Το νερό... νεράκι για πάνω από 25 μέρες λένε οι λιγοστοί ηλικιωμένοι κάτοικοι που έχουν απομείνει στο χωριό Αγίας Βαρβάρας του Δήμου Κόνιτσας. Η ύδρευση στο χωριό δε γίνεται λόγω βλάβης στο δίκτυο η οποία παρά τις σχετικές εργασίες δεν έχει εντοπιστεί και δεν έχει διορθωθεί με αποτέλεσμα εδώ και ένα μήνα περίπου άτομα τρίτης ηλικίας να καταφεύγουν όπως όπως με τα μπιτόνια σε γειτονικά χωριά για να πλυθούν ή να αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους, αφού η όλη βοήθεια προς αυτούς όπως καταγγέλλουν εξαντλήθηκε σε μια εξάδα νερό. Αντίστοιχα προβλήματα πολύωρων διακοπών νερού - όχι για πρώτη φορά - αντιμετώπισαν και συνοικίες στο λεκανοπέδιο Ιωαννίνων (Ανατολή, Κατσικά, Νεοχωρόπουλου) εξαιτίας οικονομικών οφειλών των δήμων προς τη ΔΕΗ η οποία προχώρησε σε διακοπή των αντλιοστασίων.

Συνθήκες άθλιες σε μια περιοχή όπως ο νομός Ιωαννίνων που κατακλύζεται από νερά, σφύζει από βροχοπτώσεις και υδάτινους πόρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής ορθολογικής διαχείρισης, προστασίας και ανάπτυξης του υδάτινου πλούτου για να ικανοποιούν όχι μόνο τις ανάγκες των κατοίκων σε πόλεις και χωριά αλλά να συμβάλλουν και στην προστασία και ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής. Ζητήματα όμως που δε χωρούν στην πολιτική ανάπτυξης που κινητήρια δύναμη αποτελεί το επιχειρηματικό κέρδος, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως το νερό.

Ακόμη και στοιχειώδεις, βασικές ανάγκες όπως είναι η πρόσβαση σε πόσιμο νερό καταδεικνύεται πως μπαίνουν στο περιθώριο μαζί με μια σειρά άλλα λαϊκά δικαιώματα ως αποτέλεσμα της πολιτικής ανάπτυξης που χρόνια τώρα βιώνουν οι κάτοικοι συνολικά της Ηπείρου και ιδίως στις υπαίθριες περιοχές με τη φτώχεια και την εγκατάλειψη, την ερήμωση των χωριών, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς να είναι στην πρώτη γραμμή.