Ισχυρή κίνηση μετά την οποία τα λευκά δεν έχουν ικανοποιητική άμυνα. Η απειλή 23... Πε2 είναι αποφασιστική και βέβαια έπρεπε να είχε προβλεφθεί πριν τη θυσία των μαύρων αξιωματικών 23. Ιε4. Στο 23. Βδ3 τα μαύρα απαντούν με 23...Βη3 24. Ιε4 Πε4 25. ζε4 Αζ3+ ματ. 23... Βθ1+ 24. Ρζ2 Αζ1 25. δ5. Και το τελευταίο αυτό «ατού» των λευκών (δημιουργία απειλής στη διαγώνιο «α1-θ8») αντιμετωπίστηκε με μεγάλη ακρίβεια από τα μαύρα. 25...ζ5 26. Βγ3 Βη2+ 27. Ρε3 Πε4+ 28. ζε4 ζ4+ (βλέπε διάγραμμα). Εδώ υπήρχε και το «κοινό» ματ 28... Βη3+ 29. Ρδ2 Βζ2+ 30. Ρδ1 Βε2+ ματ. 29. Ρζ4 Πζ8+ 30. Ρε5 Βθ2+ 31. Ρε6 Πε8+ 32. Ρδ7 Αβ5+ ματ!

Κλασική παρτίδα όπου και οι δύο αντίπαλοι ακολούθησαν με συνέπεια τις αρχές τους. Ο Τάρας έπαιξε ενάντια στο «Γκαμπί της Ντάμας», την άμυνα που έχει το όνομά του. Επιπλέον, δέχθηκε να μείνει στο κέντρο με τα λεγόμενα «κρεμασμένα πιόνια» γ5 και δ5, τα οποία ο Νίμτσοβιτς θεωρούσε ως αδυναμία! Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τον Νίμτσοβιτς, τα «κρεμασμένα πιόνια» γίνονται στόχος των εχθρικών κομματιών και μόλις μετακινηθεί το ένα από τα δύο π.χ. γ5-γ4 ή δ5-δ4 στην παρτίδα που είδαμε, μπορούν να «μπλοκαριστούν» και να αποτελέσουν μια σοβαρή αδυναμία.

Λέγεται ότι στη δεξίωση που δόθηκε στη λήξη των αγώνων, ο Τάρας πλησίασε μ' ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι τον Λάσκερ, για να τον συγχαρεί για την 1η θέση στο τουρνουά. Με την ευκαιρία αυτή του παραπονέθηκε: «Είδατε την παρτίδα μου με τον Νίμτσοβιτς; Τι αδικία να μου δοθεί το δεύτερο βραβείο για την ωραιότητα. Τι υπέροχος, πράγματι, συνδυασμός! Και συναντάται τόσο σπάνια...».

Και ο Λάσκερ του απάντησε κοφτά: «Ναι, σπάνια. Κάθε 25 χρόνια...».