καλλιέργησαν την αποστασιοποίηση, την απογοήτευση, το γνωστό σλόγκαν «όλοι ίδιοι είναι». Οι εφημερίδες τους αυτά έγραφαν. Το ίδιο έκαναν οι δήθεν νεολαιίστικες σατιρικές εκπομπές τους, μέχρι και τα άθλια πρωινάδικα. Παράλληλα, καλλιεργούσαν το «αναγκαίο» των μέτρων και συντάσσονταν με τον Καρατζαφέρη και την άθλια προπαγάνδα πως φταίνε «τα λαμόγια και οι κλέφτες» για την κρίση ή άντε και κάποιοι υπουργοί. Ολα για να μένουν αλώβητα η νόμιμη κλεψιά, τα αμύθητα πλούτη που έχουν συσσωρεύσει ο Μπόμπολας, ο Αλαφούζος, ο Βαρδινογιάννης, ο Κόκκαλης και συνολικά η αστική τάξη από τον νόμιμα κλεμμένο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι γονείς μας, να μείνουν αλώβητες και να αυγαταίνουν οι νόμιμες επιδοτήσεις και οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου, που κι αυτές κλεψιά από το λαό είναι.

Ηθελαν να βρίζουν οι φοιτητές και «τους 300 της Βουλής» και αφού τους κάνουν να σιχαθούν τους πάντες και τα πάντα, να τους πασάρουν πιθανά νέους «σωτήρες», «νέα» κόμματα και πρόσωπα, νέο περιτύλιγμα στο σύστημα για να προσφέρουν το ίδιο αντιλαϊκό πακέτο.

Η ΝΔ και η παράταξή της κατέγραψε πτώση για άλλη μια χρονιά. Παρά το όργιο νοθείας, ρουσφετιού και εκφυλισμού φαίνεται πως διατηρεί ακόμα δυνάμεις, εγκλωβίζει παιδιά από φτωχά λαϊκά στρώματα, ειδικά στα ΤΕΙ.

Ολοι μαζί έριχναν λάσπη και έλεγαν ψέματα. Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτό το θίασο είχαν οι γνωστές ομάδες ΕΑΑΚ/ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ/ΚΟΕ, οι γνωστοί χειροκροτητές των - άδειων από εργάτες - συγκεντρώσεων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Εκαναν χυδαίο αντικομμουνισμό. Μίλαγαν για το Κατίν, έλεγαν ότι στην ΕΣΣΔ «σκότωναν τους αντιφρονούντες», ότι ο κομμουνισμός είναι ίδιος με το φασισμό, ότι ο Στάλιν είναι ίδιος με τον Χίτλερ. Επιαναν στο στόμα τους τον Νίκο Μπελογιάννη, αναμασούσαν τις συκοφαντίες του Καρατζαφέρη και του Πάγκαλου για τις απεργιακές κινητοποιήσεις που διώχνουν τους τουρίστες, για τα οικονομικά του Κόμματος, για τις «εξαλλοσύνες» των ναυτεργατών στο λιμάνι. Λύσσαξαν για να εμφανίσουν πτώση του ποσοστού της ΠΚΣ, για να παγώσουν τον κόσμο που συσπειρώνεται δίπλα μας. Πήραν άμεση απάντηση και με το εκλογικό αποτέλεσμα και από τα μπλοκ του ΜΑΣ στις απεργιακές συγκεντρώσεις της επομένης των εκλογών.

Εβγαλαν αφρούς όλοι μαζί οι συνδιοργανωτές των «αντιδεξιών» αλλά φιλοεργοδοτικών κυβερνητικών συγκεντρώσεων, που προσπάθησαν να εμφανίσουν ως αποτυχία την ίδρυση του ΜΑΣ, της μεγαλύτερης κατάκτησης του φοιτητικού κινήματος. Της μόνης ελπίδας για τους φοιτητές μέσα στο γενικευμένο εκφυλισμό και την κρίση που περνάει το φοιτητικό κίνημα, όπου έχουν βάλει σε αυτό όλοι το χέρι τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι σύλλογοι δε λειτουργούν, ότι κανείς δεν ξέρει τι γίνεται στα ΔΣ τα οποία εκλέγονται από τις φοιτητικές εκλογές, ότι οι φετινές εκλογές ορίστηκαν με βάση τους συσχετισμούς του 1995 (δηλαδή όταν οι σημερινοί πρωτοετείς ήταν 3 χρόνων!!!).

Το αμέσως επόμενο διάστημα η ΚΝΕ θα ανοίξει τη συζήτηση με τους φοιτητές και τους σπουδαστές γύρω από το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά, κυρίως, για τα καθήκοντα που προκύπτουν για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του κινήματος. Χρειάζεται επιμονή, να αποκρουστεί η ιδεολογική τρομοκρατία, να τσακιστεί η επίδραση του οπορτουνισμού. Να προβληθεί επιθετικά ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, αυτός που αντικειμενικά συμφέρει τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Να πυκνώσουν οι συσκέψεις της ΚΝΕ, να ανέβει η διακίνηση, ανάγνωση και αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή». Είναι ανάγκη να δυναμώσει η δουλειά σε κάθε τμήμα, σε κάθε έτος και εξάμηνο, να δυναμώσουν τα «πόδια» του ΜΑΣ σε κάθε σχολή, να ενισχυθούν οι επιτροπές αγώνα. Εκεί βρίσκεται η προοπτική του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Το αποκούμπι των παιδιών από εργατικές - λαϊκές οικογένειες είναι στη συμπόρευση με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ.