Σε συνειδητή προσπάθεια αποτροπής του κόσμου να επισκεφθεί το πρώην βασιλικό κτήμα στο Τατόι αναδεικνύεται η κυβερνητική «επιμονή» να μην ανοίγει την κεντρική πύλη του χώρου. Αποτέλεσμα είναι χιλιάδες λαού, οικογένειες με μικρά παιδιά, ποδήλατα και καρότσια να προσπαθούν να μπουν και να βγουν από μια μικρή τρύπα στην περίφραξη, ισορροπώντας πάνω σε σάπιες σανίδες για να μη βουλιάξουν στη λάσπη!

Ο κίνδυνος για ατύχημα είναι προφανής. Και «συνοδεύει» την πρόκληση: Η τρύπα στο φράχτη βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην κλειδωμένη πύλη που έχει μπροστά της απλωμένη τη γνωστή πορτοκαλί κορδέλα αποκλεισμού της αστυνομίας. Οι μόνοι που μπαινοβγαίνουν από την πύλη - χρησιμοποιώντας κλειδιά - είναι περιπολικά και ασφαλίτες...

Το Τατόι, η φύση του και ό,τι περιέχεται σε αυτό, κινητά και ακίνητα, ανήκουν στο λαό. Η κυβέρνηση μπορεί και να έχει την πύλη ανοιχτή για τον κόσμο - ο οποίος καλά κάνει και πλημμυρίζει το χώρο παρά τις δυσκολίες - και να αποτρέπει την είσοδο αυτοκινήτων.

Ομως δεν θέλει. Γιατί το Τατόι είναι στον «κατάλογο» προς «αξιοποίηση» - δηλαδή προς παράδοση στην «αγορά» - από χρόνια κι από όλες τις κυβερνήσεις. Γι' αυτό και τα έργα συντήρησης κτιρίων και αντικειμένων, είτε «παγώνουν» επί μακρόν είτε γίνονται αποσπασματικά και περιστασιακά σαν «πυροτέχνημα». Γι' αυτό υπάρχει και η εγκατάλειψή τους.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν αναδείξει, ποικιλοτρόπως, τον κίνδυνο που απειλεί τα κτίρια και το υπέροχο φυσικό περιβάλλον του πρώην κτήματος. Οι κομμουνιστές είναι οι μόνοι που θέτουν ανοιχτά, ξεκάθαρα, χωρίς «υποσημειώσεις» (βλ. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και διάφοροι «φίλοι» του Τατοΐου) τη θέση ότι το Τατόι είναι και πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία. Και η πρόσβαση του λαού σ' αυτό πρέπει να είναι απρόσκοπτη.