Ενταση της ήδη τεράστιας επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης σχεδιάζει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, όπως σαφώς προκύπτει απ' την «Πράσινη Βίβλο» για τα συστήματα συνταξιοδότησης που δημοσιοποίησε μέσα στη βδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με πρόσχημα τη γήρανση του πληθυσμού και την αύξηση του προσδόκιμου ζωής στα κράτη - μέλη της ΕΕ και στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας, η Κομισιόν για λογαριασμό των ευρωενωσιακών μονοπωλίων μεθοδεύει την παραπέρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, που ήδη έχουν αυξηθεί στο σύνολο των χωρών - μελών, αλλά και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, με όχημα τα επαγγελματικά ταμεία.

Δουλειά ως τον τάφο εισηγείται η «Πράσινη Βίβλος» καθώς, όπως αναφέρει, το συνταξιοδοτικό θα πρέπει να εξεταστεί στη βάση «της παράτασης του εργασιακού βίου, της εσωτερικής αγοράς για τις συντάξεις, των μεταρρυθμίσεων για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, και της ανάγκης μείωσης των ανέργων». Απ' το κείμενο γίνεται φανερή η προσπάθεια - προτροπή στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών να αξιοποιηθεί η καπιταλιστική κρίση για να επιβληθούν πρόσθετες εξαιρετικά οδυνηρές για τους εργαζόμενους αλλαγές στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, βασικά στοιχεία των οποίων έχουν ήδη ανατραπεί.

Πιο συγκεκριμένα η Κομισιόν προτρέπει σε:

-- «Εξασφάλιση επαρκών εισοδημάτων στη σύνταξη και διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας των συνταξιοδοτικών συστημάτων». Θέση που παραπέμπει ευθέως σε νέες μειώσεις στις ήδη κουτσουρεμένες συντάξεις πείνας, ως μέσο εξαναγκασμού των εργαζομένων για παραμονή στην εργασία ακόμα κι όταν συμπληρώσουν τις τυπικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.

-- «Επίτευξη σωστής χρονικής ισορροπίας μεταξύ της εργασίας και της σύνταξης και διευκόλυνση της παράτασης του εργασιακού βίου». Η πρόταση ισοδυναμεί με δραματικές αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Μια γεύση των σχεδιασμών τους δίνεται από πίνακα της «Πράσινης Βίβλου», όπου μάλιστα για να στοιχειοθετήσουν τους ισχυρισμούς τους επιχειρούν πρόβλεψη ως το 2060 (!), όπου αποτυπώνεται ολοκάθαρα η πρόθεσή τους η ηλικία συνταξιοδότησης να ξεπεράσει τα 66 έτη και να φτάσει ως και πάνω από 70!!!

-- «Εξάλειψη των εμποδίων για τους ανθρώπους που εργάζονται σε διαφορετικές χώρες της ΕΕ και των εμποδίων της εσωτερικής αγοράς για τα συνταξιοδοτικά προϊόντα». Στο όνομα της κινητικότητας των εργαζόμενων, η ΕΕ προωθεί ένα σύστημα επαγγελματικής - ανταποδοτικής ασφάλισης με ενιαίους όρους σε όλα τα κράτη - μέλη, μέσω του οποίου ο εργαζόμενος θα προσδοκά να πάρει σύνταξη ανάλογη με τις εισφορές και τις αποδόσεις του αποθεματικού του. Και μόνο ο όρος «συνταξιοδοτικά προϊόντα», παραπέμπει σε πλήρως ιδιωτικοποιημένο σύστημα ασφάλισης - συνταξιοδότησης.

-- «Ασφαλέστερες συντάξεις στον απόηχο της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, και σήμερα αλλά και σε βάθος χρόνου». Το ευρωενωσιακό κεφάλαιο κινδυνολογεί για τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος για να εκβιάσει τις νέες ανατροπές, κρύβοντας το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που δε χρωστάνε ούτε δεκάρα στα ταμεία τους και πως δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για τα ελλείμματα και τα χρέη του καπιταλιστικού κράτους.

Καλλιεργώντας το έδαφος για τις νέες ανατροπές ο αρμόδιος επίτροπος Λ. Αντορ ισχυρίστηκε ότι «οι συνταξιούχοι σε σχέση με τους εργαζόμενους αναμένεται να διπλασιασθούν μέχρι το 2060, γεγονός που καθιστά την παρούσα κατάσταση (σ.σ. των ασφαλιστικών ταμείων), μη βιώσιμη». Την παραπάνω διαπίστωση προσπάθησε να την ενισχύσει με το ψευτοδίλημμα ότι «ή θα έχουμε φτωχότερους συνταξιούχους και ψηλότερες εισφορές, ή περισσότερους εργαζόμενους και για περισσότερο καιρό».

Στην ανακοίνωσή της, η Επιτροπή προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, το ύψος των εισφορών και η φορολογία, δεν υπαγορεύονται από την ΕΕ, αλλά αφορούν επιλογές των κρατών - μελών. Ισχυρίζεται ότι η λήψη συγκεκριμένων μέτρων επαφίεται στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών, με την ΕΕ να δίνει τη γενική κατεύθυνση. Αυτό που δεν ομολογεί βεβαίως είναι ότι οι «συστάσεις» της αποτελούν μέρος της στρατηγικής συμφωνίας που έχουν συνυπογράψει όλες οι κυβερνήσεις και επιτάσσει την απεμπλοκή του κράτους από την Κοινωνική Ασφάλιση, την πλήρη ιδιωτικοποίησή της και βέβαια την αύξηση, μέχρι και απελευθέρωση, των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Γίνεται φανερό ότι οι προωθούμενες αλλαγές στα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, συνδυασμένες με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, διαμορφώνουν σταδιακά ένα σκηνικό μεσαίωνα για την εργατική λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της. Επιβεβαιώνουν ότι ο καπιταλισμός όσο γερνά τόσο περισσότερο θα δείχνει τα δόντια του στους λαούς, ενώπιον των οποίων τίθεται πλέον επιτακτική η ανάγκη της πάλης για ανατροπή του.