α) Συμμετοχή της Ρωσίας. Πρόκειται για αλληλοκατανόηση των δυο κορυφών της καπιταλιστικής πυραμίδας σε κοινό έδαφος επεμβάσεων με την ομπρέλα της «αντι-τρομοκρατίας». Πρώτη πράξη η συμμετοχή ρωσικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν δίπλα στα αμερικανικά. Είναι μια αξίωση της Ρωσίας του Πούτιν που δείχνει να ολοκληρώνεται μαζί όμως με εμπόδια.

β) Αντιπυραυλική ασπίδα. Πρόκειται για παλιά πρόθεση εγκατάστασης αντιπυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης στα ρωσικά σύνορα. Φαίνεται ότι οι έντονες ρωσικές αντιδράσεις αποδίδουν σε διαπραγματεύσεις για την προσχώρηση της Ρωσίας στη ΝΑΤΟική αντιπυραυλική ομπρέλα. Ο προβληματισμός είναι εάν η «ασπίδα» θα είναι σε σταθερό έδαφος ή κινητή σε πολεμικά πλοία. Ισως επιλεγούν οι δύο κάτω από την πίεση χωρών της Μαύρης Θάλασσας που θέλουν να τις φιλοξενήσουν. Εδώ εμπλέκονται τα πετρέλαια με ό,τι συνεπάγεται αυτό στον ανταγωνισμό των ισχυρών. Ενδιαφέρουσα είναι η εμμονή της Τουρκίας να φιλοξενήσει τέτοια βάση ή να γίνει ο συντονιστής κινητών βάσεων. Πρόκειται για περιφερειακό ανταγωνισμό Ελλάδας - Τουρκίας στην ανάληψη υποστρατηγείου κάτω από το κεντρικό στρατηγείο της Νάπολης.

γ) Διεύρυνση ρόλου ΝΑΤΟ. Πρόκειται για ένα άκρως σημαντικό και επικίνδυνο ζήτημα για τους λαούς. Το ΝΑΤΟ καταργεί τα περιοριστικά γεωγραφικά πλαίσια στο χώρο των συνόρων των χωρών - μελών του κι απλώνεται σε κάθε σημείο του πλανήτη που θα θεωρεί αναγκαία τη στρατιωτική του επέμβαση. Γι' αυτό ακριβώς διεύρυνε το ρόλο του και στον εσωτερικό πολιτικό τομέα αντικαθιστώντας τη λέξη «τρομοκρατία» με τη λέξη «εξτρεμισμό» που δύναται να περιλαμβάνει κάθε λογής λαϊκή κινητοποίηση τόσο στο εσωτερικό του, όσο και σε κάθε σημείο του πλανήτη. Για τη νομιμοφάνεια της αυθαιρεσίας πήρε τη συμφωνία του ποδηγετημένου ΟΗΕ να κάνει τις βρώμικες δουλειές με τη στολή των ΟΗΕδων. Συζητείται ακόμη η διαμόρφωση αστυνομικού στρατιωτικού σώματος για να επεμβαίνει στο εσωτερικό των χωρών - μελών του, όταν οι ντόπιες κατασταλτικές δυνάμεις αδυνατούν.

Πηγαία προκύπτει η ερώτηση: Πώς θα ανταποκριθεί το εργατολαϊκό κίνημα σ' αυτούς του κινδύνους; Τα νέα δεδομένα απαιτούν υψηλότερες μορφές εσωτερικής οργάνωσης και διεθνιστικής αλληλεγγύης. Η Ελλάδα κατακλύστηκε από συνεχή ροή εξαθλιωμένων μαζών χωρίς ταξική συνείδηση, από την Αλβανία μέχρι απόμακρες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Η ελληνική αστική τάξη διά των κυβερνήσεών της καναλιζάρει την από εικοσαετίας συσσώρευση των αθλίων, παριστάνοντας τον «καλό Σαμαρείτη» στις πλάτες των εργαζομένων. Το εργατολαϊκό κίνημα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με το γεγονός και να εντείνει τις προσπάθειες για τον κοινό αγώνα με τους ξένους εργάτες, θύματα της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και των πολέμων, που τους καταδικάζουν στη φτώχεια και στην ανέχεια.