Τα γεγονότα που συμβαίνουν αυτή την περίοδο στο ποδόσφαιρο αντανακλούν σε ένα βαθμό την προσπάθεια της αστικής τάξης και του πολιτικών της υφιστάμενων να βγάλουν λάδι, να σώσουν το σύστημά τους. Κύριο μέλημά τους να μη στιγματιστεί η επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο να την προστατεύσουν από τη συνάντηση με τη σκέψη και τη συνείδηση του κόσμου που παρακολουθεί γεμάτος αηδία όσα συμβαίνουν, να μη χρεωθεί τη σαπίλα που πραγματικά και με τα τελευταία γεγονότα ξεχειλίζει. Επιδιώκουν να συνεχίσει να υπάρχει και να καθορίζει το παιχνίδι ανανεώνοντας τους παίκτες. χτίζοντας την ομάδα απ την αρχή με νέο δυναμικό όπως συνηθίζεται να λέγεται στο ποδόσφαιρο. Δε διστάζουν ακόμη και να πετάξουν καλούς παίκτες, να τους χρεώσουν όλη τη βρωμιά ώστε να διασφαλιστεί η «κάθαρση». Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο υπουργός Πολιτισμού είπε τα εξής: «Ο πρωθυπουργός μίλησε για αποκατάσταση της ευνομίας και για ένα κράτος δικαίου. Λέγαμε πού πήγαν τα λεφτά. Να πού πήγαν τα λεφτά»... εννοώντας τους παραπάνω παίκτες.

Η αστική τάξη ξέρει. Ξέρει πολύ καλά ότι σε περίοδο κρίσης ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές, ομίλους οξύνεται και θα χρειαστεί ξεσκαρτάρισμα και επανεκκίνηση. Αυτό εκφράζεται και στον αθλητισμό αφού αποτελεί πεδίο δράσης τους. Ξέρει επίσης πολύ καλά ότι το πολιτικό σύστημα που στηρίζει έχει χάσει το κύρος του. Τα κόμματα που στηρίζει έχουν χάσει κι αυτά τη δυνατότητα να πείθουν όπως παλιά. Χρειάζονται βοήθεια. Η αγανάκτηση, η οργή και η αντίδραση του κόσμου πιέζει. Χρειάζεται κάτι πιο μεγάλο από τα συνηθισμένα που δεν πείθουν πια κανέναν. Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιεί και το ποδόσφαιρο για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, κάνοντας τρίπλες με μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές. Διεκδικούν αναμόρφωση του ποδοσφαίρου με «ικανούς» και «τίμιους». Και φυσικά διάλεξε την κατάλληλη στιγμή για να το κάνει. Τώρα που δημιουργούνται προϋποθέσεις για χειραφέτηση και απεγκλωβισμό των εργαζομένων από τα κόμματά τους, τώρα είναι η ώρα για να δημιουργηθούν ελπίδες, να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάτι ξεκινά να γίνεται, ότι θα υπάρξει αλλαγή. Το επιβεβαίωσε και ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Νικητιάδης: «Θα πάει πραγματικά σε πολύ μεγάλο βάθος, πιστεύω ότι φεύγει η μαύρη σελίδα για το ελληνικό ποδόσφαιρο στον τόπο μας».

Ο λαός πρέπει να ξέρει. Τα στημένα, ο τζόγος, το ξέπλυμα χρήματος, η σήψη είναι παράγωγα, είναι φυσική κατάληξη της επιχειρηματικής δράσης. Τα γεννάει, τα θρέφει και τα αμολάει στην αγορά να φέρουν κέρδη. Ακόμα και αν κάποιοι μπουν φυλακή, που πρέπει να μπουν, ακόμα και αν υποβιβαστούν ομάδες με πρόστιμα, ο τζόγος θα ζει και θα βασιλεύει. Το ότι πριν από ορισμένα χρόνια στην Ιταλία υποβιβάστηκαν ομάδες, ασκήθηκαν ποινικές διώξεις σε ιδιοκτήτες, σημαίνει πως σταμάτησε το στοίχημα στο ποδόσφαιρο; Oχι μόνο δε σταμάτησε αλλά μεγάλωσε την γκάμα του, έγινε πιο πλούσιο σε δραστηριότητες και σενάρια πιθανοτήτων, διευρύνθηκε. Το γεγονός ότι αυτές τις μέρες βρισκόμαστε μπροστά σε ένα calciopolis Νο 2 το αποδεικνύει. Ολα λοιπόν γίνονται για τα κέρδη. Και τα «νόμιμα» κέρδη και τα παράνομα. Ολα βέβαια είναι νόμιμα για τους επιχειρηματίες και το κράτος τους με βάση τους νόμους της αγοράς. Οταν δηλαδή τους χαρίζονται τα χρέη που έχουν απέναντι στο Δημόσιο τι είναι, δεν είναι κέρδη; Οταν τους παρέχεται λαϊκή περιουσία γήπεδα, στάδια, τι είναι, δεν είναι κέρδη;

Η κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης, η κατάργηση του τζόγου ανταποκρίνονται στην απαίτηση που έχει ο φίλαθλος κόσμος το παιχνίδι να παίζεται καθαρά μέσα στο γήπεδο με αγωνιστικούς όρους. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζεται με το μυαλό και το σώμα και αναπτύσσει τη συλλογικότητα. Το ποδόσφαιρο μπορεί να παίζεται και χωρίς τους επιχειρηματίες, τους εφοπλιστές, τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται και αυτό το χώρο. Οι ίδιοι που μέσω των κυβερνήσεων των κομμάτων τους κλέβουν το λαό, επιβάλλουν τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα μέτρα που τσακίζουν κόκαλα, είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα καταστρέφουν τον αθλητισμό και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Εάν θέλει ο λαός να εξυγιανθεί πραγματικά το αγαπημένο του άθλημα, εάν θέλει ο εργαζόμενος να μπορεί και το παιδί του να χαίρεται τον αθλητισμό αλλά και ο ίδιος να χαίρεται το ποδόσφαιρο, αν τελικά θέλει πραγματικά να ζήσει καλύτερα απολαμβάνοντας τον πλούτο που ο ίδιος παράγει, πρέπει να παλέψει ώστε να διώξει απ το σβέρκο του την τάξη των εκμεταλλευτών. Πρέπει να σταματήσει να παίζει «πίσω απ τη γραμμή». Nα μην «κλείνεται». Ετσι μόνο θα φέρει εμπόδια στη δράση τους. Αλλη λύση δεν υπάρχει. Οσο αυτοί έχουν την εξουσία στα χέρια τους θα καθορίζουν και τους κανόνες του παιχνιδιού.