Η εκπρόσωπος της Λατινικής Αμερικής στον όμιλο αποτελεί φαβορί όχι μόνο για την πρωτιά εδώ, αλλά και σ' όλη τη διοργάνωση. Από τις παραδοσιακές δυνάμεις του παγκοσμίου ποδοσφαίρου (με 14 συμμετοχές σε Μουντιάλ), η «μπιανκοτσελέστε» έχει πανηγυρίσει δύο φορές την κατάκτηση του τροπαίου. Μία το 1978, ως διοργανώτρια, (και... ελέω του δικτάτορα Βιντέλα) και μία το 1986 στο Μεξικό.

Για την αξία των παιχτών της δε νομίζουμε ότι χρειάζεται να αναφερθούμε. Αυτό που αποτελεί ερωτηματικό είναι πώς θα λειτουργήσουν σε επίπεδο συνόλου. Στην προκριματική φάση δεν απάντησαν πειστικά και δυσκολεύτηκαν πολύ για να εξασφαλίσουν την παρουσία τους στη Ν. Αφρική. Υπό την καθοδήγηση του Αλφιο Μπαζίλε βρέθηκαν (με ήττα από τη Χιλή) στην 3η θέση του προκριματικού ομίλου. Τη 10η αγωνιστική ανέλαβε ο Μαραντόνα, αλλά ο κατήφορος συνεχίστηκε με 2 «βαριές» ήττες από Βολιβία (6-1) και Βραζιλία (3-1). Τελικά «σφράγισε» το εισιτήριο - κερδίζοντας Περού (2-1) και Ουρουγουάη (1-0) - ως 4η (πίσω από Βραζιλία, Χιλή και Παραγουάη), με συνολικό απολογισμό 8 νίκες, 4 ισοπαλίες και 6 ήττες.

Ο Αρμάνδο Ντίεγκο Μαραντόνα στον πάγκο έχει δεχθεί αρκετά πυρά για τις προπονητικές του ικανότητες, αλλά και τις ψυχολογικές αντιδράσεις του. Στο έμψυχο δυναμικό αναμφίβολα πάντως τα φώτα συγκεντρώνει ο Λιονέλ Μέσι, για πολλούς ίσως ο κορυφαίος, αυτή τη στιγμή, ποδοσφαιριστής στον κόσμο.

Αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδας η «μπιανκοτσελέστε» έχει τεθεί μια φορά. «Τραυματική» πάντως για παίχτες και προπονητικό τιμ. Ηταν και πάλι σε τελική φάση Μουντιάλ (1994) με τον Μαραντόνα και την παρέα του να κερδίζουν εύκολα με 4-0 (21/06).