Τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ το απόγευμα της ερχόμενης Τρίτης αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων κινητοποιήσεων και κάθε μία από αυτές αντανακλά τις διεργασίες που συντελούνται μέσα στο εργατικό κίνημα, τη μάχη που δίνουν καθημερινά οι ταξικές δυνάμεις στους χώρους δουλειάς για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Αναδεικνύουν την ανάγκη να πυκνώσουν τα βήματα για το ολόπλευρο δυνάμωμα της λαϊκής αντιμονοπωλιακής πάλης και συμμαχίας. Γι' αυτό και η μάχη για τη μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τελευταία στιγμή, ώστε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ, αλλά και της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση.

Στόχος και αυτής της μάχης δεν είναι η αποσπασματική αντίδραση στο επιμέρους, αλλά η συνειδητοποίηση της ανάγκης για ανάπτυξη ενιαίων αγώνων από το σύνολο των εργαζομένων για το ξερίζωμα των αιτιών που γεννούν τα προβλήματά τους. Μπροστά στα συλλαλητήρια, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ έβαλε καθαρά το ζήτημα ότι οι εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς, οι γενικές συνελεύσεις, οι συσκέψεις δεν πρέπει να μένουν σε ένα απλό κάλεσμα. Η μετατροπή της αγανάκτησης και της δυσαρέσκειας, που προκαλούν οι άγριες αντεργατικές πολιτικές, σε συνειδητή ταξική πολιτική δράση απαιτεί ουσιαστικές συζητήσεις. Απαιτεί την ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών, την αναζωογόνηση των συνδικάτων, τη συμμετοχή και ανάληψη ευθυνών για την οργάνωση του αγώνα από ακόμα περισσότερους εργαζόμενους, μέσα στους χώρους δουλειάς.

Στην κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο με υπομονή και επιμονή να εξηγούνται τα μέτρα που προωθούν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με ΕΕ - ΔΝΤ και τη στήριξη των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Να αναδεικνύεται ότι είναι μέτρα που δεν αφορούν μόνο την κρίση, αλλά υπαγορεύονται από τη «Στρατηγική 2020» της ΕΕ (διάδοχος της Στρατηγικής της Λισαβόνας), να αποκαλύπτεται ο ταξικός τους χαρακτήρας. Οπως και ο ρόλος των αστικών κομμάτων, των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που ο καθένας από τη μεριά του προστατεύει την «ανταγωνιστικότητα».

Χρειάζεται ένταση της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, επιχειρήματα που θα καταδεικνύουν ότι οι αντιλήψεις που καλλιεργεί το αστικό πολιτικό σύστημα στρεβλώνουν την πραγματικότητα, με στόχο την παραπλάνηση και την υποταγή των εργαζομένων. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αποκαλύπτονται εγκαίρως και να δίνονται πειστικές απαντήσεις στις στοχεύσεις της αστικής προπαγάνδας.

Για παράδειγμα, πρέπει να αναδειχθεί και να στιγματιστεί η παράσταση που δίνεται αυτές τις μέρες από τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και της κυβέρνησης με πρωτεργάτη τον υπουργό Εργασίας, Α. Λοβέρδο. Παράσταση που θέλει να δείξει ότι δήθεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της τρόικας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν έχει συμφωνηθεί στο μνημόνιο πωςότι χρειάζονται 40 χρόνια δουλειάς για να πάρει κανείς μερικά ψίχουλα σύνταξης, όταν κανείς δε μένει στο απυρόβλητο της επίθεσης.

Με βάση τις ανάγκες τους και τις τεράστιες δυνατότητες που εξασφαλίζει ο πλούτος που παράγουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους και να απαιτήσουν αυτό που έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο. Δραστική μείωση του εργάσιμου βίου, αύξηση των μισθών και των συντάξεων. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

Οπως, επίσης, πρέπει να απαντηθεί η άθλια προπαγάνδα που αναπαράγεται ενορχηστρωμένα από τους πολιτικάντηδες και τα παπαγαλάκια του συστήματος, τους ίδιους τους εργοδότες. Προπαγάνδα, που κατηγορεί τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων ότι βάζουν εμπόδια στην «οικονομική ανάπτυξη» του τόπου. Αν οι καπιταλιστές και τα παπαγαλάκια τους θέλουν να πουν ότι οι ταξικοί εργατικοί αγώνες βάζουν εμπόδια στην κερδοφορία τους, τότε λένε την αλήθεια. Ομως, είναι πέρα για πέρα ψέμα ότι η δική τους κερδοφορία σημαίνει «ανάπτυξη» για όλους. Αντιθέτως, συντελείται σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Οι ταξικές δυνάμεις παλεύουν και καλούν το σύνολο των εργαζομένων να ανατρέψουν αυτήν την «ανάπτυξη». Για τις ανάγκες των εργατών, των μικρών και φτωχών αγροτών και αυταπασχολουμένων, της νεολαίας, για τις οποίες υπάρχει λύση: Υπάρχει άλλος δρόμος, αυτός της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.