«Το τέλος του κατήφορου είναι ο πάτος»; Οχι, αφού πάτος δεν υπάρχει, πάντα έχει και πιο κάτω στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Ως γνήσιο τέκνο του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, το υπομοντέλο φέρει στο «δομικό dna» του, όλα τα κουσούρια που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό. Είναι ποτισμένο με τις «αρχές» και την «ηθική» του, οι οποίες - παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού - δεν κρύβονται. Αντίθετα καθημερινά εκδηλώνονται με διάφορες μορφές.

Τελευταίος (χρονικά) κύκλος στην αλυσίδα, η διαμάχη των δύο ΠΑΕ που εδρεύουν στην Θεσσαλία (Ολυμπιακού Βόλου, Λάρισας) και των επιχειρηματιών τους. Με αφορμή τη μεταξύ τους αναμέτρηση υπήρξε μια σειρά γεγονότων που προκαλούν αηδία. Αλλά ταυτόχρονα αποκαλύπτουν τι σημαίνει εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, ποια είναι η ιδεολογία και η αποστολή του.

Ενταση, «τσαμπουκάδες», υβριστικά πανό, προσβολές, ανακοινώσεις με φράσεις πεζοδρομιακού χαρακτήρα και λογικής. Γεγονότα που - εκτός των άλλων - ενισχύουν μια υποδαυλιζόμενη κόντρα (στους κατοίκους των δύο περιοχών), ώστε να αποπροσανατολιστούν από αιτίες και αιτιατά. Να εκτονωθούν με χουλιγκάνικες «λογικές».

Δεν είναι πρωτοφανές συμβάν. Ανάλογα, αντίστοιχα υπήρξαν στο παρελθόν, θα υπάρξουν και στο μέλλον. Παράγοντες - επιχειρηματίες και οι συν αυτώ, υπερτιμούν εαυτό και υποτιμούν τον αντίπαλο, «κατακεραυνώνουν» τον «εχθρό», δημιουργούν - ποικιλοτρόπως - πολεμικό κλίμα. Ετσι συσπειρώνουν (βολικό γι' αυτούς και τις επιδιώξεις τους) αλλά και αποπροσανατολίζουν (βολικό για το στάτους κβο) τους «πιστούς».

Στην εικονική αυτή πραγματικότητα, για τα δεινά και των δύο (σε επίπεδο κοινωνικό, αθλητικό κλπ.) πλευρών, δε φταίει το σύστημα και οι πολιτικοί ή/και αθλητικοί υπηρέτες - εκπρόσωποί του αλλά οι (κατασκευασμένοι) «εχθροί» που επιβουλεύονται τα «ιερά και τα όσια».

Τι σχέση έχουν αυτά με το ποδόσφαιρο (εν γένει με τον αθλητισμό); Καμιά. Είναι στην υπηρεσία επίτευξης όμως των πραγματικών σκοπών τους. Την εξυπηρέτηση τεραστίων και αντικρουόμενων συμφερόντων. Οπως αυτά εκφράζονται στη συγκεκριμένη συγκυρία. Το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο είναι άλλη μια επιχείρηση που - όπως κάθε τι στον καπιταλισμό - υπόκειται στους νόμους της αγοράς.

Ο υποβιβασμός λοιπόν σημαίνει απώλεια πολλών χρημάτων και προνομίων, ενώ η παραμονή διατήρηση τους. Αλλά επηρεάζονται και άλλες καταστάσεις (π.χ. συσχετισμοί στη Super League). Ετσι λοιπόν, δε «γελάει» ή «κλαίει» μόνο ένας, αλλά περισσότεροι. Εν προκειμένω (σύμφωνα με τα δεδομένα) η Λάρισα χάνει, ο Πανιώνιος κερδίζει.

Για τον οποίο Πανιώνιο ενδιαφέρεται και ο επιχειρηματίας - μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού Πειραιώς (Μαρινάκης), αφού με τον επιχειρηματία - παράγοντα των «κυανέρυθρων» (Βεντούρης) είναι συνεργάτες. Και ο επιχειρηματίας - μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού Βόλου (Μπέος) είναι δηλωμένος Πανιώνιος, πρώην ιδιοκτήτης της ΠΑΕ και κολλητός του ομολόγου του στην Πειραϊκή ΠΑΕ. Αντίστοιχα, ο επιχειρηματίας - μεγαλομέτοχος της Λάρισας (Πηλαδάκης) είναι φίλα προσκείμενος με έναν από τους μετόχους - επιχειρηματίες του Παναθηναϊκού (Βγενόπουλος).

Ο «όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος» αυτός «ζει και βασιλεύει» χάρη στις (εκάστοτε) κυβερνήσεις. Οι οποίες συνειδητά τον δημιούργησαν και τον στηρίζουν. Σ' επίπεδο ιδεολογίας, δομών, εκφραστών. Και δε διστάζουν να θυσιάσουν ακόμα και την (όποια) αξιοπρέπειά τους προκειμένου να τους αβαντάρουν και επικοινωνιακά.

Ενα χαρακτηριστικό δείγμα. Το μελάνι στις ανακοινώσεις δεν είχε στεγνώσει και ο ήχος των δηλώσεων δεν είχε κοπάσει χθες. Οταν ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Γ. Νικητιάδης, επισκέφθηκε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Καρ. Παπούλια. Μεταξύ άλλων τον ενημέρωσε για το υπό κατάρτιση (ένα ακόμα) σχέδιο νόμου που θα περιλαμβάνει και διατάξεις για τη βία στους αθλητικούς χώρους. Αναφέροντας του, μεταξύ άλλων, ότι (αντιγράφουμε ακριβώς τη σχετική ανακοίνωση της Προεδρίας): «Υπάρχει καλή διάθεση και από την πλευρά των εκπροσώπων των ποδοσφαιρικών ομάδων, των προέδρων των ΠΑΕ»...