Βρισκόμαστε σε μια εποχή που ιστορικές συγκυρίες και γεγονότα υποχρεώνουν το εργατολαϊκό κίνημα να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του με την ιστορική του εμπειρία και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζει κοινωνικές εντάσεις και μεταλλάξεις που επιβάλλει η άκρως επικίνδυνη κινητικότητα του διεθνούς καπιταλισμού. Η επιβολή αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων στο εσωτερικό των καπιταλιστικών κρατών σε συνδυασμό με την έντονη ιμπεριαλιστική πολιτική επεμβάσεων δίνουν την εναρμονισμένη πρακτική της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με τον ιμπεριαλιστικό επεκτατισμό.

Το εργατολαϊκό κίνημα δοκιμάζεται. Υποχρεώνεται να αντισταθεί στην εσωτερική επίθεση του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να εντάξει στον αγώνα τους μετανάστες θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που φτάνουν και στη χώρα μας. Σ' αυτές τις συνθήκες, η σωστή αξιοποίηση της ιστορικής εμπειρίας, η σωστή ερμηνεία κι εφαρμογή ιδεολογικών εννοιών και η συμπύκνωση των οργανωτικών ικανοτήτων αποτελούν ζήτημα ζωής και θανάτου για το εργατολαϊκό κίνημα. Οι εύκολες και επιπόλαιες ερμηνείες και αναφορές ιστορικών γεγονότων και εμπειριών του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος δύνανται να οδηγήσουν στο γλιστερό δρόμο της αυτοκαταστροφής. Τέτοιες εμπειρίες και γεγονότα υπάρχουν αρκετά και σημαδεύουν τη σημερινή κατάσταση.

Η προσπάθεια είναι ομολογουμένως συνεχής και αξιόλογη. Το περιβάλλον σύνθετο και σε διαρκή κινητικότητα. Ακόμη και ο αυτοκαθορισμός του κεφαλαίου βρίσκεται σε συνεχή μετάλλαξη. Ολα μοιάζουν σαν να προσπαθούν να επανακαθοριστούν, να ανανεώσουν τις δυνάμεις τους, να πιάσουν τις καλύτερες θέσεις στην κοινωνικο - πολιτική σφαίρα των ανταγωνισμών για κάποια αλλαγή που έρχεται και που όλοι τη θέλουν δικιά τους αλλά κανείς δεν τολμά να ομολογήσει. Εξαίρεση σ' αυτόν τον αφηρημένο βερμπαλισμό είναι μόνο το πεφωτισμένο και ταξικά συνειδητό κομμάτι του εργατολαϊκού κινήματος που με ιστορική διαύγεια και σαφήνεια διατυπώνει ανοιχτά και ξεκάθαρα το τωρινό πρόγραμμα της κοινωνίας του μέλλοντος. Είναι ο κρίκος της ιστορικής αλυσίδας που συνδέει τις εργατολαϊκές διεκδικήσεις συντήρησης του επαναστατικού παρόντος με εκείνες τις επαναστατικές ολοκληρώσεις της κοινωνίας του μέλλοντος. Σ' αυτή την προσπάθεια δεν υπάρχουν φυλαχτά σωτηρίας, ούτε εξαγνισμοί. Υπάρχουν μόνο ο ενορατικός ντετερμινισμός και η μεταφυσική διαίσθηση στο τρίπτυχο: Παρατήρηση, Ερευνα, Απόδειξη. Είναι η αέναη επαναστατική διαδικασία που σηκώνει τον άνθρωπο και τον ωθεί σε συνεχείς ανώτερες μορφές προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Είναι η πανάρχαια έλλογη δύναμη που ανυψώνει τον άνθρωπο από άμορφη μάζα σε προσωπική συλλογικότητα. Στην εποχή μας η δύναμη του καπιταλισμού προσπαθεί να μεταβάλλει έθνη και λαούς σε μια πολυεθνική χαβούζα ανθρώπων ξεχασμένων που φύτρωσαν στην κοπριά. Στην επιβολή μιας παγκόσμιας ελεημοσύνης ανήμπορων ανθρώπων. Προσοχή, λοιπόν, στην ορθή ανάπτυξη του εργατολαϊκού κινήματος ως ο ιστορικός αρνητής της βαρβαρότητας.