Με αφορμή τη φετινή επέτειο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Διεθνούς Μέρας των εργαζόμενων γυναικών, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) πραγματοποιεί πανελλαδική καμπάνια στις νέες γυναίκες. Η ΟΓΕ έχει αποφασίσει να αφιερώσει ολόκληρη τη χρονιά στην προσπάθεια αυτή. Στόχος της είναι, αφ' ενός, να αναδείξει πιο αποφασιστικά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέες γυναίκες και, αφ' ετέρου, να προβάλει τη συμμετοχή τους στο κίνημα, τη συμβολή τους στους αγώνες ως το μόνο δρόμο που μπορεί να οδηγήσει στη λύση των προβλημάτων αυτών.

Η σημασία της πρωτοβουλίας αυτής ενισχύεται από τις ίδιες τις εξελίξεις: Οι νέες γυναίκες βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης, θίγονται ιδιαίτερα από τα μέτρα που συναποφασίζουν η κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Βιώνουν με οξύ τρόπο τα αποτελέσματα και τις συνέπειές τους. Τις ευέλικτες και ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την απελευθέρωση των απολύσεων. Τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό, την εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης των δύο φύλων, τον πρώτο μισθό της τάξης των 500 ευρώ, τα 40 χρόνια δουλειάς για ένα προνοιακό επίδομα πείνας. Ταυτόχρονα, στις πλάτες των γυναικών μεταφέρονται ακόμα περισσότερα βάρη, από την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας που προωθείται με τη διοικητική μεταρρύθμιση του σχεδίου «Καλλικράτης». Ολα αυτά τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα δεν είναι έκτακτα ούτε προσωρινά. Τα έχουν προαποφασίσει και συνυπογράψει με στόχο να περικόψουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, για να δημιουργήσουν τις συνθήκες εκείνες που θα εξασφαλίσουν τη μεγιστοποίηση των κερδών του κεφαλαίου.

Αυτό είναι το μέλλον που προετοιμάζουν για τις νέες γυναίκες, αυτές τις συνθήκες δουλειάς και ζωής θέλουν να τους επιβάλουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Συνθήκες στερημένες και από τα πιο στοιχειώδη συλλογικά δικαιώματα, χωρίς ίχνος από τις κατακτήσεις που κατάφεραν να αποσπάσουν οι αγώνες των εργαζομένων τον περασμένο αιώνα. Χρησιμοποιούν το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα για να τρομοκρατήσουν, για να πείσουν τις γυναίκες πως πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις από τα δικαιώματά τους, πως πρέπει να υποταχθούν σε αυτήν την πολιτική, να την αναγνωρίσουν ως μονόδρομο για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους.

Αυτό όμως που δεν υπολογίζουν, είναι η δυνατότητα των γυναικών, και γενικότερα όλων των εργαζομένων, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αντεπιτεθούν, να απαντήσουν στον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει. Μέσα από την καμπάνια της, η ΟΓΕ βάζει στόχο να απευθυνθεί πλατιά στις νέες γυναίκες που ανήκουν στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Να κάνει ξεκάθαρο πως η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση που αισθάνονται δεν αρκούν, αλλά χρειάζεται να μετατραπούν σε συμμετοχή στο κίνημα, σε συλλογικό κοινωνικό αγώνα, σε συνειδητή πάλη ενάντια στις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα. Με την έννοια αυτή, η καμπάνια έχει το χαρακτήρα ενός καλέσματος στις νέες γυναίκες να παλέψουν μέσα από τις γραμμές του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, και τις εργαζόμενες να ενταχτούν και να δυναμώσουν τα ταξικά συνδικάτα, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των ίδιων και των οικογενειών τους.

Η προσπάθεια αυτή έχει ήδη ξεκινήσει από την Πρωτομαγιά, με το κάλεσμα της ΟΓΕ στις νέες γυναίκες να λάβουν μαζικά μέρος στον αγωνιστικό γιορτασμό της. Βρήκε συνέχεια στην αυξημένη συμμετοχή στις απεργιακές μάχες και τις συγκεντρώσεις στο πλευρό του ΠΑΜΕ, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Τώρα, οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ σε όλη την Ελλάδα σχεδιάζουν τη δράση και την παρέμβασή τους, ώστε να απευθυνθούν στις νέες γυναίκες με επίκεντρο τους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης, αλλά και ψυχαγωγίας. Οργανώνοντας εξορμήσεις, συσκέψεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις.

Οι δραστηριότητες και οι πρωτοβουλίες των συλλόγων θα είναι πολύμορφες. Δε θα λείπει από αυτές η πλευρά του πολιτιστικού περιεχομένου, η αξιοποίηση της ερασιτεχνικής δημιουργίας. Η ΟΓΕ έχει πάντα ανοιχτό μέτωπο με την πολιτιστική σήψη, που καλλιεργεί στις νέες γυναίκες τα στρεβλά πρότυπα ζωής του καπιταλιστικού συστήματος, που επιχειρεί να τους μεταδώσει τις σάπιες αξίες του. Ιδιαίτερη αιχμή της καμπάνιας αποτελεί και το ζήτημα των ναρκωτικών. Η ΟΓΕ είναι αντίθετη σε κάθε προσπάθεια του συστήματος να διαχειριστεί το πρόβλημα, να συγκαλύψει τις αιτίες του, να το διαιωνίσει. Ο διαχωρισμός σε «σκληρά» και «μαλακά», η ανοχή απέναντι στη χρήση και την εξάρτηση, οδηγούν στην ενσωμάτωση της νεολαίας. Χρειάζονται αποφασιστική απάντηση οι αστικές και μικροαστικές θεωρίες και απόψεις που ταυτίζουν την απελευθέρωση και τη χειραφέτηση των γυναικών με την «αυτοδιάθεση» του σώματός τους και τη συνδέουν ακόμα και με τη χρήση ουσιών.

Η ΟΓΕ ανοίγει τη συζήτηση με τις νέες εργαζόμενες, τις άνεργες, τις μαθήτριες, τις φοιτήτριες και τις σπουδάστριες. Με τις γυναίκες δηλαδή, που μετά το σχολείο της ακριβοπληρωμένης αμάθειας και το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, βγαίνουν στην αγορά εργασίας για να αντιμετωπίσουν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τις ελαστικές μορφές δουλειάς, τις χαμηλότερες αμοιβές. Με τις γυναίκες και τα νεαρά ζευγάρια, που συναντούν, ακόμα πιο έντονα στις σημερινές συνθήκες, εμπόδια και δυσκολίες που καθιστούν απαγορευτική τη δημιουργία οικογένειας. Με τις εργαζόμενες που υφίστανται την εργοδοτική τρομοκρατία, που τις δεσμεύει με «συμφωνητικά» να μη δημιουργήσουν οικογένεια προκειμένου να προσληφθούν ή να παραμείνουν στη θέση εργασίας τους, που δε διστάζει να προχωρά σε απολύσεις ακόμα και εγκύων, παρά την τυπική νομοθετική απαγόρευση.

Οι νέες γυναίκες δεν πρέπει να ανεχθούν άλλο την εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση, στην οποία τις υποβάλλει η καπιταλιστική κοινωνία. Δεν πρέπει να υποκύψουν στη λογική της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού, που το σύστημα ενισχύει με κάθε μέσο που διαθέτει. Αντιθέτως, έχουν κάθε συμφέρον να αγωνιστούν, να περάσουν στην αντεπίθεση, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους στις σπουδές, στην εργασία, στη μητρότητα. Εχουν κάθε λόγο να πυκνώσουν τις γραμμές του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, να γίνουν μέλη των συλλόγων και των ομάδων της ΟΓΕ. Να συνδέσουν την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες τους με την πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα του λαού και όχι της πλουτοκρατίας. Να πάρουν τη θέση τους στην κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Αυτός είναι ο δικός τους μονόδρομος.