Η επιτροπή προσέδωσε έναν τόνο επιστημονικής «εγκυρότητας» στην προαποφασισμένη από χρόνια πολιτική της ΕΕ για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, με την ψηφιοποίηση να αποτελεί ένα ιδιαίτερα ελκυστικό «φιλέτο», αφού προσφέρει πλήθος αγοραίων δυνατοτήτων.

Ετσι, η έκθεση των «σοφών», προτρέπει τα κράτη - μέλη «να εντείνουν τις προσπάθειές τους» για την ανάρτηση, στο διαδίκτυο, των συλλογών και αρχείων όλων των βιβλιοθηκών και μουσείων τους, επισημαίνοντας «τα οφέλη που συνεπάγεται η διευκόλυνση της πρόσβασης στον πολιτιστικό πλούτο και στη γνώση που διαθέτει η Ευρώπη». Πιο ξεκάθαρα υπογραμμίζονται «τα δυνητικά οικονομικά οφέλη από την ψηφιοποίηση, και μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για την ανάπτυξη καινοτόμων υπηρεσιών σε πεδία όπως ο τουρισμός, η έρευνα και η εκπαίδευση»...

Προτείνονται επίσης «λύσεις για την ανάρτηση, στο διαδίκτυο, έργων που καλύπτονται από δικαιώματα δημιουργού», δηλαδή τα λεγόμενα «μη ορφανά» έργα.

Η επιτροπή, εμμέσως πλην σαφώς, ξεκαθαρίζει ότι η ψηφιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι ένας ακόμη «κλάδος» της καπιταλιστικής οικονομίας, δίνοντας μάλιστα και επτάχρονη «περίοδο χάριτος» σε ιδιώτες για την «προνομιακή χρήση του ψηφιακού υλικού»! Επιπλέον, «οι συστάσεις της Επιτροπής Σοφών θα τροφοδοτήσουν την ευρύτερη στρατηγική της ΕΕ, στο πλαίσιο του ψηφιακού θεματολογίου για την Ευρώπη, με στόχο να βοηθήσουν τα πολιτιστικά ιδρύματα να πραγματοποιήσουν τη μετάβαση προς την ψηφιακή εποχή και να αναζητηθούν νέα και αποτελεσματικά επιχειρηματικά μοντέλα που επιταχύνουν την ψηφιοποίηση, επιτρέποντας ταυτόχρονα δίκαιη αμοιβή των κατόχων των δικαιωμάτων, όπου χρειάζεται».

Για να εξασφαλίζεται η διατήρηση των συλλογών σε ψηφιακή μορφή, πρέπει να αρχειοθετείται στην «Europeana» («Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη») δεύτερο αντίγραφο του «πολιτιστικού υλικού». Η δικτυακή πύλη europeana.eu ήδη προσφέρει πρόσβαση σε περισσότερα από 15 εκατομμύρια ψηφιοποιημένα βιβλία, χάρτες, φωτογραφίες, αποσπάσματα ταινιών, πίνακες ζωγραφικής και μουσικά αποσπάσματα, αλλά πρόκειται για μικρό μέρος των έργων που κατέχουν πολιτιστικά ιδρύματα της Ευρώπης. Το μεγαλύτερο μέρος ψηφιοποιημένου υλικού αφορά σε παλαιότερα έργα που κατέχει το Δημόσιο, ώστε να αποφευχθούν διεκδικήσεις για έργα που καλύπτονται από δικαιώματα δημιουργού.