ΚΑΘΩΣ σήμερα ξεκινά η πανεξόρμηση για την εφημερίδα μας, για να φτάνει καθημερινά ο «Ρ» και να φέρνει ολούθε του ΚΚΕ τα μηνύματα, να γίνεται έτσι όπλο ακαταμάχητο του καθημερινού μας αγώνα, γυρεύεις τις δικές σου μνήμες και τις καταγραφές στη μεγάλη αυτή διαδρομή.

ΕΙΝΑΙ στιγμές μοναδικές κι αξέχαστες. Και φυσικά οι πρώτες πρώτες που μπαίνουν στη ζωή μας, καθώς φουντώνει ο μεγάλος αγώνας της Εθνικής Αντίστασης και στον οποίο ο «Ρ» στάθηκε ο φλογερός οργανωτής και πρωτομάχος.

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» ιδιαίτερα στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής, μέσα σε συνθήκες βαρύτατης παρανομίας, ήταν η αδούλωτη φωνή της Ελλάδας, που χτυπούσε, ξεσκέπαζε και πολεμούσε κάθε στιγμή τους ξένους εισβολείς και τους ντόπιους προδότες.

ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ στα έγκατα της Γης ο τυπογραφικός εξοπλισμός αλλά όλα τα υπερνικούσαν τα άτρομα χέρια και η πίστη όλων εκείνων που είχαν αναλάβει το γενικό χρέος της έκδοσης, στο κύκλωμα αυτό του θανάτου.

ΜΙΛΑΜΕ για τους δημοσιογράφους, τους τυπογράφους, τους διανομείς, αλλά επίσης και ολόκληρες ακόμα οικογένειες, που ξέροντας πως στο σπίτι τους δούλευε παράνομος μηχανισμός έκδοσης του «Ρ» κι άλλων εντύπων της Αντίστασης, συγκατοικούσαν με το θάνατο. Γιατί έτσι απαντούσαν οι χιτλερικοί όταν έπεφταν στα χέρια τους τα παράνομα τυπογραφεία.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΟΝίτες της Κατοχής ο «Ρίζος» στάθηκε πάντα η αγαπημένη μας εφημερίδα, που την καρτερούσαμε να μας φθάσει μαζί με όλα τ' άλλα αντιστασιακά έντυπα και υλικά και πολλές φορές επίμονα ζητούσαμε να τον στέλνουν κι όλα αυτά μέσα σ' εκείνες τις φοβερές συνθήκες.

ΕΜΕΙΣ σήμερα σ' αυτήν την αναδρομή θέλουμε να θυμηθούμε τα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα που έγιναν σε μια μικρή πολυγραφημένη εφημεριδούλα, που έβγαζε το 1942 η ΟΚΝΕ της Αθήνας και η οποία είχε το συμβολικό τίτλο «ΝΙΚΗ»

ΣΧΟΛΕΙΟ μοναδικό η εφημεριδούλα μας εκείνη. Εκεί βρήκαμε πολύτιμη βοήθεια από έμπειρους δημοσιογράφους, που μας μάθαιναν σ' εμάς τους πρωτάρηδες τα βασικά στοιχεία, απαραίτητα και αναγκαία για όλα τα έντυπα και μάλιστα στα παράνομα.

ΤΟΤΕ ήταν που ο Γιώργης ο Τρικαλινός (Λεωνίδας) μας έφερε σε επαφή με τον δημοσιογράφο δάσκαλο, που για αρκετά μαθήματα μας βοήθησε και μας εξήγησε όσα έπρεπε να τηρούμε για να μπορέσουμε να βγάλουμε ένα μαχητικό έντυπο, όπως έπρεπε για κείνη την εποχή η εφημερίδα της ΟΚΝΕ «ΝΙΚΗ».

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ θέλει τρέξιμο, θέλει αγωνία, δε δέχεται τον εφησυχασμό, έχει λαχτάρες. Πρέπει να βγούμε έξω από τα γραφεία, να πάμε στους χώρους της δουλιάς. Πρέπει να ζήσουμε τη διαδήλωση, ν' ακούσουμε τη φωνή κι έπειτα να κάτσουμε να γράψουμε...

ΑΥΤΑ είναι βέβαια μερικά από τα λόγια, που συνοπτικά μας έδινε ο δάσκαλός μας, που κάποτε, λίγο αργότερα θα τον συναπαντούσαμε τακτικό συνεργάτη στο «Ρίζο». Επώνυμος βέβαια ο δάσκαλος μας τότε, αλλά για μας γνωστός μόνο με το κατοχικό του ψευδώνυμο.

ΤΟΝ έλεγαν Γιώργο Μακρή, ένας πανάξιος αντιφασίστας δημοσιογράφος, με πλούσια αγωνιστική προσφορά στο «Ρίζο» αλλά και σε πολλά έντυπα, στα οποία δούλεψε σ' εκείνα τα χρόνια. Η πένα του υπερασπίστηκε πάντα το ψωμί, τη λευτεριά, τη δημοκρατία και την ειρήνη.

ΘΕΛΟΥΜΕ, σήμερα πρώτη μέρα της πανεξόρμησης, να θυμίσουμε από τη στήλη αυτή τα λόγια τα χαιρετιστήρια που απηύθυνε στο «Ρ» ο μεγάλος του θεάτρου και της διανόησης Αιμίλιος Βεάκης και στο οποίο έγραφε:

Είπε ο Λένιν: Θέλουμε και θα δημιουργήσουμε λεύτερο Τύπο, λεύτερο όχι μόνο από την αστυνομία μα κι απ' το κεφάλαιο κι από την αντίδραση και προπάντων απ' τον ατομικό αναρχισμό...

Η ΕΝΤΟΛΗ αυτή τηρήθηκε πιστά στη χιλιοβασανισμένη μας χώρα από το ηρωικό όργανο της λαϊκής λευτεριάς, τον αγαπητό «Ριζοσπάστη». Και τηρήθηκε μέσα στον πιο φανατικό, άγριο, ξολοθρεφτικό κατατρεγμό. Κι ούτε μια στιγμή δεν μπόρεσαν οι δήμιοι να σταματήσουν την έκδοσή του και την κυκλοφορία του φάρου της Αλήθειας και της Λευτεριάς.

«ΓΙ' ΑΥΤΟ στάθηκε πάντα το πνευματικό φως, η παρηγοριά, η παρηγοριά και η πίστη του λαού: «Το 'πε ο ΡΙΖΟΣ». Είναι το μεγάλο προικιό της εφημερίδας μας, τρεις λέξεις που τα λένε όλα.