Επαίρεται για τις περικοπές στις κύριες συντάξεις και την ψήφιση του 3863/2010, με τον οποίο για πλήρη σύνταξη θα απαιτούνται πλέον 40 ολόκληρα χρόνια εργασίας αντί για 35, και η σύνταξη θα συρρικνωθεί πάνω από 30% με το νέο τρόπο υπολογισμού της. Επαίρεται και χαίρεται γιατί φορτώνει στις γυναίκες εργαζόμενες με ανήλικα παιδιά μέχρι και 15 χρόνια επιπλέον δουλειάς και μάλιστα σε περίοδο που η ανεργία στις γυναίκες σπάει κόκαλα.

Επαίρεται για το μαχαίρι που θα πέσει στα προνοιακά επιδόματα, τις περικοπές στην επιδότηση ενοικίου, στα επιδόματα των ανέργων, συνολικά στην προστασία των πιο αδύνατων.

Επαίρεται το υπουργείο Εργασίας και προκαλεί όταν ισχυρίζεται ότι με τις ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις «ενισχύονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις», τη στιγμή που έτσι καταργούνται οι κλαδικές.

Προκαλούν όταν διαφημίζουν ότι «διευκολύνθηκε η χρήση μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης», που επιτεύχθηκε με την κατάργηση της προσαύξησης στην αμοιβή κατά 7,5% για εργαζόμενους που δούλευαν λιγότερο από 4 ώρες ημερησίως και την προσαύξηση κατά 10% όταν στους μερικώς απασχολούμενους επιβάλλονταν υπερωριακή εργασία. Δηλαδή επαίρεται γιατί σε έναν απασχολήσιμο με 300 και 400 ευρώ μηνιάτικο, του έκοψε 30 και 40 ευρώ.

Επαίρεται γιατί αύξησε τη δοκιμαστική περίοδο των νεοπροσλαμβανόμενων από δύο σε δώδεκα μήνες, γιατί αύξησε τη χρονική περίοδο ενοικίασης από 18 σε 36 μήνες, γιατί τα διήμερα και τριήμερα (εκ περιτροπής εργασία) ο εργοδότης θα μπορεί να τα επιβάλει για 9 μήνες μέσα σε ένα χρόνο και όχι μόνο 6, γιατί οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και ομηρίας θα μπορούν να επιβάλλονται σε έναν εργάτη 3 χρόνια αντί για δύο. Γιατί οι νέοι μέχρι 25 χρόνων δε θα πληρώνονται ούτε το κατώτερο μεροκάματο, αλλά θα μετατραπούν σε δούλους με 592 ευρώ μεικτά.

Και είναι και αυτό, μια πρόσθετη απόδειξη ότι τα μέτρα δεν είναι μια πολιτική αστοχία ή αναποτελεσματικά, όπως σκόπιμα προβάλλουν οι «αντιπολιτευόμενοι» βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΝΔ, ότι δεν πρόκειται για λάθος, όπως είθισται να διδάσκει τους εργάτες η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ , αλλά για ένα σχέδιο εξανδραποδισμού των εργαζομένων, για ένα σχέδιο βαθιά ταξικό, προς όφελος των μονοπωλίων. Και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και να πάρουν τα μέτρα τους.