«Η Πρόνοια με συνειδητή κυβερνητική πολιτική επιλογή, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, οδηγείται στην υποβάθμιση και στη συρρίκνωση της λειτουργίας της με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια προβλήματα όσον αφορά τις παρεχόμενες προνοιακές υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία».

Αυτό τόνισε ο Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής του ΚΚΕ, επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος στην Ηλεία, κατά τη διάρκεια περιοδείας χτες στα προνοιακά ιδρύματα της Ηλείας και συγκεκριμένα στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων (ΚΕΠΕΠ) Λεχαινών και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες (ΚΕΚΥΚ ΑΜΕΑ) στον Πύργο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ΚΕΚΥΚ ΑΜΕΑ, παρότι διαθέτει νεότευκτο κτίριο, σύγχρονες εγκαταστάσεις και ειδικό εξοπλισμό για να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία στο πεδίο της αποκατάστασης, τα τελευταία δύο χρόνια ουσιαστικά δε λειτουργεί. Από το 2003 - όταν και παραδόθηκε προς χρήση - το κέντρο πρόνοιας ουδέποτε στελεχώθηκε με το απαιτούμενο μόνιμο προσωπικό αφού δεν καταχωρήθηκε στον οργανισμό λειτουργίας.

Το αποτέλεσμα ήταν να προσλαμβάνονται από το 2004 εργαζόμενοι με προγραμματικές συμβάσεις των έξι μηνών, να εργάζονται περίπου 40 άτομα και να γίνονται 2.000 συνεδρίες το χρόνο μέχρι το 2009. Από τότε, όταν και έληξαν οι συμβάσεις που ήταν σε ισχύ, δεν έχει προσληφθεί κανένας, με αποτέλεσμα δύο χρόνια τώρα το ίδρυμα να μη λειτουργεί και εκατοντάδες άτομα και οι οικογένειές τους να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν.

Παρά τις προσπάθειες του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ Ηλείας και των τεσσάρων εργαζομένων που έχουν απομείνει για τη στελέχωση του ΚΕΚΥΚ ΑΜΕΑ, με ευθύνη της κυβέρνησης δεν έχει γίνει τίποτα. Μάλιστα, η κοροϊδία της κυβέρνησης ξεπέρασε κάθε όριο όταν για να εντάξει στον οργανισμό λειτουργίας το Κέντρο πρότεινε να λειτουργήσει με 10 άτομα προσωπικό, όταν το ΔΣ του ΚΕΚΥΚ ΑΜΕΑ, με βάση τις ανάγκες που διαμορφώνονται και την κάλυψή τους στοιχειωδώς, προτείνει το λιγότερο 32 άτομα.

Σε ό,τι αφορά το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι ένα ίδρυμα το οποίο περιθάλπει παιδιά με ειδικές ανάγκες και διανοητικά προβλήματα (όλα τα περιστατικά είναι βαριάς μορφής). Οι φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων για τη λειτουργία του ιδρύματος δεν αρκούν καθώς σε σύνολο 163 οργανικών θέσεων οι μισές δεν έχουν καλυφθεί με αποτέλεσμα το προσωπικό να καταπονείται ακόμη περισσότερο λόγω και της φύσης της εργασίας. Οι ίδιες οι εγκαταστάσεις του κτιρίου - χτίστηκε το 1987 - είναι ακατάλληλες τόσο από άποψη υποδομών όσο και από σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία 8 χρόνια δεν υπάρχει μόνιμος γιατρός, δεν υπάρχει σταθερή ιατρική φροντίδα όπως κατήγγειλε η Αννα Μαζαράκη, διοικητής του ιδρύματος, καθώς τα έκτακτα περιστατικά τα επιλαμβάνεται ο αγροτικός γιατρός της περιοχής.

Στην παρέμβασή του ο Ν. Καραθανασόπουλος τόνισε σχετικά:

«Στην Ηλεία, όπως και σε ολόκληρη την Ελλάδα υπάρχει ραγδαία υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών Πρόνοιας προς τα άτομα που την έχουν ανάγκη. Ταυτόχρονα, η προσπάθεια αυτή υπονομεύεται από την έλλειψη εκπαιδευμένου και βοηθητικού προσωπικού. Λέμε ότι είναι συνειδητή επιλογή η υποβάθμιση αυτή γιατί την εντοπίζουμε στην υπόθεση κόστους - οφέλους, στην εμπορευματοποίηση των προνοιακών δομών όπως και των υπηρεσιών Υγείας, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται οι δημόσιες δομές. Ταυτόχρονα, η λογική που κυριαρχεί είναι αυτή του εθελοντισμού και της φιλανθρωπίας μέσα από τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος στην τοπική και περιφερειακή διοίκηση.

Η εξέλιξη αυτή θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την ήδη βεβαρημένη κατάσταση, τόσο σε ό,τι αφορά τα παιδιά που έχουν ιδιαίτερη φροντίδα όσο και στους εργαζόμενους στα προνοιακά αυτά ιδρύματα. Αυτή η λογική εντάσσεται στη γενικότερη φιλοσοφία των κυβερνήσεων, στην ικανοποίηση της ευρωενωσιακής πολιτικής όπου ουσιαστικά η Υγεία, η Παιδεία και η Πρόνοια μετατρέπονται σε εμπόρευμα.

Οι οικογένειες που έχουν να διαθέσουν χρήματα για να παρέχουν τις προνοιακές φροντίδες στο παιδί τους θα μπορούν να το κάνουν ενώ οι λαϊκές οικογένειες οδηγούνται σε μια κατάσταση εξαθλίωσης, βαρβαρότητας και απανθρωπιάς στον τομέα αυτό. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό πεδίο δράσης και για την επιχειρηματική δράση - αυτό αφορά και τις ΜΚΟ - που θα θελήσουν να δραστηριοποιηθούν στην Πρόνοια. Αυτή η κατάσταση που υπάρχει στα προνοιακά ιδρύματα είναι αντανάκλαση της γενικότερης φιλοσοφίας και πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα, η οποία ουσιαστικά κλιμακώνει τη βάρβαρη και αντιλαϊκή επίθεση με πρόσχημα την αναθεώρηση του ελλείμματος για το 2010 από το 9,6% του ΑΕΠ στο 10,5%».