Ακουγα την Ελληνίδα επίτροπο, σε τηλεοπτική εκπομπή, να περιγράφει με περισσή ...Σημιτική υπερηφάνεια τον παράδεισο της ΕΥΡΩ-πορείας, της σύγκλισης και των αγαθών της νομισματικής ολοκλήρωσης. Να τα περιγράφει με ρόδινα χρώματα, πασπαλισμένα με καντιοζάχαρη. Λίγο ακόμη, και θα μας μετέφερε τον κουδουνιστό ήχο των νικέλινων ευρωνομισμάτων, ως από χρυσού 24 καρατίων προερχόμενο!

Να μια χώρα, θα σκεφτόταν ο ανίδεος τηλεθεατής και ακροατής, «ένθα απέδρα πάσα λύπη, οδύνη και στεναγμός». Αφού μάλιστα, περάσαμε, κατά την κυβέρνηση, το «πουργκατόριουμ» (καθαρτήριο) των εικονικών δεικτών και προχωρούμε τώρα στην πρόκληση των πραγματικών δεικτών (προφανώς της ανεργίας, της φτώχειας και της αποδόμησης του κοινωνικού οικοδομήματος).

Ξαφνικά το ρόδινο της κυρίας επιτρόπου άρχισε να σκοτεινιάζει - όπως και στο πρόσωπό της - όταν ο Σπύρος Χαλβατζής, αφού υπερασπίστηκε δυναμικά το χρόνο ομιλίας, που τσεκουρεύεται πάντα, όταν πρόκειται για το ΚΚΕ, έφερε τα πάνω - κάτω των «επιχειρημάτων» της κυβέρνησης, αποκάλυψε τους μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης οικονομικής συνταγής, κατ' επιταγήν των Βρυξελλών και ανέδειξε τη σημασία των κοινωνικών αγώνων που κλιμακώνονται. Επιχειρηματολογία, που μετέβαλε την ευφρόσυνη, ρόδινη και πλαστή εικόνα της κυβερνητικής εικονικής «πραγματικότητας» σε μαύρη και άραχλη.

Σε αμηχανία, ο παριστάμενος υπουργός κ. Ανωμερίτης, όταν, ιδιαίτερα, ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης, με το γνωστό καυστικό του ύφος, ρώτησε την κυρία επίτροπο: - Για ποια ευρωπαϊκή πορεία μιλάτε; Για την ευρωπαϊκή Γερμανία ή για τη γερμανική Ευρώπη; Ελαφρό μειδίαμα, ως απάντηση. Αλλά απανωτά, δεύτερη ερώτηση - πρόκληση: - Και για πόσο χρονικό διάστημα ισχύουν αυτά, που μας προβάλατε κυρία επίτροπε; - Επί του παρόντος, ψιθύρισε η κυρία Διαμαντοπούλου, παραπέμποντας, στο αόρατο, σκοτεινό και ομιχλώδες μέλλον την επαλήθευση, ή τη διάψευση των ρόδινων οραματισμών και των επικίνδυνων κυβερνητικών «στοιχημάτων».