Μηχανισμό που θα συνδυάζει τη λειτουργία μιας «δεξαμενής σκέψης», με τη δομή... «συγκέντρωσης πληροφοριών» ετοιμάζει η Ευρωπαϊκή Ενωση στο πεδίο του πολιτισμού, υπογραμμίζοντας έτσι τη σημασία που δίνει το κεφάλαιο στις δυνατότητες κερδοφορίας και ιδεολογικής χειραγώγησης που «προσφέρει» η αστική αντίληψη για τη διαχείριση του πολιτιστικού τομέα.

Η ίδια η ΕΕ ξεκαθαρίζει ότι το «Δίκτυο» δεν είναι ένα ακόμη ερευνητικό πρόγραμμα ή επιστημονικό φόρουμ συζήτησης εμπειρογνωμόνων. «Είναι μια συμφωνία για την παροχή σχετικών με τις ασκούμενες πολιτικές και τεκμηριωμένων συμβουλών από ειδήμονες», που «θα συμβάλλει στη μεταφορά γνώσης μεταξύ της έρευνας και της χάραξης πολιτικής στο ευρωπαϊκό επίπεδο».

Ο «γενικός στόχος» του δικτύου, όπως τον θέτει η ΕΕ, είναι «να συμβάλλει στη βελτίωση της χάραξης πολιτικής στον πολιτισμό στην Ευρώπη μέσω της δημιουργίας ενός αποτελεσματικού δικτύου των κύριων ευρωπαϊκών κέντρων και των εμπειρογνωμόνων στον πολιτισμό. Αυτό το δίκτυο θα συμβουλέψει και θα υποστηρίξει την Επιτροπή στην ανάλυση των πολιτικών πολιτισμού και των επιπτώσεών τους σε εθνικό, περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο». Ακόμη πιο συγκεκριμένα, το δίκτυο «θα συμβουλέψει και θα υποστηρίξει την Επιτροπή στην ανάλυση των πολιτιστικών πολιτικών, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσης εθνικών και περιφερειακών προγραμμάτων για να προωθήσει και να υποστηρίξει συνδέσεις και ανταλλαγές μεταξύ του πολιτισμού, της δημιουργικότητας και της καινοτομίας, της πολιτισμικής κληρονομιάς, των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων καθώς επίσης και των υπαρχόντων μέτρων που καθορίζονται για να ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ της εκπαίδευσης, των χρηματοδοτικών φορέων και των πολιτιστικών και δημιουργικών βιομηχανιών».

Η θεματική του δικτύου είναι απεριόριστη, αλλά σε πρώτη φάση θα στηρίξει προτεραιότητες της ΕΕ στον πολιτισμό και στην παράλληλη χρήση του, και ως μέσου εφαρμογής της ιμπεριαλιστικής της πολιτικής: Δομές, συμμετέχοντες και μηχανισμοί χρηματοδότησης στον πολιτιστικό τομέα, «κοινωνικές πτυχές του πολιτισμού (εκπαίδευση, ευρωπαϊκή ολοκλήρωση κλπ.), «οικονομία του πολιτισμού», «πολιτισμός και εξωτερικές σχέσεις», «πολιτισμός και περιφερειακή ανάπτυξη», «πολιτισμός και άλλοι τομείς (περιβάλλον, έρευνα, ανταγωνισμός, τουρισμός κλπ.)».

Είναι φανερό ότι πρόκειται για μηχανισμό που παραπέμπει σε κλιμάκωση της διαδικασίας εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, με την «επιστράτευση», ταυτόχρονα, «πρόθυμου» ακαδημαϊκού - ερευνητικού δυναμικού, το οποίο θα αποτελέσει έναν ακόμη «σύνδεσμο» της ακαδημαϊκής - επιστημονικής κοινότητας με τα επιτελεία της ΕΕ.