Εξω οι χορηγοί και οι επιχειρήσεις από τον αθλητισμό.

Ο αθλητισμός δεν είναι εμπόρευμα. Είναι δικαίωμα ιδιαίτερα των νέων.

Ο Μαραθώνιος έχει ιστορικό φορτίο .Παραπέμπει σε δύσκολους αγώνες ανθρώπινων και μεγάλων αξιών και όχι σε γεγονός που πωλείται ανά χιλιόμετρο και αθλητή.

Φίλε του αθλητισμού.

Ομως όλο το γεγονός έχει οργανωθεί σαν γεγονός για να πουληθεί πολύ ακριβά και όχι για να αναδείξει τις διαχρονικές αξίες του αθλητισμού. Οργανωτές ο ΣΕΓΑΣ, οι χορηγοί που έχουν το λογότυπό τους παντού, η κυβέρνηση, ο δήμος. Οι αθλητές πληρώνουν για τη συμμετοχή τους. Το κόστος εξαρτάται από τα χιλιόμετρα που τρέχουν (τρεις διαφορετικές αποστάσεις). Το θέαμα θα πουληθεί στα ΜΜΕ.

Ο χώρος του αθλητισμού για πολλά χρόνια θεωρούνταν ιερός, ανεξάρτητος και ανέπαφος με τη σαπίλα άλλων κοινωνικών χώρων. Ηταν μια λανθασμένη αντίληψη αν δεν ήταν μια συνειδητή αποσιώπηση από την κυρίαρχη εξουσία, γιατί κανένας κοινωνικός χώρος δεν διαχωρίζεται από τους άλλους με «Σινικά τείχη». Αντίθετα υπάρχει αλληλεπίδραση. Ιδιαίτερα όταν όλο το σύστημα βασίζεται στην οργάνωση όλης της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση το κέρδος.

Η διαβρωτική δύναμη του κέρδους δεν άφησε ανέγγιχτο ούτε το χώρο του αθλητισμού.

Ο παγκόσμιος αθλητισμός μετατράπηκε σε παγκόσμια επιχείρηση πολυεθνικών εταιρειών, παγκόσμιων ομοσπονδιών( IAAF, FIFA,FIBAκ.ά.) και κυβερνήσεων χωρών.

Η χώρα μας δεν έμεινε έξω. Πολύ πριν να εμφανιστούν οι ντόπες των Ελλήνων αθλητών το ποδόσφαιρο είχε παραδοθεί σε ανώνυμες εταιρείες (1979), αργότερα το μπάσκετ, ο στίβος. Φρόντισαν γι' αυτό οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και οι λαϊκοί δρόμοι των δήμων και οι Μαραθώνιοι μπήκαν στο Καλεντάρι της... εμπορευματοποίησης.

Εμπορευματοποίηση σημαίνει τα πάντα υποτάσσονται στο κέρδος. Αξίες, ιδανικά θεωρούνται κουραφέξαλα όταν πρόκειται για μπίζνες.

Οι «παράγκες» του ποδοσφαίρου τα «σικέ» παιχνίδια, οι κασέτες των νονών του ποδοσφαίρου και όλοι οι πρωταγωνιστές του αθλητικού υποκόσμου δεν εμφανίζονται μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά σε όλους τους αθλητικούς χώρους με άλλα «κασέ» και άλλα «σικέ». Το ντόπινγκ, τα συμβόλαια, η πώληση του θεάματος , η αλλαγή εθνικοτήτων αθλητών κλπ. έχουν πίσω τους το κυνήγι του κέρδους. Εμφανίζονται βέβαια και στο χώρο του Στίβου.

Η IAAF (παγκόσμια ομοσπονδία στίβου) δεν ξεχνά να απλώνει τις ράβδους χρυσού πάνω στο τραπέζι (σε διεθνή μήτινγκ) για να στέλνει σαφέστατα μηνύματα για ποιο σκοπό οργανώνει τους αγώνες. Ο ΣΕΓΑΣ ζήλεψε τη δόξα της και από καιρό έχει ανοίξει μεγάλους λογαριασμούς με τις εταιρείες. Πολλά λεφτά αλλά για τα ερασιτεχνικά σωματεία έχει κρίση.

Απλήρωτοι προπονητές, απλήρωτα μεταφορικά, απλήρωτες πάγιες ανάγκες, εγκατάλειψη στην τύχη ιστορικών ερασιτεχνικών σωματείων και αθλητών. Οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τους περισσότερους αθλητές σε εγκατάλειψη ή σε αναζήτηση χορηγών για να τους πατρονάρουν. Γίνονται όμηροί τους και οι απαιτήσεις των χορηγών φτάνουν σε απαιτήσεις που ο αθλητής χάνει την ανθρώπινή του υπόσταση. Γίνεται άλογο ον.

Τώρα για μια ακόμη φορά χρησιμοποιούν δημόσιες υπηρεσίες , κινητοποιούν εκατοντάδες αστυνομικούς, ελέγχουν ολόκληρη περιοχή και όλα τα παραχωρούν για ένα γεγονός κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των χορηγών. Ολο το δημόσιο στην υπηρεσία όχι του λαού , αλλά των χορηγών!!! Το δημόσιο όμως θα έπρεπε να λειτουργεί για το λαό.

Σήμερα στον Μαραθώνιο αλλά και στους άλλους δρόμους μικρότερων αποστάσεων συμμετέχουν αθλητές από πολλές χώρες. Ο Μαραθώνιος θα έπρεπε να είναι παγκόσμιο γεγονός που θα προωθεί την φιλία των αθλητών, των εργαζομένων, όλου του κόσμου. Θα έπρεπε να καταδικάζει την εισβολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ στις Αφρικανικές χώρες και σε όλες τις χώρες που έχουν πατήσει το πόδι τους. Να βγάλει ένα μήνυμα για λαούς που δοκιμάζονται από φτώχεια και εξαθλίωση. Ενα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός να βγάλει ένα παγκόσμιο κοινωνικό μήνυμα κατά του πολέμου, κατά της φτώχειας, υπέρ ενός άλλου αθλητισμού. Αυτό σημαίνει αθλητισμός.

Υπάρχει όμως μια επιβαλλόμενη σιωπή. Να εμφανιστεί ο αθλητισμός ανεξάρτητος από τις άλλες εξελίξεις, να απομονωθεί για να προαγάγει αντιλήψεις και δόγματα που ευνοούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τα δόγματά τους : «Κοίτα τον εαυτό σου δεν σε αφορά η τύχη άλλων λαών, των άλλων εργαζομένων». Εσύ είσαι μόνος σου. «Ο πρώτος είναι το παν, ο δεύτερος τίποτα», «Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κέρδος»!!! Υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος όμως από τις ανάγκες μας;

Ποιον υπηρετούμε με τη συμμετοχή μας ή τη σιωπή μας σε τέτοια γεγονότα; Τι αναπαράγουμε σαν αθλητική αξία;

Γυρίζουμε την πλάτη σε αυτό τον αθλητισμό. Διεκδικούμε δωρεάν αθλητισμό για το λαό και τη νεολαία, να φύγουν οι επιχειρήσεις από κάθε αθλητικό χώρο.

Για τις ανάγκες μας χρειαζόμαστε αθλητισμό που θα οργανώνεται για να ικανοποιήσει ανθρώπινες ανάγκες και όχι για κέρδη. Με αυτή την πολιτική δεν μπορεί να οικοδομηθεί ο αθλητισμός των αναγκών μας. Θα οικοδομηθεί με άλλη πολιτική που για να υπάρξει χρειάζεται να βάλουμε στην άκρη την εξουσία των επιχειρηματιών , των τραπεζών, των εφοπλιστών και όσων συνδέουν την τύχη τους με την εξουσία του κεφαλαίου. Δημιουργούμε το Μέτωπο για την Λαϊκή εξουσία.

Για να γίνει Λαϊκή εξουσία σημαίνει ότι ο λαός πρέπει να πάρει την υπόθεση στα χέρια του σε κάθε κοινωνικό χώρο και τότε θα αρχίζουν να αλλάζουν τα πράγματα. Πάλεψε μαζί μας. Φαίνονται δυνατοί γιατί καθυστερούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Οχι άλλος χρόνος χαμένος.