Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν σήμερα ότι η Αγγλία είναι η χώρα που γέννησε το χουλιγκανισμό στα γήπεδα, αλλά και η χώρα που τον ...έθαψε. Μάλιστα, όσον αφορά τη δεύτερη εκδοχή, τα τελευταία χρόνια, οι αναφορές των εκάστοτε αρμοδίων για το θέμα (όπως και στη χώρα μας) έχουν ως παράδειγμα προς μίμηση τα όσα έχουν συμβεί στα γήπεδα του νησιού της «γηραιάς Αλβιόνας», προκειμένου να προπαγανδίσουν τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου. Αρκετές φορές, μάλιστα, από το στόμα Ελλήνων υπουργών, παραγόντων, δημοσιογράφων έχει διαφημιστεί η εικόνα των αγγλικών γηπέδων που θυμίζουν ...εκκλησία και δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη των περασμένων δεκαετιών...

Περισσότερες φορές ακόμα, το παράδειγμα της Αγγλίας έχει λειτουργήσει και ως άλλοθι για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν, ώστε να αντιμετωπιστεί ο χουλιγκανισμός στα γήπεδα, αλλά και φυσικά για να κρυφτεί η στυγνή πραγματικότητα... Αυτή, δηλαδή, που φανερώνει και στον πλέον αφελή την έλλειψη πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Αυτή η πραγματικότητα που κάνει φανερό σήμερα ότι η βία είναι φαινόμενο δεμένο με τη δομή του σημερινού επαγγελματικού και εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου, που στόχο έχει την εκμετάλλευση σε όλους τους τομείς της μάζας των φιλάθλων και οπαδών. Πότε ως καταναλωτικό κοινό, πότε ως τηλεθεατής και πότε ως οργανωμένος στους συνδέσμους φιλάθλων ο φίλαθλος ή ο οπαδός θα είναι το καλύτερο εργαλείο, ώστε να πραγματοποιηθούν τα συμφέροντα του εκάστοτε επιχειρηματία του χώρου, με σκοπό βέβαια τα κέρδη του ίδιου.

Η εικόνα των αγγλικών γηπέδων, την τελευταία δεκαετία, με τα γήπεδα να μοιάζουν πλέον ως «θέατρα» για να δοθεί μια αθλητική παράσταση και τους θεατές χωρίς κανένα πρόβλημα να απολαμβάνουν το θέαμα, φουσκώνει από υπερηφάνεια όλους τους υποστηρικτές του λεγόμενου πειράματος της Θάτσερ που αφορούσε τον αθλητισμό. Είναι η τακτική της πρώην πρωθυπουργού της χώρας που εφαρμόστηκε μετά τα αιματηρά επεισόδια στο Χέιζελ των Βρυξελλών, κατά τη διάρκεια του τελικού του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1985 μεταξύ των ομάδων Λίβερπουλ - Γιουβέντους που είχαν ξεκινήσει από οπαδούς της αγγλικής ομάδας και είχαν κοστίσει τη ζωή σε 39 άτομα. Αυστηρά μέτρα τα περισσότερα με κατασταλτικό χαρακτήρα που άγγιζαν και τα όρια του αυταρχισμού, παρακολουθήσεις υπόπτων (και όχι μόνο) για τη λεγόμενη από τους αρμοδίους παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, φακέλωμα των οπαδών, κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης ήταν μόνο μερικά σημεία του περίφημου σχεδίου «Football Spectators Act», όπως ονομάστηκε. Και, φυσικά, όπως αποδείχτηκε στα μετέπειτα χρόνια πολλά σημεία αυτού του σχεδίου δεν παρέμειναν να εφαρμόζονται μόνο στα γήπεδα, αλλά επεκτάθηκαν και σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα οι λαϊκές διαμαρτυρίες.

Την ίδια ώρα, σήμερα, τα παραδείγματα δείχνουν μια άλλη εικόνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα όλων αυτών που εφαρμόστηκαν... Μπορεί η βιτρίνα του προϊόντος να καθαρίστηκε και να προστατεύτηκε, έτοιμη να προσελκύσει νέους πελάτες και επενδυτές (όπως π.χ. έγινε με τη χορηγία στο πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας διεθνούς τραπεζικού οίκου) πίσω της όμως τα πράγματα διαφέρουν...

Σύμφωνα με στοιχεία που προκύπτουν από τα στατιστικά στοιχεία της Ενωσης Αστυνομικών Αγγλίας και πρωτοείδαν το φως της δημοσιότητας πριν από λίγο καιρό σε ρεπορτάζ του BBC νέο κύμα χουλιγκανισμού παρατηρείται στην Αγγλία. Μακριά από τις κάμερες (τηλεοπτικές και παρακολούθησης) των γηπέδων, τις διαφημίσεις και τις εκδηλώσεις των χορηγών στο περιθώριο ενός αγώνα, τις εξέδρες των επισήμων, διεξάγεται χρόνια τώρα ένας κρυφός πόλεμος μεταξύ των αντιπάλων ομάδων των οπαδών. Η αύξηση στους δείκτες των περιστατικών έχει σημάνει συναγερμό, τον οποίο πάντως, οι υπεύθυνοι του βρετανικού ποδοσφαίρου μέχρι στιγμής δε δείχνουν να ενστερνίζονται. Και ας έχουν προηγηθεί το Χέιζελ και η πενταετής απαγόρευση συμμετοχής των αγγλικών ομάδων στους ευρωπαϊκούς θεσμούς την περίοδο 1986 - 1991. Τα στατιστικά της Ενωσης Αστυνομικών Αγγλίας αποδεικνύουν πως 290 έφηβοι έχουν αποκλειστεί από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και πάνω σ' αυτό το πλάνο εκφράζουν σφοδρές ανησυχίες. Στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν αναφέρουν πως τα περιστατικά βίας στα οποία συμμετείχαν έφηβοι ήταν 38 το 2007, αλλά πέρυσι ο αριθμός ανέβηκε σε 103, σχεδόν δηλαδή, κάτι λιγότερα από τα συνολικά περιστατικά επεισοδίων που σημειώθηκαν στα γήπεδα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του BBC, για το Σεπτέμβρη ίσχυσαν 3.211 απαγορεύσεις ατόμων στην Αγγλία, εκ των οποίων οι 290 αφορούσαν εφήβους, με το μικρότερο να είναι 13 ετών! Ας σημειωθεί μάλιστα ότι οι απαγορεύσεις δεν αφορούν μόνο το γεγονός πως το άτομο όχι μόνο δεν πηγαίνει στο γήπεδο, αλλά και στο κέντρο της πόλης, ενώ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει μετρό ή τρένο. Και, βέβαια, εάν για τους αγώνες των πρώτων κατηγοριών το φαινόμενο της βίας αφορά στις συνοικίες, διαφορετικά είναι τα πράγματα στα παιχνίδια των μικρότερων κατηγοριών, όπου εντοπίζονται και τα μεγαλύτερα προβλήματα, αφού τα επεισόδια συμβαίνουν και στα γήπεδα.

Και, βέβαια, όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ανησυχία και διαμάχες μεταξύ των αρμοδίων, αλλά όχι φυσικά για την αντιμετώπιση του φαινομένου στη βάση της αιτίας - αιτιατού... Αντίθετα, αυτό που τους καίει είναι το κόστος που δημιουργούν όλα αυτά. Τα τελευταία χρόνια, έχει παρατηρηθεί μεγάλη ένταση μεταξύ των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων και της αστυνομίας για το κόστος που συνεπάγεται η φύλαξη ενός γηπέδου. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, πέρυσι η φύλαξη των γηπέδων ανήλθε σε 25 εκατομμύρια λίρες, όμως οι ποδοσφαιρικές λίγκες πλήρωσαν μόνο 12-15, άρα το υπόλοιπο ποσό βάρυνε τους Αγγλους φορολογούμενους.