Τεράστιες οι προσπάθειες της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΑΤΕ για να κάνουν συνένοχους τους μικρομεσαίους αγρότες στο ξεπούλημα της ΑΤΕ μέσα από το Χρηματιστήριο.

Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα και όλες τις μεθόδους για να συγκαλύψουν το έγκλημα σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών, μη διστάζοντας να παραβιάσουν και το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων προκειμένου να πειθαναγκάσουν τους μικροκαταθέτες αγρότες να αγοράσουν αγρομέτοχα ή μετοχές της ΑΤΕ.

Τους ενδιαφέρει πολύ να αγοράσουν αγρομέτοχα ή μετοχές οι αγρότες, επειδή έτσι μπορούν καλύτερα να κάνουν το μαύρο άσπρο και να παρουσιάσουν σαν κοινωνικοποίηση το ξεπούλημα της ΑΤΕ στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Κάνουν το ίδιο που έκαναν στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου ορισμένοι εργαζόμενοι με προτροπή της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ αγόρασαν το 49% των μετοχών για να αποτρέψουν τάχα το ξεπούλημά τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Γρήγορα όμως διαπίστωσαν ότι με την αγορά των μετοχών ορισμένοι συνειδητά και άλλοι κάτω από το βάρος ωμών εκβιασμών, όχι μόνο δεν απέτρεψαν αλλά επιτάχυναν το ξεπούλημα των Ναυπηγείων.

Το ίδιο θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα και οι αγρότες για την ΑΤΕ.

Η διακήρυξη του υπ. Γεωργίας ότι θα διατηρηθεί ο κρατικός χαρακτήρας της ΑΤΕ, επειδή στο Χρηματιστήριο θα διατεθεί μόνο το 13% των μετοχών, δεν έχει καμία αξία. Επειδή παρόμοιες διακηρύξεις έγιναν και για τα Ναυπηγεία και για τον ΟΤΕ, αλλά και για άλλες επιχειρήσεις του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά η πλειοψηφία των μετοχών τους και η Διοίκησή τους (μάνατζμεντ) κατέληξαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Δεν έχει επίσης καμία αξία η διαβεβαίωση ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του 13% των μετοχών θα διατεθεί στους αγρότες και στους εργαζόμενους της ΑΤΕ και έτσι η τράπεζα θα διατηρήσει τα όποια κοινωνικά χαρακτηριστικά είχε. Και αυτό γιατί ακόμα και στην περίπτωση που σε πρώτη φάση την πλειοψηφία αυτών των μετοχών θα την αγοράσουν οι αγρότες και οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα οι μετοχές αυτές θα συγκεντρωθούν στους θεσμικούς επενδυτές που προβλέπει ο νόμος ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ. Θα γίνει δηλαδή το ίδιο που έγινε τα τελευταία χρόνια στο Χρηματιστήριο, όπου περιουσίες και αποταμιεύσεις λαϊκών στρωμάτων συνολικής αξίας 30 τρισ. δραχμών πέρασαν στους λεγόμενους θεσμικούς επενδυτές.

Οι αρνητικές συνέπειες όμως της ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ για τους μικρομεσαίους αγρότες δε θα είναι μόνο χρηματιστηριακές. Θα αφορούν την ίδια την επιβίωσή τους.

Επειδή η ΑΤΕ θα γίνει ένας ιδιωτικός κερδοσκοπικός οργανισμός που θα λειτουργεί με μοναδικό κριτήριο τα κέρδη των θεσμικών επενδυτών.

Στην προσπάθειά της να μεγιστοποιήσει τα κέρδη και να κάνει ελκυστικές τις μετοχές της, η ΑΤΕ θα μειώσει και θα περικόψει της χρηματοδοτήσεις στους μικρομεσαίους αγρότες και στους συνεταιρισμούς που δε θα διαθέτουν επαρκείς εγγυήσεις. Η κατάργηση της αλληλέγγυας ευθύνης των συνεταιρισμών και η κατάταξη των αγροτών σε έξι κατηγορίες, ανάλογα με τον πιστωτικό κίνδυνο που έγινε με την εγκύκλιο 162, αυτούς ακριβώς τους σκοπούς υπηρετούν.

Θα διαφοροποιήσει τα επιτόκια δανεισμού ανάλογα με τον πιστωτικό κίνδυνο. Ετσι οι μικρομεσαίοι αγρότες που θα έχουν μεγαλύτερο πιστωτικό κίνδυνο θα παίρνουν λειψή χρηματοδότηση με μεγαλύτερο επιτόκιο, ενώ οι μεγαλοαγρότες και οι αγροτικές επιχειρήσεις θα παίρνουν επαρκείς χρηματοδοτήσεις με μικρότερο επιτόκιο. Οι τρεις κατηγορίες αγροκαρτών που προωθεί η ΑΤΕ ακριβώς αυτό το στόχο υλοποιούν.

Θα εντείνει τα κατασχέσεις των χρεωμένων αγροτών και συνεταιρισμών για να μειωθούν οι επισφαλείς απαιτήσεις της ΑΤΕ αλλά και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι δε θα υπάρχει το πολιτικό κόστος που υπήρχε όσο η Τράπεζα ήταν κρατική. Οι ρυθμίσεις των χρεών των αγροτών και των συνεταιρισμών αυτό το στόχο υπηρετούσαν, γι' αυτό δεν μπόρεσε σχεδόν κανένας αγρότης ή συνεταιρισμός να επωφεληθεί από αυτές τις ρυθμίσεις ώστε να ξεχρεωθεί και να εξυγιανθεί.

Θα εντείνει τη μεταφορά εισοδήματος από τη γεωργία και την ύπαιθρο σε άλλους κερδοσκοπικούς τομείς και αυτό αποδείχνεται από το τριετές επενδυτικό πρόγραμμα της ΑΤΕ 2001 - 2003, ύψους 112 δισ. δραχμών, στο οποίο δεν προβλέπεται ούτε δραχμή για επενδύσεις στον αγροτικό τομέα. Αλλά όλα τα κέρδη και κεφάλαια της ΑΤΕ θα επενδυθούν σε εξωγεωργικές δραστηριότητες στα μεγαλοαστικά κέντρα.

Και όμως, η ύπαρξη ειδικού αγροτικού πιστωτικού φορέα με πραγματικά κοινωνικά αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, είναι απαραίτητη για τους μικρομεσαίους αγρότες.

Και αυτό γιατί:

- Ο χρόνος ανακύκλωσης του επενδεδυμένου κεφαλαίου στη γεωργία είναι πολλαπλάσιος σε σχέση με άλλες παραγωγικές δραστηριότητες (βιομηχανία, εμπόριο) με αποτέλεσμα το κόστος του χρήματος να είναι δυσανάλογα μεγάλο. Ο αγρότης ξοδεύει ένα χρόνο πριν σοδέψει και εξοφλείται έξι μήνες μετά την πώληση της παραγωγής του.

- Οι αποδόσεις του επενδεδυμένου κεφαλαίου των μικρομεσαίων αγροτών είναι μηδαμινές έως μηδενικές. Γι' αυτό έχουν πέσει κατακόρυφα οι επενδύσεις και έχουν περιοριστεί στις αυστηρά απαραίτητες. Γι' αυτό όποιος αγρότης κάνει επένδυση με δανεισμό δεινοπαθεί για να αποφύγει τη χρεοκοπία.

- Η συντηρητική πλειοψηφία των αγροτών και των συνεταιρισμών δεν έχουν δικά τους κεφάλαια και πολλές φορές επαρκείς καλύψεις που ζητάει ένας ιδιωτικός πιστωτικός φορέας.

- Η ύπαιθρος βρίσκεται σε οικονομικό μαρασμό. Το μέσο κατά κεφαλήν αγροτικό εισόδημα είναι ίσο μόλις με το 62% του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος της χώρας. Μια κρατική ΑΤΕ με αναπτυξιακά κοινωνικά χαρακτηριστικά μπορεί να συμβάλει στην οικονομική αναζοωγόνηση της υπαίθρου αν όλα τα κέρδη της αλλά και επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό τα επενδύει μόνη της ή μέσα από τους συνεταιρισμούς, σε παραγωγικές γεωργικές δραστηριότητες και ταυτόχρονα επιδοτεί χρηματοδοτήσεις που αντιμετωπίζουν οξυμένα κοινωνικά προβλήματα της αγροτιάς, όπως αγροτική κατοικία, κίνητρα νέων αγροτών κ.ά.

Γι' αυτό, οι μικρομεσαίοι αγρότες αν δε θέλουν να σκάψουν το λάκκο τους με τα ίδια τους τα χέρια, θα πρέπει πίσω από το «μουχλιασμένο τυρί» των αγρομετόχων και μετοχών να δουν τη «φάκα» της ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ.