Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε αρχαιολογικούς χώρους ανά την Ελλάδα διοργανώνουν συντονισμένα ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, το Σωματείο Εκτάκτου Προσωπικού Αρχαιολογικών Εφορειών Πατρών - Αιτωλοακαρνανίας - Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, ο Σύλλογος Συμβασιούχων ΥΠΠΟ ΒΔ Ελλάδας και το Σωματείο Εργαζομένων στην Αρχαιολογία Αρτας και Πρέβεζας στις 15/5 (12μ).

Οι συγκεντρώσεις θα πραγματοποιηθούν στους αρχαιολογικούς χώρους Ακρόπολης (Αθήνα), Ακρόπολης Μυκηνών, Νικόπολης, Μυστρά και στο Λευκό Πύργο (Θεσσαλονίκη).

Στη σχετική ανακοίνωση σημειώνεται ότι «το μόνο που λαμβάνουμε είναι διατυπώσεις υποσχέσεων και διαβεβαιώσεων στα λόγια και όχι στις πράξεις» σχετικά με το αίτημα για κατάργηση της αντεργατικής διάταξης του «24μηνου» στο ΠΔ «Παυλόπουλου». Προστίθεται ότι «σε όλη την Ελλάδα, η πλειοψηφία των συμβασιούχων, είτε έχει ήδη απολυθεί είτε οδεύει προς την απόλυση, χωρίς να έχει δικαίωμα ούτε να υποβάλει αίτηση στις λιγοστές νέες προκηρύξεις θέσεων. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα αδιέξοδα που δημιουργεί μια πολιτική που θέλει τους συμβασιούχους αναλώσιμους και ομήρους, εργασιακά και πολιτικά. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα αδιέξοδα που δημιουργεί η μηδαμινή κρατική χρηματοδότηση για τον πολιτισμό, βλέποντας τους αρχαιολογικούς χώρους αφύλακτους, να αφήνονται στα χέρια του καιρού και τα μουσεία να υπολειτουργούν και να κλείνουν, ελλείψει προσωπικού. Η τύχη χιλιάδων συναδέλφων εξαρτάται από ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης, από τη χρηματοδότηση ιδιωτών ή χορηγών και από την έκβαση δικαστικών αποφάσεων μιας εγκλωβισμένης δικαιοσύνης».

Απαιτούν: «Αμεση κατάργηση των περιοριστικών διατάξεων του ΠΔ 164/2004. Αμεση κατάργηση του καθεστώτος ομηρίας των συμβασιούχων και μετατροπή των συμβάσεων όλων των εργαζόμενων στο ΥΠΠΟ, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Την άμεση πλήρωση του οργανογράμματος του ΥΠΠΟ. Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (επιστημονικό, τεχνικό, εργατοτεχνικό, φυλακτικό) με διαφανείς διαδικασίες και αντικειμενικά κριτήρια. Θωράκιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας των μνημείων και τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα τους».

Δεδομένου του γεγονότος ότι ο όρος «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» εκλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά από το αστικό κράτος, που είναι προσανατολισμένο στην πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, σημειώνουμε ότι μόνο το αίτημα για μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις καλύπτει ουσιαστικά και την πλήρη προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, της οποίας οι ανάγκες είναι σαφώς μεγαλύτερες από αυτές που το αστικό κράτος αντιλαμβάνεται ως «πάγιες».