Κάτι λιγότερο από δυο βδομάδες μένουν για την έναρξη των περίφημων «SPECIAL ΟLYMPΙCS», που φέτος θα διεξαχθούν στην Αθήνα από τις 25 Ιούνη έως τις 4 Ιούλη.

Η συγκεκριμένη διοργάνωση έχει διαφορές με τους λεγόμενους «Παραολυμπιακούς», καθώς απευθύνεται μόνο σε άτομα με διανοητική υστέρηση και αδυναμία μάθησης και διοργανώνονται τόσο θερινοί όσο και χειμερινοί αγώνες. οι «Special Olympics» δημιουργήθηκαν το 1968 από τον Eunice Kennedy Shriver, υποδιευθυντή του Ιδρύματος «Joseph P. Kennedy Jr.». To 1988 οι Αγώνες αναγνωρίστηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), αποτελώντας με αυτόν τον τρόπο τη μοναδική αθλητική διοργάνωση που έχει εξουσιοδοτηθεί από τη ΔΟΕ να χρησιμοποιεί τον τίτλο «Ολυμπιακοί».

Και, βέβαια, μπορεί οι αρμόδιοι που έχουν την ευθύνη για τους συγκεκριμένους αγώνες να τονίζουν ότι απουσιάζουν έννοιες, όπως πρωταθλητισμός, αθέμιτος ανταγωνισμός, αναβολικές ουσίες, εμπορευματοποίηση, αλλά η εικόνα που επικρατεί πίσω από τη βιτρίνα είναι τελείως διαφορετική, αφού μια ματιά στους χορηγούς των αγώνων, όπου δεσπόζουν μεγαθήρια πολυεθνικές που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους (φυσικά για λόγους δικού τους κέρδους πάνω απ' όλα), φανερώνει, δε, την αντίθετη πραγματικότητα από αυτήν που παρουσιάζεται. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι οι συγκεκριμένοι αγώνες θεωρούνται από τους πιο εμπορευματοποιημένους διεθνώς σήμερα.

Παράλληλα, φιλανθρωπικές οργανώσεις, που επικεφαλής τους είναι διάφοροι εφοπλιστές που πουλάνε φιλανθρωπία με λεφτά από τον κρατικό κορβανά, Αμερικανοί γερουσιαστές και στρατηγοί του ΝΑΤΟ (όπως ο επικεφαλής των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, ο γνωστός Γουέσλι Κλαρκ) έχουν υπάρξει σε καίριες θέσεις, που αφορούσαν τους «Special Olympics.

Kαι εδώ η πραγματικότητα, όπως και στους Παραολυμπιακούς, είναι τελείως διαφορετική από αυτήν που θέλουν εντέχνως να παρουσιάζουν. Η συγκεκριμένη διοργάνωση, εκτός των άλλων, επιχειρεί να εξωραΐσει την κατάσταση που βιώνουν, κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής, τα παιδιά με νοητική υστέρηση και οι οικογένειές τους, που τις περισσότερες φορές αν δεν έχουν οικονομικές δυνατότητες μένουν απόλυτα αβοήθητες. Αφού είναι αναμφισβήτητο ότι η κρατική μέριμνα είναι ελλιπέστατη έως ανύπαρκτη. Την ώρα που τα αθλητικά σωματεία αναπήρων προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανά και να μη χαθεί και η τελευταία ευκαιρία για άθληση των ατόμων με αναπηρία εξαιτίας της αδιαφορίας του κράτους που τους στερεί χρόνια τώρα τις επιχορηγήσεις, που τα λεγόμενα ειδικά σχολεία είναι σχεδόν ανύπαρκτα, κάποιοι έχουν βρει όπως και το 2004 με τους Παραολυμπιακούς μια καλή ευκαιρία να κρυφτεί η πραγματικότητα.