Με συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα την περασμένη Πέμπτη απάντησε το ΚΚΕ στα παιχνίδια και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης και της ΝΔ, με την οπερέτα περί κυβέρνησης εθνικής ενότητας, σωτηρίας, συνεργασίας, που κατέληξε σε ανασχηματισμό. Παιχνίδια που στόχο έχουν να παγιδεύσουν το λαό και να τον υποτάξουν στη βάρβαρη πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα ολόκληρη την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη συγκέντρωση της Αθήνας, που έχει ως εξής:

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Συμπαράταξη, κοινή δράση με το ΚΚΕ στους αγώνες και τις εκλογές, ανεξάρτητα αν παραμένουν ορισμένες διαφορές στο ζήτημα του σοσιαλισμού. Είναι ώρα ευθύνης του λαού, ιδεολογικής και πολιτικής αφύπνισης. Οχι άλλος χαμένος χρόνος, ούτε ώρα.

Πριν από δυο ώρες, ο πρωθυπουργός μίλησε στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. Ας μου επιτραπεί να μην κάνω καμία πολιτική εκτίμηση για την ομιλία του. Οι εκτιμήσεις μας είναι γνωστές για το ΠΑΣΟΚ. Ομως ακούγοντας αυτήν την ομιλία, σκέφτηκα ότι συμβαίνουν δύο πράγματα: 'Η πήρε κατά λάθος μια ομιλία του περασμένου μήνα, ή έγραψε μια ομιλία που μπορούσε να βγει και πριν από ένα χρόνο. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ.

Απευθυνόμαστε στα δοκιμαζόμενα εργατικά λαϊκά στρώματα που ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ. Μη δίνετε δεκάρα τσακιστή στις εσωτερικές φιλονικίες στο κόμμα σας. Οπως και αν ανακατευθεί η τράπουλα, στο κόμμα, στην κοινοβουλευτική ομάδα, ενδεχομένως και στην κυβέρνηση, αυτό το κόμμα δεν αλλάζει. Εσείς πρέπει να αλλάξετε επιλογή. Το ίδιο ισχύει βεβαίως και για τη ΝΔ και τα γεννήματά της. Μη στοιχίζεστε στη μια ή την άλλη ομάδα.

Ζητάμε εκλογές για να καταφέρει ο λαός ένα πρώτο βαθύ πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οσο πιο αδύναμη κυβέρνηση προκύψει, τόσο πιο εύκολο θα είναι για το λαό να αποτρέψει τα χειρότερα. Οποια κυβέρνηση και αν προκύψει θα κάνει τα ίδια και χειρότερα, εντός του συστήματος οι επιλογές είναι συγκεκριμένες. Γι' αυτό έχει σημασία η συμπαράταξη με το ΚΚΕ. Από την άλλη μέρα των εκλογών, ο λαός στο πόδι, για να κάνει πιο βαθιά την επιτυχία του. Γι' αυτό έχει σημασία η συμπαράταξη με το ΚΚΕ.

Προσπερνάμε τούτο το βράδυ τα τραγελαφικά γεγονότα που ζήσαμε χτες, από την πρόθεση του πρωθυπουργού για παραίτηση, από την ετοιμότητα Σαμαρά για κυβέρνηση συνεργασίας, ως και την κατάληξη στη φάρσα του ανασχηματισμού. Προσπερνάμε τον ανασχηματισμό - οπερέτα, δεν έχει καμία σημασία ποιος υπουργός φεύγει και ποιος μπαίνει.

Η συναίνεση ναυάγησε προσωρινά, θα την ξαναεπιχειρήσουν, αφού άλλωστε υπάρχει η βάση, η συμφωνία στήριξης της καπιταλιστικής οικονομίας και η διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λαού. Στη διαδικασία συναίνεσης συνδράμουν και μικρότερα κόμματα, που είναι πρόθυμα να συμπράξουν, καθώς ιδεολογικά δεν τα χωρίζει χάσμα ούτε με το ΠΑΣΟΚ ούτε με τη ΝΔ. Στη διαδικασία συναίνεσης, με τον δικό του τρόπο, συμβάλλει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη θέση του για αριστερή διαπραγμάτευση εντός των κανόνων της ΕΕ, για «αριστερό» τραπεζικό σύστημα στο έδαφος του καπιταλισμού. Ούτε πρωτοετείς στην ΑΣΟΕΕ δεν μπορεί να πιστέψουν σε μια τέτοια εξέλιξη.

Πετάξτε στο καλάθι των αχρήστων τις απειλές ότι αν δε συμμορφωθεί ο ελληνικός λαός με το Μνημόνιο και τα άλλα Μνημόνια που έρχονται, με το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα θα χρεοκοπήσει, θα βρεθεί δίχως συντάξεις και μισθούς. Τα δικά τους διλήμματα προσπαθούν να τα μετατρέψουν σε λαϊκά διλήμματα. Τον πανικό και το φόβο τους μπροστά στο ξεγύμνωμα του καπιταλιστικού συστήματος και της ΕΕ προσπαθούν να τον μεταστρέψουν σε λαϊκό πανικό και φόβο. Οταν οι επάνω τρέμουν οι κάτω αντεπιτίθενται με ακόμα μεγαλύτερη μαχητικότητα.

Χτες και σήμερα, τα εγχώρια και διεθνή παπαγαλάκια φωνάζουν ότι η πλατεία των αγανακτισμένων έφερε την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Βεβαίως και κάθε μορφής διαμαρτυρία, κάθε σταγόνα στο ήδη ξεχειλισμένο ποτάμι της λαϊκής οργής μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Ομως, ο λαός δεν πρέπει να ξεχάσει τους αγώνες που έγιναν την τελευταία 20ετία, τις δεκάδες απεργιακές κινητοποιήσεις, τις καταλήψεις υπουργείων και άλλων δημόσιων κτιρίων, την περήφανη στάση των ναυτεργατών στους καταπέλτες των πλοίων και όταν η απεργία ήταν παράνομη, τη συμβολή του ΠΑΜΕ, των αγροτικών κινητοποιήσεων, τους αγώνες της νεολαίας και των γυναικών. Αγώνες που στις περισσότερες περιπτώσεις στηρίχθηκαν και ενισχύθηκαν από το μαχητικό και ανυποχώρητο ΚΚΕ.

Κάθε υποχώρηση στον εκβιασμό ότι θα γίνει στάση πληρωμών στους μισθούς και τις συντάξεις γίνεται με ένα σκοπό: Να δεχτεί ο λαός νέα βάρη, να κάνουν τη ζωή του λαού αβίωτη, να πάρουν νέα μέτρα που ίσως σήμερα και εμείς που βλέπουμε μακριά δεν μπορούμε ακριβώς να προσδιορίσουμε. Οι εκβιασμοί γίνονται για να υποταχθεί ο λαός κατά κράτος, και να αφήσει ελεύθερο το πεδίο να διαπραγματευθούν μεταξύ τους στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ πότε ακριβώς και πόσα χρήματα θα πάρουν πίσω οι λεγόμενοι πιστωτές.

Η κρίση στην ευρωζώνη είναι βαθιά, στην Ιρλανδία και Πορτογαλία, προβλέπονται προβλήματα στην ιταλική οικονομία και όξυνση της κρίσης στην Ισπανία. Επομένως, θα πληρώσουν όλοι οι λαοί, δεν είναι ζήτημα το είδος της διαπραγμάτευσης που φωνάζουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουμε σήμερα, ή μάλλον επαναλαμβάνουμε, πιο συγκεκριμένη πρόταση συμπόρευσης, ώστε να ξεκινήσει η ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος με στόχο την αντεπίθεση, για να κερδίσουμε μάχες, ώσπου να δημιουργηθούν όλες οι προϋποθέσεις να κερδίσει ο λαός τον πόλεμο με ρήξη και ανατροπή.

Να μη χαθεί ώρα, γιατί τώρα ψήνονται νέα σενάρια ακόμα πιο επικίνδυνα. Ανάμεσα σ' αυτά είναι η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, ώστε από την εκποίησή της να κερδίσουν οι πάσης φύσεως πιστωτές, οι γερμανικές τράπεζες, οι γαλλικές και οι ελβετικές, αλλά και οι ελληνικές. Να μη χαθεί άλλος χρόνος, καθώς οι εξελίξεις στη γειτονική Τουρκία, αξιοποιημένες από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, θα φέρουν νέες συμφωνίες σε βάρος των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας, σε βάρος των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

Αντί να περιμένουμε πότε θα πέσει η μια ή άλλη δόση, που έτσι και αλλιώς ο λαός θα την πληρώσει, αντί να ζαλιζόμαστε ανάμεσα στις διάφορες προτάσεις τι να πουληθεί και τι να μην πουληθεί, αντί να ταλανιζόμαστε με τη δήθεν ανανεωτική αριστερή πρόταση να διαχωρίσουμε το χρέος σε νόμιμο και μη, ενοχοποιώντας το λαό, ας κάνουμε όλοι εμείς ένα αποφασιστικό βήμα: Να αναδείξουμε τι χρωστάνε στο λαό οι επιχειρηματικοί όμιλοι, τα μονοπώλια, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, και βεβαίως τα αστικά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Με τη δύναμη του δίκιου του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου, του αγρότη μπορούμε να δώσουμε πιο αποφασιστικούς αγώνες για τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλίων. Να μην πληρώσει δεκάρα ο λαός.

Ο λαός με τα δικά του χέρια να πάρει πίσω ό,τι του χρωστάνε και του ανήκει.

Να, λοιπόν, ποιο χρέος πρέπει να διεκδικήσουμε αντί να υπάρχει υποχώρηση για να πληρωθεί το χρέος στους πιστωτές.

Χρωστάνε από την κλεμμένη υπεραξία στην παραγωγική διαδικασία, στη βιομηχανία και την αγροτική παραγωγή. Χτυπάνε αλύπητα την εργατική δύναμη.

Χρωστάνε στους εργαζόμενους στον τομέα του εμπορίου, των υπηρεσιών, δημόσιων και ιδιωτικών. Χρωστάνε στη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις.

Χρωστάνε τον τεράστιο πλούτο που έχουν συσσωρεύσει στα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας και αλλού.

Χρωστάνε από τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, από τις ελλείψεις στον τομέα προστασίας των ανέργων.

Χρωστάνε όλα όσα έχει πληρώσει η ελληνική λαϊκή οικογένεια για την Παιδεία, Υγεία, πρόληψη, υγιεινή και ασφάλεια, στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Χρωστάνε τους άδικους άμεσους και έμμεσους φόρους.

Χρωστάνε τα τεράστια ποσά για πολεμικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς χάριν του ΝΑΤΟ και των τοπικών πολέμων.

Το χρέος πολλαπλασιάζεται και γιγαντώνεται, γίνεται ανυπολόγιστο, παίρνοντας υπόψη κάτι που κανένα κόμμα δεν αποτιμά - πλην ΚΚΕ: Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους που οφείλουν στο λαό είναι ότι χτύπησαν αλύπητα τον παραγωγικό πλούτο και τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας, που είναι πολύ περισσότερες σε σύγκριση με αυτά που γνωρίζει ο λαός. Δυνατότητες που μπορεί να εξασφαλίσουν στο λαό δουλειά, κοινωνική και πολιτική προστασία, δημοκρατικά δικαιώματα κ.λπ.

Καλούμε το λαό να βάλει μπρος. Καλούμε το λαό να βάλει στόχο να συγκεντρώσει δυνάμεις, να αρπάξει με τα ίδια του τα χέρια την ιδιοκτησία του πλούτου, των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας, των μέσων παραγωγής. Ο λαός πρέπει να πάρει στα χέρια του την ιδιοκτησία και την αξιοποίησή τους, τώρα να το θέσει ως στόχο, τώρα που θα υποθηκευθεί ένα σημαντικό μέρος τους, όπως υποθηκεύουμε τα σπίτια μας και τα χωράφια μας στις τράπεζες.

Υπάρχουν παραγωγικές, αναπτυξιακές δυνατότητες σε ορυκτό πλούτο με πολλές εφαρμογές, σε όλους σχεδόν τους κλάδους της βιομηχανίας, σε όλους τους κλάδους της αγροτικής παραγωγής, στη ναυτιλία, στην αλιεία. Αναπτυξιακές δυνατότητες για τον κοινωνικό λαϊκό τουρισμό στο εσωτερικό και το εξωτερικό, στην επιστήμη και την έρευνα υπέρ των λαϊκών αναγκών, αναπτυξιακές δυνατότητες που δεσμεύει το κεφάλαιο σήμερα και τις αξιοποιεί για δικό του αποκλειστικό όφελος, με συνεχή ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης. Αναπτυξιακές δυνατότητες που δεσμεύει και υποθηκεύει η ΕΕ, οι ανισόμετρες συμφωνίες με άλλα καπιταλιστικά κράτη και στρατιωτικές συμμαχίες.

Από αυτό το χρέος, δεν πρόκειται να καταβληθεί δεκάρα στο λαό, ούτε από μια κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή κυβέρνηση, ούτε από τον ψευδεπίγραφο συνασπισμό των προοδευτικών δυνάμεων, με κεντρικό πυρήνα την «ενότητα της αριστεράς». Αλλωστε, κανένα πολιτικό κόμμα δεν μιλά γι' αυτό το χρέος - πλην του ΚΚΕ. Δεν αξίζει να περιμένει ο ελληνικός λαός με ευχέλαια ή με μούντζες και γενικόλογα συνθήματα «όλοι φταίτε», πότε θα εκταμιευθεί η μια ή η άλλη δόση που θα την πληρώσει ο λαός εκατό φορές παραπάνω.

Αυτό το δυσθεώρητο χρέος δεν πρόκειται να επιστραφεί ούτε με συνηθισμένους αγώνες, ούτε με διαμαρτυρίες στις πλατείες. Αυτό το χρέος θα το εισπράξει ο λαός μόνος του, παίρνοντας στα χέρια του την εξουσία, την ιδιοκτησία, με κοινωνικοποίηση και λαϊκό συνεταιρισμό, με αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα πάνω, με λαϊκό κοινοβούλιο εκλεγμένων από τους τόπους δουλειάς, τις οργανώσεις των συνταξιούχων, των μαθητών, φοιτητών, σπουδαστών, με πανεθνικό σχεδιασμό που καταργεί κάθε μορφή ανεργίας.

Πρωταγωνιστής των εξελίξεων πρέπει να γίνει όχι γενικά και αφηρημένα ο λαός, αλλά το ενιαίο μέτωπο συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, φοιτητών και σπουδαστών, των γυναικών της λαϊκής οικογένειας που διεκδικούν διέξοδο, που διεκδικούν ριζική αλλαγή στο πολιτικό και στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

Προσέξτε, αγρυπνείτε. Το ήδη αντιδραστικό, αστικό πολιτικό σύστημα μπορεί να αλλάξει προσωπείο, να αλλάξει το όνομα των αστικών θεσμών, για έναν και μοναδικό σκοπό: Να διαφυλαχθεί η ιδιοκτησία των μονοπωλίων.

Ενιαίο μέτωπο που δεν πέφτει στην παγίδα, που όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στήνουν, περί αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, περί αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, αλλά ενιαίο μέτωπο που δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος. Ενα μόνο χρέος διεκδικεί να ξεπληρωθεί, το χρέος των μονοπωλίων, το χρέος της ΕΕ σε βάρος του λαού, που 20 χρόνια τώρα τον ξεζουμίζουν με νέα όπλα, με νέες συμφωνίες, αρχής γενομένης από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την προσχώρηση στη νέα δομή του ΝΑΤΟ.

Ενιαίο μέτωπο κατά των μονοπωλιακών ομίλων, κατά της κυριαρχίας και εξουσίας των μονοπωλίων, με σαφή, κάθετη αντίθεση στην ΕΕ, που δεν παζαρεύει τις δόσεις των δανείων και του χρέους, διαγράφει χρέη και δάνεια, διεκδικεί να γίνει αφεντικό του πλούτου της χώρας. Δεν υποθηκεύει κυριαρχικά δικαιώματα, σύνορα στο Αιγαίο.

Υπάρχει δύναμη με πρόταση, εμπειρία και σταθερή μαχητικότητα χωρίς τα επικίνδυνα, καιροσκοπικά ζιγκ - ζαγκ: Είναι το ΚΚΕ, είναι το κοινωνικό λαϊκό μέτωπο των κοινωνικών ριζοσπαστικών οργανώσεων που συσπειρώνονται στη συμμαχία ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ και ΜΑΣ. Είναι μορφές συσπείρωσης, λαϊκές επιτροπές, συντονιστικά όργανα στη βάση, στους κλάδους και στη γειτονιά.

Τα μάτια ορθάνοιχτα και ξύπνια. Αντιλαϊκά σενάρια μεταμφίεσης του σάπιου εκμεταλλευτικού πολιτικού συστήματος υπάρχουν πολλά, ετοιμάζονται στο παρασκήνιο, δοκιμάζονται ακόμα και στους δρόμους και στις πλατείες, πριν από τις εκλογές και το βράδυ των εκλογών που έτσι και αλλιώς θα γίνουν γρηγορότερα.

Στις πλατείες δε βρίσκονται μόνο αδικημένοι. Εμφανίζονται ως οργισμένοι στις πλατείες και τα λόμπι ισχυρών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, που προπαγανδίζουν δήθεν έξυπνες λύσεις. Επίσης, εκπρόσωποι Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων συγκεκριμένου ρόλου, πρώην και ενδεχόμενα νυν συνεργάτες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ζυμώνουν λύσεις εκσυγχρονιστικές και δήθεν ανανεωτικές, με ένα σκοπό: Να ανανεώσουν τη μόστρα και τίποτε να μην αλλάξει. Να αντιπαραθέσουν το αυθόρμητο στο οργανωμένο κίνημα. Ενα πράγμα πρέπει να αποτρέψουμε, να αναζωογονούνται μάταιες ελπίδες που θα φέρουν νέο κύμα επικίνδυνης απογοήτευσης και αποστράτευσης.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να αντικαθίστανται παλιές αυταπάτες με νέες.

Παγίδες στήνονται στο λαό πολλές, με το μαστίγιο ακόμα και με λίγο καρότο. Εμπιστευθείτε το ΚΚΕ, εμπιστευθείτε τη δύναμη της ταξικής πάλης και της κοινωνικής συμμαχίας. Αυτά τα όπλα είναι τα μόνα σύγχρονα και αποτελεσματικά σήμερα. Ακούστε προσεκτικά, προβληματιστείτε, η κινητήρια δύναμη των εξελίξεων κρίνεται από την εξέλιξη της ταξικής πάλης με έδρα τον τόπο δουλειάς. Ταξική πάλη που επιδρά στη γειτονιά και στο χωράφι, στους δρόμους και στους παράδρομους που βρίσκονται συγκεντρωμένα μικρά καταστήματα των αυτοαπασχολούμενων, στα σχολεία όλων των κατηγοριών, στα ΤΕΙ και στα πανεπιστήμια.

Ακούστε προσεκτικά, προβληματιστείτε, η συμμαχία είναι όρος για να ανατραπεί ο αντιδραστικός συσχετισμός. Οχι μια οποιαδήποτε συμμαχία με το θολό τίτλο «προοδευτικές, αριστερές δυνάμεις», «εκσυγχρονιστές και ανανεωτές», αλλά μια συμμαχία των αντιμονοπωλιακών, αντιιμπεριαλιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων, συμμαχία που ενώνεται για την πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία. Θυμηθείτε τι λέγαμε το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ημασταν το μοναδικό «όχι», όλοι οι άλλοι εναντίον μας. Δεν κρατούσαν ούτε μισή επιφύλαξη για τις συνέπειες από την ενσωμάτωση.

Θυμηθείτε τι λέγαμε για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και την κατάργηση συνόρων. Θυμηθείτε τι λέγαμε για την επερχόμενη κρίση, όταν όλα τα άλλα κόμματα χαίρονταν για την είσοδό μας στην ΟΝΕ. Ημασταν τότε μόνοι μας. Θυμηθείτε τα συνθήματά μας «ούτε μια μετοχή σε ιδιώτες». Ημασταν η μοναδική φωνή στη Βουλή και στο λαό και όλοι εναντίον μας. Θυμηθείτε ότι ήμασταν το μοναδικό κόμμα που ανοιχτά και απερίφραστα υπογραμμίσαμε ότι η κρίση στα Ιμια αποτέλεσε σημείο αρνητικής στροφής, καθώς η τότε κυβέρνηση Σημίτη έκανε ένα βήμα πίσω στις απαιτήσεις και διεκδικήσεις της τουρκικής ηγεσίας. Θυμηθείτε πως πριν από τις εκλογές λέγαμε ότι έρχεται θύελλα, ότι υψώσαμε το πανό στην Ακρόπολη, με το σύνθημα «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε», ότι ζητήσαμε από το λαό να απαντήσει με πόλεμο στον πόλεμο.

Δηλώνουμε ανοιχτά και καθαρά ότι το ΚΚΕ είναι έτοιμο, ώριμο όσο ποτέ, να συναντηθεί με αγωνιστές και αγωνίστριες εργάτες και εργάτριες, υπαλλήλους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, με νέους και γυναίκες που έχουν πια κατασταλάξει ότι δεν πάει άλλο ούτε με ΠΑΣΟΚ, ούτε με Νέα Δημοκρατία, για ένα μέτωπο συμμαχίας και συμπαράταξης στους αγώνες και στις εκλογές που σύντομα θα γίνουν, που πρέπει να γίνουν. Ποτέ δεν πήγαμε με το συντηρητικό ρεύμα, δεν υποχωρήσαμε στις πιέσεις, παραμένουμε αμετακίνητοι με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Πατριωτισμός είναι το δίκιο του λαού.

Δείκτης ριζοσπαστισμού και λαϊκής χειραφέτησης σήμερα είναι η δύναμη του ΚΚΕ και η εμβέλεια του κοινωνικού λαϊκού μετώπου των δυνάμεων που αντιπαλεύουν καθαρά την κυριαρχία, την εξουσία των μονοπωλίων και το λεγόμενο ευρωμονόδρομο. Καμία συναίνεση, να απορρίψει ο λαός το σύνθημα «να σώσουμε την εθνική οικονομία». Η οικονομία είναι ταξική, υπάρχουν οι εκμεταλλευτές και οι εκμεταλλευόμενοι.

Αν η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ του λαού, εξαρτάται σήμερα σε μεγάλο βαθμό από τα εργατικά λαϊκά στρώματα που πίστεψαν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που στήριξαν τις ελπίδες τους στην ΕΕ, στα κοινοτικά πακέτα στήριξης. Χρειάζεται σήμερα να βγουν συμπεράσματα, να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος μπροστά στην αυταπάτη, ή την απογοήτευση και το φόβο.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Δεν αρκεί η διαπίστωση ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει πια κύρος στα μάτια και τη συνείδηση του λαού. Γιατί το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αλλάξει και η πολιτική να μείνει η ίδια και πολύ χειρότερη για το λαό.

Από πού να αρχίσουμε σήμερα:

• Οργάνωση όλων στα σωματεία, στον κλάδο, από την ανατροπή άμεσα μέσα από δημοκρατικές προβλεπόμενες διαδικασίες του σημερινού συσχετισμού δύναμης στο συνδικαλιστικό και μαζικό κίνημα, από την ενίσχυση της συμμαχίας των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ, δημιουργώντας ρίζες και πόδια παντού, στον κλάδο, στη γειτονιά, με λαϊκές επιτροπές οργάνωσης και πάλης σε κλαδικό, τοπικό και εννοείται πανελλαδικό επίπεδο. Τέρμα στα άμαζα σωματεία, τα σωματεία τυπικής συμμετοχής, τέρμα στα σωματεία και τους μαζικούς φορείς που δουλεύουν μόνο οι διοικήσεις τους.
• Υιοθέτηση και εμπλουτισμό του κοινού πλαισίου πάλης.
• Οργάνωση της αντεπίθεσης με ορίζοντα και τελική έκβαση την εργατική λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει το χρέος και θα δώσει στο λαό τη σφετερισμένη από τα μονοπώλια περιουσία που ο ίδιος έφτιαξε με τη δουλειά του.
• Διεκδίκηση εκλογών για την ανατροπή του συσχετισμού δύναμης, ώστε να γίνει το πρώτο θεαματικό ρήγμα, με συνέχιση της πάλης ενάντια σε όποιο κυβερνητικό αδύναμο σχήμα προκύψει.

Εμείς είμαστε έτοιμοι για μια νέα φάση ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής συμμαχίας. Δεν είμαστε απαλλαγμένοι από ελλείψεις και αδυναμίες, έχουμε τη θέληση να τις πολεμήσουμε, αλλά πρέπει να έχουμε και την απαιτούμενη κοινωνική και πολιτική δύναμη. Η πάλη για τη νίκη θα είναι ταξική, θα είναι αποτελεσματική, ανάλογα με την οργανωτικότητα του κινήματος συμμαχίας, με την επιτελικότητα σε κάθε φάση και στροφή του αγώνα, και οπωσδήποτε με την πορεία της δύναμης του ΚΚΕ. Κανένα βήμα εμπρός δεν μπορεί να γίνει δίχως συμπόρευση με το ΚΚΕ, δίχως ισχυρό, πανίσχυρο ΚΚΕ.

Ολες οι άλλες επιλογές, ακόμα κι αν είναι καλοπροαίρετες θα πέσουν το κενό, θα μείνουν στη μέση. Κανένα βήμα, το επαναλαμβάνουμε, δεν μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα, δεν μπορεί να συνοδεύεται από αισιοδοξία, από υπευθυνότητα, από αγωνιστικό ρεαλισμό, δίχως τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, δίχως πανίσχυρο ΚΚΕ. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να παλέψει κανείς, βεβαίως, αυτό το σύστημα. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να υψώσει το ανάστημά του. Αλλά αυτοί, αυτές οι μορφές, αυτά τα μέσα θα είναι κοντόφθαλμα, αν θέλουμε το κίνημα να έχει μέλλον, να έχει αμεσότητα, αλλά να έχει και προοπτική, συμπόρευση με το ΚΚΕ, ισχυρό, πανίσχυρο ΚΚΕ και δίπλα στο ΚΚΕ, ισχυρή, πανίσχυρη ΚΝΕ.

Διεκδικούμε νέες κινητοποιήσεις, γενική απεργία, εναλλασσόμενες μορφές πάλης, όλες τις μορφές, από τις πιο απλές, μέχρι τις πιο σύνθετες. Αγώνες και μορφές πάλης που θα σηκώσουν επίσης την επεξεργασία και των μορφών πάλης και τη λαϊκή πρωτοβουλία θα τη σηκώσουν νέες δυνάμεις, ανυποχώρητοι στον αγώνα, άφοβοι και προπάντων με πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Εμπιστευτείτε το ΚΚΕ και εσείς που δεν έχετε πειστεί σε όλα από εμάς.