Την Πέμπτη 31 Δεκέμβρη του 1998 σε μια πανηγυρική συνεδρίαση της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, «κλειδώθηκαν» τα εθνικά νομίσματα των 11 χωρών -μελών που συμμετείχαν στην πρώτη ταχύτητα της ΟΝΕ. Επρόκειτο για τις χώρες: Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες (Ολλανδία), Αυστρία, Πορτογαλία και Φινλανδία. Στην πραγματικότητα το «κλείδωμα» σημαίνει ότι για τις χώρες αυτές και παρά το γεγονός ότι το ΕΥΡΩ δεν υπάρχει σε νομίσματα, αλλά παραμένει λογιστικό χρήμα, από την 1η του Γενάρη του 1999 το ΕΥΡΩ ήταν ουσιαστικά το ενιαίο τους νόμισμα. Οι ισοτιμίες, με βάση τις οποίες καθορίστηκαν οριστικά οι τιμές μετατροπής κάθε νομίσματος, φαίνονται στο σχετικό πίνακα. Η ισοτιμία της δραχμής που φιγουράρει στον ίδιο πίνακα, αποφασίστηκε στις 15 του Γενάρη του 2000 και επικυρώθηκε στις 19 του Ιούνη, όταν οι «εταίροι» είπαν το «ναι» στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

Η μεταβατική περίοδος για την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, στις χώρες της πρώτης φάσης, έχει ξεκινήσει από την 1η του Γενάρη του 1999 και θα διαρκέσει μέχρι και την 31 του Δεκέμβρη του 2001. Σ' αυτή την περίοδο θα πρέπει το κάθε κράτος- μέλος να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα για την οριστική και πλήρη μεταβίβαση ολόκληρης της οικονομίας τους στο ΕΥΡΩ, αρχίζοντας από ζητήματα που συνδέονται με τις διπλές αναγραφές των τιμών σε τιμολόγια εμπορευμάτων και υπηρεσίες και φτάνοντας σε θέματα προσαρμογής των ηλεκτρονικών συστημάτων και των δικτύων επικοινωνίας. Η μεταβατική περίοδος για την Ελλάδα-δηλαδή την κατάργηση της δραχμής και την αντικατάστασή της από το Ευρώ- ξεκινάει από αύριο 1η Γενάρη του 2001.

Αυτό σημαίνει ότι από αύριο:

• Το ευρώ καθίσταται επίσημο νόμισμα και στην Ελλάδα, αν και θα υπάρχει μόνο ως λογιστικό χρήμα
• Ισχύει η αμετάκλητα καθορισμένη ισοτιμία των 340,750 δραχμών ανά ΕΥΡΩ, με βάση την οποία το ευρώ αντικαθιστά τη δραχμή
• Η δραχμή αποτελεί υποδιαίρεση του ΕΥΡΩ μέχρι την τελευταία μέρα του χρόνου και χρησιμοποιείται στις συναλλαγές μέχρι και τις 28 του Φλεβάρη του 2002.

Στα τέλη του 2001 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τα κράτη - μέλη έχουν τη δυνατότητα να τροφοδοτήσουν τις τράπεζες και τις μεγάλες εμπορικές εταιρίες με χαρτονομίσματα και κέρματα του ΕΥΡΩ.

Από την πρώτη του Γενάρη του 2002 θα αρχίσει η τελική φάση της πλήρους εισαγωγής του ΕΥΡΩ ως αποκλειστικού, ενιαίου νομίσματος των χωρών - μελών της ζώνης της ΟΝΕ και της οριστικής απόσυρσης των μέχρι σήμερα εθνικών νομισμάτων.

Συγκεκριμένα το 2002:

• Την 1η του Γενάρη θα αρχίσει η κυκλοφορία χαρτονομισμάτων και κερμάτων του ΕΥΡΩ. Θα πρόκειται για χαρτονομίσματα των 5, 10, 20, 50, 100, 200, 500 ΕΥΡΩ, κέρμα του 1 και των 2 ΕΥΡΩ και 6 ακόμα κέρματα μικρότερης αξίας.
• Οι συναλλαγές θα γίνονται στο νέο νόμισμα, παράλληλα με τις όποιες συναλλαγές θα συνεχίσουν να διεξάγονται σε εθνικό νόμισμα.
• Αρχίζει η απόσυρση των τραπεζογραμματίων και των κερμάτων των εθνικών νομισμάτων. Οσα νομίσματα φτάνουν στις τράπεζες δε θα ξανακυκλοφορούν στην αγορά.
• Θα ολοκληρωθεί η μετάβαση της δημόσιας διοίκησης στο ΕΥΡΩ.
• Ολες οι λογιστικές πράξεις θα γίνονται και θα απεικονίζονται αποκλειστικά σε ΕΥΡΩ.
• Η τελευταία μέρα του Φλεβάρη του 2002, η 28η, έχει οριστεί ως η τελευταία δυνατή ημερομηνία διενέργειας συναλλαγών σε εθνικά νομίσματα και άρα λήξη της περιόδου διπλής κυκλοφορίας.
• Από την 1η Μάρτη του 2002 το σύνολο των πράξεων και των συναλλαγών, σε όλες τις 12 χώρες - μέλη, θα γίνονται αποκλειστικά σε ΕΥΡΩ.
• Από το Μάρτη και μέχρι την ημερομηνία που θα καθοριστεί από την Τράπεζα της Ελλάδας, όσοι εξακολουθούν να έχουν δραχμές θα μπορούν να τις αλλάζουν με ΕΥΡΩ μόνο σε τράπεζες. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγες μέρες ο Γ.Παπαντωνίου προσδιορισε το διάστημα που οι δραχμές θα ανταλλάσσονται στις τράπεζες με ΕΥΡΩ σε «μια δεκαετία».

Βέβαια, όλα τα παραπάνω αποτελούν το μέχρι και αυτή τη στιγμή χρονοδιάγραμμα που έχει θέσει η Επιτροπή της ΕΕ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα ζητήματα που ενδεχόμενα στην πορεία του νέου χρόνου θα επανεξεταστούν, μάλλον δεν έχουν εκλείψει. Οπως για παράδειγμα η καταληκτική ημερομηνία απόσυρσης των εθνικών νομισμάτων, που το καλοκαίρι υπολογιζόταν πως θα είναι ο Ιούλης του 2002 και στην πορεία η ημερομηνία επανακαθορίστηκε για το τέλος του Φλεβάρη. Αλλωστε, καλό είναι να μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι ορισμένες από τις «κορυφές» των οικονομολόγων του καπιταλισμού έχουν διατυπώσει προβληματισμούς, σύμφωνα με τους οποίους το εγχείρημα της ΟΝΕ θα καταρρεύσει πριν καν ανατραπεί από την πάλη των εργαζομένων που θα θίγονται από αυτή. Μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ο νομπελίστας Μίλτον Φρίντμαν που περί τα μέσα του 1998 έλεγε πως «δε θα έβαζα στοίχημα τη ζωή μου ότι το ΕΥΡΩ θα υπάρξει». Μια εκτίμηση η οποία σαφώς δε στηριζόταν στα τεχνικά ζητήματα της εισαγωγής του ενιαίου νομίσματος στην ΕΕ, αλλά στη διαπίστωση ότι «το ΕΥΡΩ θα οδηγήσει σε μια λιγότερο ευημερούσα Ευρώπη»...