Μόλις τον περασμένο Αύγουστο, με συνέντευξή του στον ελληνικό Τύπο και στο πλαίσιο επίσκεψής του στην Αθήνα, ο ειδικός απεσταλμένος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα ενέργειας, Richard Morningstar, μίλησε για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει «να υπάρξει, επιτέλους, συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τα σύνορα».

Με αυτή του τη φράση, ο Αμερικανός διπλωμάτης επαλήθευε επί της ουσίας ότι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι απλά ένα «τεχνικό ζήτημα», όπως ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση, αλλά η οριοθέτησή της σχετίζεται άμεσα με τον καθορισμό συνόρων.

Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, ο απεσταλμένος των ΗΠΑ πρόσθεσε ότι αν ο «καθορισμός συνόρων» δεν είναι εφικτός επί του παρόντος, οι δύο χώρες μπορούν «να καταλήξουν σε μια επιχειρηματική λύση (...) στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι και για τις δύο χώρες τόσο μεγάλο (...) ακόμη και εάν δεν συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα».

Με άλλα λόγια, συνέστησε σε Ελλάδα και Τουρκία να βάλουν «στον πάγο» το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, και κατ' επέκταση τον ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και να προχωρήσουν από κοινού στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Μια παραλλαγή της ίδιας πρότασης έκανε λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, Εγκεμέν Μπαγίς. Μιλώντας στην κυπριακή εφημερίδα «Σημερινή», εξέφρασε την εκτίμηση ότι οι δύο χώρες βρίσκονται κοντά σε συμφωνία για το Αιγαίο. Εχοντας μάλιστα σαν δεδομένο ότι η ελληνική αστική τάξη έχει στρατηγικά επιλέξει τη λύση της συνδιαχείρισης στο Αιγαίο, ο Τούρκος υπουργός σημείωσε:

«Η άποψή μου είναι ότι μπορούμε να ψάξουμε μαζί στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και να εξορύξουμε το πετρέλαιο, που πιθανόν να υπάρχει. Ετσι, θα προκύψει πλούτος και αφθονία και για τις δύο χώρες. Συνεκμετάλλευση 50-50 του Αιγαίου (...) Ας βρούμε πετρέλαιο, ας βγάλουμε λεφτά, ας τα μοιραστούμε κι έτσι οι πλατφόρμες του πετρελαίου να αποτελέσουν πλατφόρμα για λύση. Πρέπει να μετατρέπουμε τις κρίσεις σε ευκαιρίες. Τα πράγματα που μας ενώνουν είναι πιο σπουδαία από εκείνα που μας χωρίζουν».

Με άλλα λόγια, ο Τούρκος υπουργός αποσύνδεσε πλήρως το θέμα της υφαλοκρηπίδας από αυτό της εκμετάλλευσης του Αιγαίου, καλώντας την Ελλάδα να προχωρήσει σε κοινές μπίζνες με την Τουρκία, χωρίς απαραίτητα να έχει οριστεί η υφαλοκρηπίδα.

Το παζλ των προωθούμενων διευθετήσεων στο Αιγαίο συμπληρώνει η προχτεσινή συνάντηση Παπανδρέου - Ερντογάν στο Ερζερούμ της Τουρκίας. Εκεί, σε μια ομιλία περίπου 3.500 λέξεων μπροστά στους ανά τον κόσμο πρέσβεις της Τουρκίας, ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν ανέφερε ούτε μια φορά την λέξη «Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» σε ό,τι αφορά τις προθέσεις της Ελλάδας, την ίδια ώρα που στην ευρύτερη γειτονιά μας χαλάει ο κόσμος για τον ορισμό των ΑΟΖ και την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.

Στον αντίποδα, ο Γ. Παπανδρέου αναφέρθηκε εκτενώς στην υφαλοκρηπίδα ως εξής: «Είναι πολυτέλεια επικίνδυνη, να μην λύνουμε τη διαφορά μας στη θάλασσα, που αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (...) Σήμερα, έχουμε εντατικοποιήσει τις επαφές αυτές. Οφείλουμε να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, για την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης. Αν δεν το καταφέρουμε μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, πρέπει να απευθυνθούμε στη διεθνή Δικαιοσύνη, για να κριθεί το ζήτημα με βάση το Διεθνές Δίκαιο».

Η σκόπιμη επιλογή του πρωθυπουργού να μην αναφερθεί στον ορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο από την Ελλάδα και η πρότασή του να υπάρξει παραπομπή για την επίλυση του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, φανερώνει ότι κυοφορούνται «συμφωνίες» μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής κυβέρνησης για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, χωρίς απαραίτητα να λυθεί τώρα το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, δηλαδή των θαλάσσιων συνόρων της χώρας με την Τουρκία.

Η στρατηγική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να μην ασκήσει μονομερώς το κατοχυρωμένο από το Διεθνές Δίκαιο αποκλειστικό - κυριαρχικό δικαίωμα ορισμού ΑΟΖ στην προέκταση των ελληνικών ηπειρωτικών και νησιωτικών ακτών, απαντά στα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και των ξένων μονοπωλίων, που καίγονται να ορμήσουν στον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου.