Μία έγκυος γυναίκα νεκρή και οι αρχές να προσπαθούν να σώσουν πάνω στα ερείπια το παιδί, που δε θα προλάβει να φέρει ποτέ στον κόσμο. Τα σωστικά συνεργεία «σπάνε», όταν ανακαλύπτουν κάτω από τόνους λάσπης δύο μικρά παιδιά νεκρά και με το πρόσωπό τους παραμορφωμένο από τον τρόμο. Ανθρωποι ψάχνουν στα ερείπια για επιζώντες, άλλοι ψάχνουν να βρουν ανάμεσα στα πτώματα τους οικείους τους, για να ανακαλύψουν ότι θάφτηκαν εσπευσμένα από τις αρχές σε ομαδικούς τάφους. Παιδιά που κλαίνε, χωρίς τροφή, νερό, στέγη, γονείς. Η έρευνα για τους αγνοούμενους κατέληξε σε μία φρικιαστική αποκομιδή νεκρών.

Αυτή είναι η εικόνα της απίστευτης καταστροφής, που έπληξε μία από τις φτωχότερες χώρες της υφηλίου, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, το μεσημέρι του Σαββάτου, 13 Ιανουαρίου. Αιτία; Το χτύπημα του Εγκέλαδου, που έκανε το Ελ Σαλβαδόρ να σειστεί από 7,6 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ. Ενας σεισμός, που έγινε αισθητός από τα βόρεια του Παναμά ως τις νότιες μεξικανικές επαρχίες, δηλαδή μία απόσταση σχεδόν 1.800 χιλιομέτρων. Είναι το δεύτερο «πλήγμα» της φύσης, για την έρμη χώρα της Κεντρικής Αμερικής μέσα σε διάστημα 18 μηνών. Ηρθε να ισοπεδώσει και τις τελευταίες παράγκες των «παιδιών ενός κατώτερου θεού», να διαλύσει ό,τι άφησε «κατά λάθος όρθιο» το Νοέμβριο του 1998 ο τυφώνας Μιτς, που σάρωσε με καταστροφική μανία την Κεντρική Αμερική.

Τα τραύματά του παραμένουν νωπά και οι πληγές εξακολουθούν να πυορροούν και τώρα ουδείς μπορεί να ξέρει ποια θα είναι η επόμενη μέρα, για τους κατοίκους του Σαλβαδόρ, που μετρούν μέχρι στιγμής περισσότερους από 700 νεκρούς επισήμως, εκατοντάδες ή και χιλιάδες αγνοούμενους, αφού κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ακριβώς. Ενδεικτικό είναι ότι ο δήμαρχος της πόλης Σάντα Τέκλα, που η συνοικία της, Λας Κολίνας, εξαφανίστηκε διά παντός από το χάρτη, εκτιμά ότι περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι θάφτηκαν την τραγική εκείνη ώρα κάτω από τόνους λάσπης του βουνού που κατέρρευσε.

Πώς ακριβώς να κλείσουν οι πληγές, όταν 45.000 σπίτια είναι εντελώς κατεστραμμένα; Πού να στεγάσεις δεκάδες χιλιάδες αστέγους; Πώς να περιθάλψεις τους χιλιάδες τραυματίες, όταν το 80% των νοσοκομείων, αλλά και των σχολείων της χώρας των 6.000.000 κατοίκων είναι μερικώς ή ολικώς κατεστραμμένο; Πώς να ατενίσεις το μέλλον, όταν το φάσμα της πείνας σε κατατρύχει και χωρίς πόσιμο νερό; Και, φυσικά, κανείς δεν τολμά να μιλήσει για τις μεταδοτικές και άλλους νόσους, που συνοδεύουν ανάλογες φυσικές καταστροφές στις «καταραμένες» χώρες του Τρίτου Κόσμου...

Ενα οργισμένο «γιατί» πλανάται στον αέρα... Γιατί αυτή η τραγωδία σε μία χώρα, που θεωρείται ηφαιστειογενής και τις από τις πλέον σεισμογενείς του πλανήτη; Πολλές τοπικές εφημερίδες μιλούν για συνειδητό έγκλημα, που συντελέστηκε κατά των κατοίκων, στο όνομα της «ανάπτυξης». Δάση αποψιλώθηκαν, προκειμένου να ανεγερθούν πολυτελείς κατοικίες. Εκτάσεις ζούγκλας ερήμωσαν, προκειμένου να χτιστούν νέες μονάδες των πολυεθνικών για την εκμετάλλευση των πλούσιων φυσικών πόρων της χώρας. Μετά τον τροπικό τυφώνα Μιτς, ολόκληρες περιοχές ποτέ δεν κατόρθωσαν να μπουν στο «πλάνο ανοικοδόμησης» της δεξιάς κυβέρνησης ARENA, εξαιτίας του γεγονότος ότι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές το Απελευθερωτικό Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN). Η διεθνής βοήθεια, που συνέρρευσε στα ταμεία της κυβέρνησης μετά τον τυφώνα Μιτς, πήγε σε «ημετέρους» και κυρίως για να αγοραστούν οι ψήφοι των δεξιών παραστρατιωτικών στις προεδρικές εκλογές του 1999, ώστε να εκλεγεί ο «εκλεκτός» Φρανσίσκο Φλόρες...

Η φύση εκδικείται ή, τελικά, ανθρώπινο χέρι πάτησε τη σκανδάλη;