Θέλουν να πείσουν πως όποιος αγωνίζεται, όποιος τολμά να σηκώνει κεφάλι είναι αυτόματα και παράνομος. Πως οι άνθρωποι του μόχθου, οι εκλεγμένοι στους δήμους, δεν πρέπει να αγωνίζονται, να αντιστέκονται στην πολιτική που τους καταστρέφει τη ζωή. Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι τα παραδείγματα στα οποία αναφέρονται αφορούν αγωνιστικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις. Ομως, το δηλητήριο που ρίχνουν, προχωρά ακόμη παραπέρα: Εκείνο που λένε είναι πως η «ανομία» είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεφύγει από την κρίση... Τι μεγαλύτερο ψέμα απ' αυτό! Η κρίση δεν έχει καμιά σχέση με τη νομιμότητα ή την παρανομία, αλλά με την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη, με τη συσσώρευση κερδών από τους μονοπωλιακούς ομίλους, και την κρίση πάνε να την ξεπεράσουν καταστρέφοντας το λαό. Αυτό και αν είναι παράνομο. Να χτυπούν το λαό για να σωθεί και να γιγαντώνεται το κεφάλαιο. Παράνομο για το λαό που θέλει να ζει με βάση τον πλούτο που παράγει και του τον κλέβουν οι καπιταλιστές. Τα άρθρα περί «νομιμότητας», λοιπόν, έχουν διπλή στόχευση: Αφενός να χτυπήσουν στη συνείδηση του λαού τον αγώνα και τη διεκδίκηση για την ικανοποίηση των αναγκών του, ως κάτι το παράνομο. Αφετέρου πως οι αγώνες είναι παράνομοι, γιατί εμποδίζουν τη χώρα να ξεφύγει από την κρίση, δηλαδή εμποδίζουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες να κλέβουν και να καταστρέφουν το λαό!
Στην πραγματικότητα, για μια ακόμη φορά, φαίνεται πόσο επίκαιρο είναι το σύνθημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»!