Από τη θέση αυτή χαιρετίζουμε τον πρωτοεμφανιζόμενο στα νεοελληνικά μας Γράμματα συγγραφέα, νέο και «φέρελπι», Θανάση Χειμωνά. Δυο διηγήματά του δημοσιευμένα στην εφημερίδα «Τα Νέα», ήταν η πρώτη επαφή με το δυσκολοπάλευτο αυτό χώρο του πνεύματος.

Ο «Ραμόν», το πρώτο του μυθιστόρημα, αντιήρωας, παιδί της άξενης εποχής μας, παρασύρεται από διάφορα ρεύματα, που τον φέρνουν άλλοτε στο κατώφλι της απόλυτης απομόνωσης, ως την κατάρρευση κι άλλοτε στο φλεγόμενο πεδίο του ερωτικού ιλίγγου. Τόσο στην πρώτη περίπτωση, όσο και στη δεύτερη, το κοινωνικό περιβάλλον γίνεται αντικείμενο οξύτατης κριτικής. Και μάλιστα, το αστικό κατεστημένο σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως αυτές όπου το κοινό αυτό «παθαίνει» για τους «πετυχημένους» συγγραφείς. Τα λιγωμένα βλέμματα νεαρών υπάρξεων έτοιμων να λιποθυμήσουν στην ανάγνωση κάποιων ανούσιων αποσπασμάτων, θυμίζουν ένα από τα χαριτολογήματα του Δημ. Καμπούρογλου: «Οσοι θαυμάζουν τις κορυφές, ας μην ξεχνούν ότι υπάρχουν κι οι κολοκυθοκορφάδες». Αυτό ακριβώς υπογραμμίζεται κι από το συγγραφέα.

Η εσωτερική πάλη, όπως διαγράφεται, όπου η ψυχή ματώνεται κάθε στιγμή από τις συνεχείς «Συμπληγάδες» που ελλοχεύουν, φανερώνει μεγάλη ευαισθησία, ευθύτητα χαρακτήρα, αλλά και καθαρή ματιά στην αντιμετώπιση των «κακώς κειμένων».

Κι ο λόγος καθάριος, απλός, δεν επιζητά εντυπωσιασμούς ή τεχνητές πρωτοτυπίες.

Βρισκόμαστε σε αναμονή, περιμένοντας καινούρια δημιουργήματα. (Εκδόσεις «Κέδρος»).