φωτ.

ΑΡΙΣΤΟΣ ΖΟΥΠΙΝΑΣ, το τελευταίο παιδί εύπορης οικογένειας από την Κωστομέρια της Μίνθης Ολυμπίας, που γεννήθηκε στις 20.3.1927. Ιδεολόγος κομμουνιστής, ακούραστος αγωνιστής, «έφυγε» όρθιος, όπως αγωνίστηκε στη ζωή του όλη, στα 83 του χρόνια, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο (στις 14.8.2010). Από τα μαθητικά του χρόνια στις γραμμές του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ, αλλά και ταξικά πια, όταν φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής επέστρεψε στην πατρίδα του και εντάχτηκε στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου, στο 2ο Τάγμα Ταΰγετου, στην ομάδα του Γιώργου Φαληρέα με διμοιρίτη τον Θόδωρο Ρουσσόπουλο και διοικητή τον Αρίστο Καμαρινό. Ελαβε μέρος σε πολλές μάχες και τραυματίστηκε σοβαρά με διαμπερές τραύμα στον πνεύμονα, στη μάχη της Χαλανδρίτσας. Μετά την αποθεραπεία του, τελείωσε το Λαϊκό Διδασκαλείο στα Τρόπαια, όπου και διετέλεσε δάσκαλος για ένα διάστημα. Πιάστηκε το 1948 και αφού καταδικάστηκε δις εις θάνατον, έμεινε φυλακή για 15 χρόνια σε διάφορες φυλακές της χώρας, εκ των οποίων τα 8 χρόνια σε πειθαρχεία και απομόνωση. Αποφυλακίστηκε το 1963 από τις φυλακές της Αίγινας. Το 1967 η δικτατορία τον εξόρισε στη Γυάρο, μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές, απ' όπου και απολύθηκε για ...«να πεθάνει έξω», λόγω ηπατικού ίκτερου. Συνέχισε τον αγώνα του αταλάντευτα, πιστός στις αρχές του επιστημονικού σοσιαλισμού ως το τέλος της ζωής του.

Στη μνήμη του, προσφέρουν στο ΚΚΕ, αντί στεφάνων, η κουνιάδα του Γιώτα Ζούπινα 50 ευρώ, οι σύντροφοί του από την ΚΟΒ Μεταμόρφωσης 50 ευρώ, τα παιδιά του και τα εγγόνια του 300 ευρώ.

***

φωτ.

Στη μνήμη του πατέρα μου, ΗΛΙΑ ΚΑΡΑΝΤΕΜΙΡΗ, σεμνού αγωνιστή της ζωής, που δε συμβιβάστηκε, δεν υποχώρησε, δεν έκανε εκπτώσεις στις αξίες και στα ιδανικά του, δε λύγισε ούτε για μια στιγμή, αντίθετα με πείσμα και πίστη υπερασπιζόταν τα ιδανικά του σοσιαλισμού - κομμουνισμού μέχρι το τέλος, προσφέρω για την ενίσχυση του ΚΚΕ 50 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Ευδήλου Ικαρίας.

Μαρία Καραντεμίρη

***

φωτ.

Στις 17 του Σεπτέμβρη συμπληρώνονται έξι μήνες που έφυγε από τη ζωή ο σύντροφος ΤΑΣΟΣ ΤΣΟΚΑΝΗΣ, από τον Ασπρόπυργο Αττικής. Ο σύντροφος Τάσος αφιέρωσε τη ζωή του για το καλό του λαού, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, για το σοσιαλισμό. Στάθηκε αταλάντευτος και αποφασιστικός στα ιδανικά του κομμουνιστικού κινήματος. Ηταν σεμνός και ανιδιοτελής, όπως αρμόζει στους κομμουνιστές.

Στην μνήμη του, η συντρόφισσα της ζωής του και οι δυο κόρες του προσφέρουν στην ΚΟ Ασπροπύργου του ΚΚΕ 150 ευρώ.

***

φωτ.

Στη μνήμη του συντρόφου ΘΟΔΩΡΟΥ ΞΗΡΟΤΑΓΑΡΟΥ, που στις 4.7.2010 «έφυγε» από τη ζωή, οι σύντροφοί του από την ΚΟΒ «Νίκος Μπελογιάννης», τιμώντας τον ίδιο και τους αγώνες του προσφέρουν στο ΚΚΕ 220 ευρώ.

Ο σ. Θόδωρος Ξηροτάγαρος γεννήθηκε στις 23.7.1923 στην Παλαιά Κοκκινιά στον Πειραιά. Ο πατέρας του ήταν μαραγκός και είχε 11 αδέλφια εκ των οποίων επέζησαν μόνο δύο. Η φτώχεια και η ανέχεια τον προβλημάτισαν και από μικρός εντάχθηκε στο κίνημα. Την περίοδο της γερμανικής κατοχής οργανώνεται στην Εθνική Αντίσταση και εντάσσεται στην ΟΠΛΑ, όπου με ηρωισμό πολέμησε τους ξένους και ντόπιους φασίστες. Την ίδια περίοδο οργανώνεται στο ΚΚΕ. Το αστικό κράτος τον συλλαμβάνει. Λόγω της νεαρής του ηλικίας γλιτώνει το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά καταδικάζεται σε ισόβια. Οντας αυτόπτης μάρτυρας της εκτέλεσης των 17 αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης φυλακισμένων στην Αίγινα, το 1947, αφηγείται: «...Ποίημα, τραγούδι, γροθιές και συνθήματα πνίγονται απ' το κροτάλισμα των οπλοπολυβόλων που ξερνάνε φωτιά. Το αίμα χύνεται άλικο μπροστά στην τάφρο του Εμφυλίου. Ο παροξυσμός του θ' ανοίξει εκατοντάδες τάφους απ' αυτήν την ώρα. Μα, η Αντίσταση δε θα θαφτεί, θα μείνουν, όμως, το έγκλημα, η απάτη και η δειλία...». Αποφυλακίζεται το 1964. Την περίοδο της Χούντας συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια στα κρατητήρια της Ασφάλειας. Οι Κοκκινιώτες συναγωνιστές του τον θυμούνται και τον περιγράφουν ως άξιο μαχητή και παλικάρι. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε πιστός στα ιδανικά του Μαρξισμού - Λενινισμού, στις θέσεις και τις αρχές του Κόμματος. Η σεμνότητά του, το ήθος και η προσφορά του στο λαϊκό κίνημα θα μείνουν φωτεινά παραδείγματα για τις νέες γενιές των κομμουνιστών, που συνεχίζουν να παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.