Σε ανακοίνωσή του για τον ΟΣΕ το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το σ/ν για την αναδιάρθρωση του ομίλου ΟΣΕ αναδεικνύει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να υπηρετήσει τη στρατηγική της ΕΕ για "απελευθέρωση και ενοποίηση των σιδηροδρομικών μεταφορών", θυσιάζοντας τις ανάγκες του λαού για γρήγορες - φθηνές - συχνές και ασφαλείς μεταφορές στο βωμό των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων.

Η στρατηγική της ΕΕ αφορά όλα τα κράτη - μέλη, ανεξάρτητα απ' τις διαφορές που παρουσιάζουν στο ύψος του δημόσιου χρέους και του δημοσιονομικού ελλείμματος. Η άρχουσα τάξη με τη συγκεκριμένη αναδιάρθρωση επιδιώκει επίσης να στηρίξει το στόχο της για ανάδειξη της χώρας σε κόμβο συνδυασμένων μεταφορών - εμπορευμάτων.

Το σ/ν αποτελεί συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων και ολοκληρώνει το διαχωρισμό των υποδομών και της χρήσης του σιδηροδρομικού δικτύου, παραχωρώντας στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το τροχαίο υλικό το οποίο χρησιμοποιεί. Προωθεί περαιτέρω την πολιτική της απελευθέρωσης με τη δημιουργία ρυθμιστικής αρχής της σιδηροδρομικής αγοράς, ώστε να διευκολυνθεί η "αξιοποίηση" των σιδηροδρομικών υποδομών από άλλα μονοπώλια στον κλάδο των μεταφορών, ειδικά του άξονα ΠΑΘΕ.

Βασικός στόχος του νομοσχεδίου είναι η δρομολόγηση της παράδοσης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στο μεγάλο κεφάλαιο ως κερδοφόρας επιχείρησης. Ετσι, προβλέπει αναδιάρθρωση όλων των δρομολογίων, με κατάργηση και αραίωση των λιγότερο κερδοφόρων, μεγάλες αυξήσεις στα κόμιστρα, ενώ επιβάλλει δραματικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, την ουσιαστική κατάργηση των σημερινών συλλογικών συμβάσεων, στον ΟΣΕ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τις υπόλοιπες επιχειρήσεις, ενώ προβλέπεται και μεγάλη μείωση προσωπικού, που φθάνει σε ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ το 40%. Προβλέπει την εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ και την παραχώρησή της στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η επίκληση απ' την κυβέρνηση του υπαρκτού ελλείμματος του ΟΣΕ επιχειρεί να συσκοτίσει τις ευθύνες της πολιτικής διαχείρισης που ακολούθησαν για δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σχετικά με την αξιοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του δικτύου, την πολιτική προμηθειών και οργάνωσης της εργασίας. Μάταια η κυβέρνηση της φοροεπιδρομής και της κρατικής ενίσχυσης των μονοπωλιακών ομίλων προσπαθεί να εμφανισθεί σαν προστάτης των φορολογούμενων εργαζομένων.

Μοναδική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η σύγκρουση με την ευρωενωσιακή πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της "απελευθέρωσης" των σιδηροδρομικών μεταφορών και η συγκρότηση μετώπου πάλης που θα διεκδικεί ενιαίο κρατικό σιδηρόδρομο στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας που μπορεί να ικανοποιήσει τις συνδυασμένες λαϊκές ανάγκες για μετακίνηση και μεταφορές».