«Ο τελικός συμβιβασμός στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου για το "συνολικό πακέτο" φαίνεται ότι θα 'ναι (...) υποδεέστερος των ελληνικών αναγκών! (...) Ο κ. Προβόπουλος το είπε κομψά: "Αν η λύση που θα βρεθεί θα είναι κατώτερη των προσδοκιών, τότε θα πρέπει να περιμένουμε έναν ακόμα πιο σκληρό δεύτερο γύρο από τις αγορές"! Δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε περισσότερο... Εάν τα ενδεχόμενα αυτά επιβεβαιωθούν (...) η ακολουθούμενη "μνημονιακή πολιτική" θα καταστεί σαφές ότι στερείται προοπτικής (...) θα μπούμε σε αναταράξεις, που ίσως μας ωθήσουν σε πρόωρες εκλογές (...) ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να επιλέξει άμεσα μια πιο "σκληρή διαπραγμάτευση" μεγαλύτερων ρίσκων, παρά να αποδεχθεί μια πορεία "αργού θανάτου"» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«Σχέδια "πολέμου" για την αντιμετώπιση μιας γενικής απεργίας ετοιμάζει η βρετανική κυβέρνηση. Επιτελική ομάδα υπουργών (...) έχει αναλάβει τη συγκρότηση απεργοσπαστικών μηχανισμών προκειμένου να αποτρέψει την παράλυση του κράτους από ενδεχόμενη μαζική απεργία (...) Γι' αυτόν τον σκοπό, όπως γράφει η εφημερίδα "Ντέλι Μέιλ", ερευνά εξονυχιστικά τις διαθέσεις του προσωπικού (...) και έχει διατάξει τους μάνατζερ των δημόσιων μεταφορών και τα αφεντικά των φυλακών να οργανώσουν απεργοσπαστικές ομάδες (...) από τότε που κυβερνούσαν τη χώρα οι Εργατικοί, που έκοβαν κι αυτοί τις κοινωνικές δαπάνες, οι κοινωνικές υπηρεσίες προειδοποιούσαν από την εφημερίδα "Γκάρντιαν" ότι ήταν θέμα χρόνου να ξεχυθούν στους δρόμους οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Και οι μυστικές υπηρεσίες ΜΙ5 και η Σκότλαντ Γιαρντ κατέστρωναν σχέδια για την αντιμετώπιση γενικευμένων κοινωνικών αναταραχών. Από τα χρόνια της Θάτσερ μέχρι σήμερα, η συναίνεση για την καταστολή των εργατικών διεκδικήσεων ήταν διακομματική (...) Η αντίσταση των εργαζομένων στον συναινετικό αυταρχισμό των κυβερνητικών κομμάτων και τις πολιτικές τους είναι πια φανερό πως καλείται να πληρώσει παντού ένα σοβαρό τίμημα. Κάθε νέος ηγέτης παραλαμβάνει από τον προηγούμενο έναν κατασταλτικό μηχανισμό που με τη σειρά του τον επαυξάνει, ώστε να διασφαλιστεί ένα και μοναδικό: πώς αυτή την κρίση θα την πληρώσουν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που πλουτίζουν στο Σίτι του Λονδίνου και στη Γουόλ Στριτ» (από τη στήλη «Δρόμοι» του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).