2 ΦΩΤ.

Ο σ. Μουρελάτος Γεράσιμος, στη μνήμη του ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ και του ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ και των σ/φων του, ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΟΛΟΚΥΘΑ, ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗ, ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ, που δολοφονήθηκαν το Δεκέμβρη του '44 από τον Εβερτ και τους Αγγλους στην πλατεία Συντάγματος, προσφέρει, μέσω ΚΟΒ Μεσολογγίου, 150 ευρώ στο ΚΚΕ.

***

ΦΩΤ.

Εκλεισαν, χτες , 25 χρόνια από το θάνατο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ, μέλους του ΚΚΕ. Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1908 και πέθανε στην Καισαριανή, 28.2.1986. Οι γονείς του φτωχοί αγρότες. Φοίτησε στη Νομική ενώ από πολύ μικρός δούλευε και μαζί με το συμμαθητή του ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ μπήκε στις γραμμές του ΚΚΕ, αγωνιζόμενος μέχρι την τελευταία στιγμή. Το 1940 πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, στην πρώτη γραμμή του Μετώπου: Αλβανία - Βόρεια Ηπειρο - Κορυτσά - Πρεμετή - Αργυρόκαστρο. Στην Κατοχή ΕΛΑΣίτης υπό τον Αρη Βελουχιώτη πήρε μέρος στη μάχη στο Μικρό Χωριό στο Καρπενήσι, στην Μάνδρα, στα Βίλλια και άλλες μάχες, παλικάρι του Βελουχιώτη. Εθνοσύμβουλος στην Κυβέρνηση του Βουνού στις Κορυσχάδες το 1944. Από το 1945 έως το 1974 καταδιωκόμενος, παράνομος και κατά διαστήματα φυλακισμένος. Ως το θάνατό του, 28 Φεβρουαρίου 1986, έπαιρνε δραστήρια μέρος στις κινητοποιήσεις και άλλες εκδηλώσεις του ΚΚΕ, του οποίου ήταν μέλος από 16 ετών.

Στη μνήμη του, τα παιδιά του Κώστας, Νίκος, Σταυρούλα, και οι εγγονές του, Ζωή και Νίκη, προσφέρουν 150 ευρώ για τον αγώνα: τα 100 ευρώ στο ΚΚΕ, 20 ευρώ στην ΠΑΕΑ - ΔΣΕ Καισαριανής και 30 ευρώ στο ΠΑΜΕ.

***

ΦΩΤ.

Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, νικημένη από την επάρατο νόσο, η αγωνίστρια στη ζωή και τους λαϊκούς αγώνες ΤΑΣΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΠΕ - Βαλερά. Για την Τασώ μας, όπως και για τα αδέρφια της, ΑΠΟΣΤΟΛΗ και ΠΑΝΟ, ήταν λειψό το σεργιάνι στον κόσμο αλλά πολύ μεστό από δράση και προσφορά σ' όλους τους λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες του λαού μας και όχι μόνον. Στα χρόνια της στρατιωτικοφασιστικής χούντας των συνταγματαρχών έδωσε το «παρών» και πρωτοστάτησε στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα στη Νέα Υόρκη. Με το πλατύ της χαμόγελο πάντα στα χείλη, την ακλόνητη πίστη στις ιδέες του σοσιαλισμού και την αισιοδοξία και σιγουριά για τη δικαίωση του Αγώνα μας, τόνιζε με κάθε ευκαιρία. «Δεν μπορεί, μια μέρα η ζωή θα γίνει ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ». Το πότε, συμπλήρωνε με έμφαση κοιτάζοντας μας τον καθένα ξεχωριστά στα μάτια, είναι υπόθεση του καθένα από μας. ΝΑΙ συντρόφισσα, ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Καλό σου ταξίδι.

Στη μνήμη της, παλιοί συναγωνιστές και σύντροφοί της, αντί για στεφάνι, προσφέρουν στο ΚΚΕ το ποσό των 705 ευρώ, μέσω της ΚΟ Αθήνας Υπηρεσιών και Βορείων Προαστίων.

***

ΦΩΤ.

Πριν 25 χρόνια, το 1986 μέρα Τσικνοπέμπτης που τότε ήταν η 6.3., «έφυγε» από τη ζωή ο γαμπρός μου από αδελφή, ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΣ, στα 52 του χρόνια από ανεύρυσμα αορτής κατά την ώρα της εργασίας του. Ο Γιάννης καταγόταν από το χωριό Μανωλάτες της Σάμου από οικογένεια που ο πατέρας του και ο μεγαλύτερος αδερφός του είχαν λάβει μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Για το «αμάρτημά» τους αυτό, όλη η οικογένεια αντιμετώπισε τις συνηθισμένες για την εποχή συνέπειες (φυλακές, εξορίες) και ό,τι άλλο έπρατταν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις που είχαν επικρατήσει. Οι δημοκρατικές παραδόσεις της οικογένειάς του δεν μπορούσαν να τον αφήσουν αδιάφορο. Πίστευε και αγωνιζόταν για τα ανώτερα ιδανικά του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Αγωνίζονταν για την εξάλειψη της αδικίας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Στη μνήμη του, προσφέρω 50 ευρώ στην ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ και άλλα 50 ευρώ για το «Σπίτι του Αγωνιστή».

Ο κουνιάδος του

Μανώλης Κόκκας, από Λέκκα Σάμου