Ακόμη και με ειδικές παρουσιάσεις στο εξωτερικό η κυβέρνηση διαφημίζει την επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και του συνόλου των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης - αποχέτευσης της χώρας, με αποτέλεσμα ο φυσικός πόρος του νερού να μετατρέπεται και αυτός από δημόσιο αγαθό σε ένα πανάκριβο εμπόρευμα, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Η πρόθεση της κυβέρνησης έχει ανοίξει την όρεξη μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, ενώ τη «νύφη» θα την πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι και η λαϊκή οικογένεια με πρόσθετα χαράτσια και σημαντικές αυξήσεις στους λογαριασμούς του νερού.

Η εξέλιξη βέβαια αυτή δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Το έδαφος έχει προλειανθεί εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, με αποτέλεσμα τα τιμολόγια ύδρευσης να έχουν αυξηθεί ακόμη και πάνω από 150% και τα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80%.

Οι ...«μνηστήρες», άλλωστε, είναι και αυτοί γνωστοί: Πρόκειται για τους γαλλικούς πολυεθνικούς κολοσσούς «SUEZ» και «VEOLIA», την ισπανική «AQUALIA», αλλά και ντόπιους ομίλους, όπως η κατασκευαστική «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», η MIG κ.ά., που είχαν λάβει μέρος και στο διαγωνισμό για την πώληση του 23% και του μάνατζμεντ της ΕΥΑΘ που είχε προκηρύξει η κυβέρνηση της ΝΔ το 2009, αλλά δεν τελεσφόρησε λόγω εκλογών.

Τώρα η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζεται να ξεπουλήσει «πακέτο» και τις δύο μεγαλύτερες επιχειρήσεις ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ - ΕΥΑΘ), δηλαδή τις μετοχές τις οποίες διατηρεί ακόμη το κράτος, μέσω μιας εταιρείας συμμετοχών που θα φτιαχτεί ειδικά γι' αυτόν το σκοπό.

Μάλιστα, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για ξεπούλημα, μέσα από το «πακέτο» αυτό και πολλών άλλων ακόμη δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), από τις περίπου 180 που λειτουργούν σήμερα στη χώρα, καλύπτοντας τις ανάγκες του 40% του πληθυσμού. Πολύτιμος βοηθός προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί και η οδηγία 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, η οποία επιφυλάσσει, εκτός των άλλων, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού, αλλά και νέες αυξήσεις και χαράτσια στην τιμή του νερού ύδρευσης, με πρόσχημα την ανάκτηση του λεγόμενου «περιβαλλοντικού κόστους». Η ανάκτηση αυτή προϋποθέτει μια αύξηση της τιμής του νερού τα επόμενα χρόνια για μια πόλη, όπως για παράδειγμα ο Βόλος, κατά 87%!

Βέβαια, ως «δούρειο ίππο» για το μεγάλο αυτό ξεπούλημα η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει και τους «καλλικρατικούς» δήμους στην ευθύνη των οποίων ανήκουν οι δημοτικές αυτές επιχειρήσεις. Αλλωστε, ο νόμος του «Καλλικράτη» τους παρέχει τη δυνατότητα να ιδιωτικοποιούν την περιουσία τους χρησιμοποιώντας το αντιλαϊκό εργαλείο των ΣΔΙΤ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι εκλογές της 7 Νοέμβρη, όπου ο λαός πρέπει να δείξει την αντίθεσή του σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς, σε όλη αυτήν την πολιτική που μετατρέπει ακόμη και το νερό σε πανάκριβο εμπόρευμα για τη λαϊκή οικογένεια. Είναι και αυτός ένας ακόμη λόγος για να υπερψηφίσει τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης», οι οποίοι θα παλέψουν για καθαρό νερό, που δε θα είναι εμπόρευμα, που θα αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία και η διαχείρισή του θα γίνεται με κεντρικό σχεδιασμό.