Αλλο ένα από τα μεγάλα «επιτεύγματα» του καπιταλιστικού παραδείσου στη Ρουμανία, μετά το 1989, είναι και το γεγονός ότι σήμερα στην πρωτεύουσα της χώρας, Βουκουρέστι, υπάρχουν πάνω από 5.000 άστεγοι, μεταξύ των οποίων ένα 20% είναι άτομα κάτω των 25 χρόνων.

Η παλινόρθωση του πιο άγριου καπιταλισμού μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες κατάργησε την αξιοπρέπεια ως ουσιαστικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου και την ανάγκη εγγύησης για πρόσβασή του σε βασικά αγαθά, μεταξύ αυτών και σε μία αξιοπρεπή κατοικία.

Το νέο ...βασικό δικαίωμα στην εξαθλίωση, εδώ και 20 χρόνια, είναι συνηθισμένο φαινόμενο στους δρόμους των ρουμάνικων μεγαλουπόλεων, οδήγησε, δε, τους εξαθλιωμένους στην ανάγκη να προσπαθούν να επιβιώσουν όπως όπως, μπροστά στην εγκατάλειψη του κράτους, που τώρα πια είναι απλά ένα εισπρακτικό και κατασταλτικό όργανο, ιδιαίτερα για όσους δε δέχονται τους κανόνες του συστήματος ή ενοχλούν αυτούς που τους υπαγορεύουν. Το κράτος εγγυάται όλο και περισσότερο το δικαίωμα των εταιρειών να πετυχαίνουν οφέλη σε βάρος των παραγωγών και όλο και λιγότερο την αξιοπρεπή ζωή των πολιτών.

Στο Βουκουρέστι, οι άστεγοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν καταφύγια και κατέληξαν στο μέρος της πόλης όπου μπορούν να είναι σχεδόν αόρατοι, στους υπονόμους.

Στις σκοτεινές υπόγειες πόλεις κατεβαίνουν οι ξεχασμένοι όλων των ειδών: Παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένοι, ναρκομανείς και εγκληματίες.

Σε ένα ρεπορτάζ της εφημερίδας «Η Αλήθεια» διαβάσαμε δηλώσεις κάποιων από τους «κατοίκους των υπονόμων», όπως του Λουτσιάν, 23 ετών, που ζούσε στους δρόμους από τότε που οι γονείς του τον εγκατέλειψαν, όταν οι μαζικές απολύσεις του καπιταλισμού άρχισαν να καταστρέφουν τη ζωή χιλιάδων Ρουμάνων.

Η ανάγκη έκανε τους ανθρώπους των υπονόμων να συνηθίσουν να ζουν ανάμεσα σε αρουραίους και κατσαρίδες, τουλάχιστον εκεί (στα έγκατα της γης) έχει ζέστη, μια και η θέρμανση της πόλης φτάνει μέσω υπόγειων αγωγών, εκπέμποντας ατμούς σε όλη την πορεία τους, από τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς προς κάθε συνοικία.

Πολλοί από τους κατοίκους των υπονόμων ασκούν και το «σπορ» του aerolac, πολύ χαρακτηριστικό στην καπιταλιστική Ρουμανία. Η απόγνωση και η εξαθλίωση οδήγησαν κάποιους να αναζητήσουν διέξοδο στα ναρκωτικά, ωστόσο η έλλειψη χρημάτων για να έχουν πρόσβαση στα ναρκωτικά που προέρχονται από το μαζικό εμπόριο που ελέγχεται από τις διεθνείς μαφίες, τους οδήγησε σε αναζήτηση εναλλακτικών, πιο λογικών και προσιτών, λύσεων. Το aerolac δεν είναι ναρκωτικό, αλλά μία κόλλα που αγοράζεται σε οποιοδήποτε κατάστημα χρωμάτων, τη βάζουν σε μία σακούλα και τη «σνιφάρουν», όμως μετά την είσοδο της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το 2007, οι χρήστες του aerolac δεν κυκλοφορούν παντού, περιορίστηκαν σε μέρη λιγότερο ορατά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώθηκε και ο αριθμός τους.

Οι πιο συχνοκατοικημένοι υπόνομοι, σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα «Η Αλήθεια», είναι αυτοί που βρίσκονται κάτω από τα μεγάλα τέρατα της καπιταλιστικής κατανάλωσης , τα Mall ή μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπως το City Mall στο Μπερτσένι στα νότια προάστια της πρωτεύουσας, το Unirea Shopping Center στο κέντρο της πόλης, το Μπανεάσα Mall, κοντά στο αεροδρόμιο, το Carrefour Militari, το Kaufland Obor κλπ... Σύμφωνα με τους κατοίκους των υπονόμων, το να μένει κανείς κοντά σε αυτούς τους «ναούς» των παράλογων αποβλήτων καθιστά πιο εύκολη την εύρεση λίγων χρημάτων, ζητιανεύοντας ή καθαρίζοντας παρμπρίζ, ενώ μπορούν πιο εύκολα να βρουν χρήσιμα πράγματα στα σκουπίδια, όπως ρούχα και τροφή.

Λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, το ρουμάνικο Κοινοβούλιο ενέκρινε τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2011. Αυτός ήταν ένας καθοριστικός όρος για την αποδέσμευση και άλλων οικονομικών πόρων στα πλαίσια του δανείου ύψους 20 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο προϋπολογισμός της Ρουμανίας ακολουθεί τις εντολές των δανειστών και των μονοπωλιακών ομίλων τους, και αυτών της ντόπιας αστικής τάξης: Δημόσια έξοδα και κρατικές κοινωνικές παροχές περικόπτονται δραστικά. Για παράδειγμα, οι κρατικές κοινωνικές παροχές μειώνονται κατά 25% σε σχέση με τον περασμένο χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο, υποτίθεται ότι το δημόσιο έλλειμμα, που το 2010 έφτανε στο 6,8%, θα μειωθεί το 2011 στο 4,4% και στο 3% το 2012.

Φυσικά, η κυβέρνηση του δεξιού Εμίλ Μποκ, του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος, υπόσχεται ότι η κατάσταση των πολιτών θα βελτιωθεί χάρη στη σωστή πολιτική της. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια το βιοτικό επίπεδο των Ρουμάνων επιδεινώθηκε σταδιακά. Οικονομικοί αναλυτές ανέφεραν στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ρουμανία» ότι η χώρα παρουσίασε, τα τελευταία δύο χρόνια, μία μείωση του ΑΕΠ της τάξης των 16 δισ. ευρώ. Μέσω μαζικών απολύσεων μειώθηκε και ο αριθμός των μισθωτών και ωρομισθίων από 4,8 εκατομμύρια σε 4,1. Οποιος εργάζεται ακόμα στον δημόσιο τομέα δέχτηκε περικοπές κατά μέσο όρο της τάξης του 25%. Ενα σημάδι για την παραπέρα επιδείνωση της κατάστασης είναι επίσης το γεγονός ότι η κατανάλωση τροφίμων μέσα σε δύο χρόνια μειώθηκε δραστικά.

Ο οικονομολόγος Ιλίε Σερμπανέσκου ανέφερε στην «Ελεύθερη Ρουμανία»: «Η Ρουμανία βρίσκεται σε κρίση εδώ και 20 χρόνια... Τώρα πληρώνουμε για το ότι διέλυσαν τη γεωργία και στη θέση της δημιουργήθηκαν εταιρείες Bodyguards . Εδώ και 20 χρόνια συντελείται μία αποβιομηχάνιση...».

Δεν είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, για το ότι στη χώρα των Καρπαθίων, που πριν το 1989 παρουσίαζε ισχυρή βιομηχανία και πλούσια γεωργία, ενώ εξασφάλιζε στον κάθε πολίτη της χώρας στέγη, εκπαίδευση και ιατρική περίθαλψη, στις μέρες μας πάνω από 54% του πληθυσμού αναπολεί την περίοδο του σοσιαλισμού, με τις όποιες αδυναμίες και παρεκκλίσεις και αν είχε στη Ρουμανία.