1. Χαίρε Σπετσιώτη των Ανω Κάτω Πετραλώνων όπου κατοικείς μαζί με την αρχόντισσα τη μάνα του, κυρία Νίτσα.

2. Χαίρε Σπετσιώτη, επιστήθιε φίλε του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, που τον αγάπησες τόσο πολύ και μας χάρισες την ταινία Μετέωρο και Σκιά, καθώς και το βιβλίο Χαίρε Ναπολέων. Ακριβώς όπως έκανες και με τον πνευματικό σου δάσκαλο Ροΐδη, του οποίου τα Κοράκια γύρισες ταινία.

3. Χαίρε Σπετσιώτη, περιπατητή των οδών πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου, Ομονοίας και του Μεταξουργείου, όπου κάθεσαι ήσυχος και παρατηρείς το ρεύμα του κόσμου.

4. Χαίρε Σπετσιώτη, που για χάρη της τέχνης σου όλη σου η ζωή είναι δίχως ίδιον όφελος, τουτέστιν ένας λάθος υπολογισμός. Σ' αυτή την εποχή της απουσίας αισθημάτων, ιδεών και παθών, γράφεις, σκηνοθετείς και παρηγορείς - μακριά από κάθε Κέντρο Κινηματογράφου. Συνεχίζεις χωρίς καμία «πισινή», καμία προστασία, για να διαφυλάξεις την πρώτη σου ύλη. Διαλέγεις τη σιωπή για να μπορείς ν' ακούσει τους ήρωές σου καλύτερα. Δεν καταδέχτηκες κανέναν αστό με τις παροχές του για να κάτσει στο σβέρκο σου, παρά μόνο τους λαϊκούς ανθρώπους, που δεν πάσχουν από «νευρώσεις πολυτελείας», είναι πάντα όρθιοι και στολίζουν με την ομορφιά τους την αποτρόπαιη Αθήνα. Εσύ γνωρίζεις μέσα από τα βιβλία σου πού πονεί και πού σφάζει, γι' αυτό μπορείς και αποδίδεις δικαιοσύνη.

5. Χαίρε Σπετσιώτη, που το αλάθητο ένστικτό σου σ' έσπρωξε να δώσεις το χέρι σου στον καταραμένο Κώστα Ταχτσή, κόντρα στη λογοτεχνική πιάτσα που, πρώτα αυτή, τον κατακρεούργησε, αφήνοντας το δολοφόνο τελευταίο και καταϊδρωμένο ν' αποτελειώσει αυτόν που ήδη δεν υπήρχε. Τον πλησίασες με τις αρχές που έχεις μεγαλώσει, αυτές της ιπποσύνης, και στο βιβλίο σου Κώστα Ταχτσής, δεν ντρέπομαι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης κατάφερες να σχηματίσεις μια δικογραφία για την υπόθεση του συγγραφέα και να κάνεις έτσι γνωστό στο πανελλήνιο πως όλοι είμαστε ηθικοί αυτουργοί στην πτώση του. Ηδη ο Ταχτσής είχε πάρει τη θέση του μάρτυρα, είχε γίνει ένα θρησκευόμενο άτομο, που πλησιάζει στην περιγραφή του Σέλλινγκ για τον Χριστό. Είχε γίνει οικειοθελώς δέκτης της κοινωνικής οργής. Και σύμφωνα πάντα με τον Σέλλινγκ, με το θάνατό του «λυτρώθηκε από τη διαρκή κρίση και την αδιάλειπτη αγωνία, δηλαδή τον ανταγωνισμό».

6. Χαίρε Σπετσιώτη, θαυμαστή του Ακη Πάνου, του ελληνικού ασπρόμαυρου σινεμά, του Ξανακερδισμένου χρόνου του Προυστ, της Μαρίας Πολυδούρη, του Αρη Δικταίου, του Μήτσου Παπανικολάου και όλων των χαμένων ψυχών. Χαίρομαι που είσαι φίλος μου.