Πριν από μερικά χρόνια, η Ιρλανδία ήταν το παράδειγμα προς μίμηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι οικονομικές της επιδόσεις προκαλούσαν τον ενθουσιασμό των «αγορών» και τα μέσα ενημέρωσης την ανέφεραν ως «κέλτικο τίγρη». Σήμερα, «αγορές» και μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν κάθε αναφορά στο ιρλανδικό δράμα.

Η ιρλανδική οικονομία βίωσε το 2009 τη χειρότερη ύφεση, όταν είδε το ΑΕΠ της να μειώνεται κατά 7,1%!

Το πρώτο τρίμηνο του 2010 παρουσίασε ρυθμό ανάπτυξης 2,7%, πράγμα που έδωσε σε κάποιους την ευκαιρία να μιλήσουν για ανάκαμψη. Οι εξελίξεις τούς διέψευσαν και πάλι σε βαθμό που οι αναλυτές κάνουν λόγο για ανάπτυξη μόλις κατά 0,7% στο τέλος του χρόνου.

Στο μεταξύ μεσολάβησαν τρία προγράμματα σκληρής λιτότητας για τους εργαζόμενους. Το μόνο που κατάφεραν όμως μέχρις στιγμής αυτά τα μέτρα ήταν ο τριπλασιασμός της ανεργίας, η μεγέθυνση της φτώχειας και η δραματική μείωση των φορολογικών εσόδων.

Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, που δημοσιοποιήθηκαν αυτήν την εβδομάδα, ήταν εξίσου απογοητευτικά: Νέα πτώση των λιανικών πωλήσεων τον Ιούλιο, που σηματοδοτεί μείωση της κατανάλωσης και της εγχώριας ζήτησης, εκτόξευση της ανεργίας τον Αύγουστο στο 13,8% από 12,9% στο α' τρίμηνο και αύξηση κατά 4,6% των καθυστερούμενων στην εξυπηρέτηση στεγαστικών δανείων.

Η σκληρότητα των μέτρων εξαντλείται στους εργαζόμενους, αφού η ιρλανδική κυβέρνηση αποδεικνύεται ιδιαίτερα γαλαντόμος για τις τράπεζες αφού με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει ξοδέψει ήδη 33 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, τα 22 εξ αυτών για την AngloIrish Bank, που εθνικοποιήθηκε πέρσι.