Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ μέρος των εξελίξεων αφορά στο νομισματικό πόλεμο μεταξύ δολαρίου, ευρώ και γουάν. Ουσιαστικά, ο νομισματικός πόλεμος είναι η άλλη όψη του αδυσώπητου εμπορικού πολέμου. Επειδή και οι τρεις παράγοντες του «τριγώνου» υπολογίζουν πολύ στην πορεία των εξαγωγών τους, θέλουν υποτιμημένο το δικό τους νόμισμα, ενώ διαμαρτύρονται για την υποτίμηση των «αντίπαλων» νομισμάτων.

Ενα από τα πεδία όπου εξελίσσεται αυτή η αντιπαράθεση είναι και η αγορά ομολόγων του «αντιπάλου», ουσιαστικά η αγορά ενός μέρους των χρεών του. Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα ήταν ο βασικός αγοραστής των αμερικανικών ομολόγων, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή στα ταμεία του κινεζικού κράτους να βρίσκονται αμερικανικά ομόλογα αξίας 895,2 δισ. δολαρίων, δηλαδή ένα μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ. Αυτό διευκολύνει τις ΗΠΑ να διατηρούν σε χαμηλά επίπεδα τα επιτόκιά τους, ενώ η Κίνα, αξιοποιώντας τη χαμηλή ισοτιμία γουάν/ δολαρίου, πετυχαίνει μικρότερες τιμές των προϊόντων που εξάγει στις ΗΠΑ. Γι' αυτό εξάλλου η κυβέρνηση Ομπάμα ζητάει μετ' επιτάσεως από το Πεκίνο να ανατιμήσει το κινέζικο νόμισμα.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα με την πτώση του ευρώ, οι κινεζικές αρχές, διαπιστώνοντας ότι το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο για τις κινεζικές εξαγωγές, στράφηκαν και πάλι στην αγορά αμερικανικών ομολόγων.

Φυσικά, το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, στην προσπάθειά τους να κυριαρχήσουν σ' αυτόν τον τομέα. Ετσι το θέμα του χρέους (δηλαδή των κρατικών ομολόγων) κατέχει σημαίνουσα θέση για τη διαμόρφωση των συσχετισμών των δυνάμεων.

ΑΠ' ΤΗ ΣΚΟΠΙΑ αυτή, του χρέους και των υψηλών δανειακών αναγκών της Ευρωζώνης, οι αντιθέσεις γίνονται περισσότερες και βαθύτερες, αφού η Ευρωζώνη δεν είναι ενιαία και υπάρχουν σοβαρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών της για το δρόμο εξόδου από την κρίση.

Σύμφωνα με στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα το γραφείο μελετών της βρετανικής επενδυτικής τράπεζας Barclays Capital ¹:

• Το 2010 τα κράτη - μέλη της ΟΝΕ πρέπει να αντλήσουν από τις αγορές άλλα 593 δισ. ευρώ, προκειμένου να καλύψουν το δημοσιονομικό τους έλλειμμα και να πληρώσουν τοκοχρεολύσια.
• Ηδη, έως τις αρχές Μάη, είχαν αντλήσει το 40% των κεφαλαίων που συνολικά θα χρειαστούν φέτος και υπολογίζονται σε 980 δισεκατομμύρια ευρώ.

ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΑ μεγέθη, η χώρα με τις μεγαλύτερες δανειακές ανάγκες για το υπόλοιπο της χρονιάς είναι η Ιταλία, που αναζητεί 162 δισ. ευρώ, όσο το 65% των προγραμματισμένων για φέτος εκδόσεών της. Επονται η Γερμανία και η Γαλλία, με 136 και 103 δισ. ευρώ αντίστοιχα.

Στην τέταρτη θέση με 64 δισ. ευρώ (επί συνολικών αναγκών 97 δισ. για εφέτος) έρχεται η Ισπανία, ο «μεγάλος αδύνατος κρίκος» της Ευρωζώνης.

1. «Ελευθεροτυπία» 17/5/2010