Eurokinissi

Το μέλλον του Ολυμπιακού Βόλου είναι ρευστό εξαιτίας της εμπλοκής του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ στο σκάνδαλο με τα «στημένα» παιχνίδια

Στη συνέχεια - πάλι εντελώς... συμπτωματικά, αφού τα αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης/ΔΝΤ/ΕΕ «πέρασαν» - ο ρυθμός των αποκαλύψεων μειώθηκε αισθητά. Υπάρχουν βέβαια νέοι κρίκοι που προστίθενται και μεγαλώνουν την... αλυσίδα, αλλά δε δημοσιοποιούνται με το εύρος και τον αρχικό ρυθμό.

Αυτό που δεν άλλαξε και παραμένει «παλιό» (διαχρονικό) είναι ο συνειδητός στρουθοκαμηλισμός και αποπροσανατολισμός. Κάποιοι εξακολουθούν να υποδύονται τους «κουτούς» και προπαγανδίζουν, μετ' επιτάσεως, το ιδεολόγημα της εξαίρεσης και του παραστρατημένου. Για να κρύψουν το σύμφυτο των φαινομένων με το σύστημα. Ωστε να προχωρήσουν σε εξωραϊσμό και να αποτρέψουν την αμφισβήτηση - ανατροπή του.

Κανείς δεν αντιλέγει οι υπεύθυνοι έκνομων ενεργειών να υποστούν τις συνέπειες. Η ολοκληρωμένη ανάλυση του πώς και του γιατί όμως θα έρθει μόνο με εξέταση στη βάση αιτίας/αιτιατού. Μόνο τότε μπορεί να φτάσει κάποιος στη ρίζα. Η οποία είναι ο καπιταλισμός και οι «αρχές» του, όπως αυτές εκφράζονται/διαμορφώνουν κάθε χώρο.

Αυτό ακριβώς είναι που οι - δηλωμένοι και καμουφλαρισμένοι - υπηρέτες του συστήματος, αγωνιωδώς επιχειρούν να αποτρέψουν. Τη συνειδητοποίηση ότι θερμοκήπιο ανάπτυξης είναι το ίδιο το οικοδόμημα, η ιδεολογία, ο προσανατολισμός, το αξιακό του σύστημα. Οταν (και) το άθλημα (στην αγοραία λογική του καπιταλισμού) αντιμετωπίζεται σαν επιχείρηση και προϊόν, είναι αναμενόμενο πως εκτός από αυτούς που κερδίζουν «νόμιμα» θα υπάρξουν και αυτοί (όχι κατ' ανάγκη διαφορετικά πρόσωπα) που θα το πράξουν «παράνομα».

Η εκτρωματική μετάλλαξη (και) του ποδοσφαίρου στα πλαίσια του καπιταλισμού αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία. Η συνειδητοποίηση, από την πλειοψηφία του λαού, αυτού του γεγονότος αποτελεί το εφαλτήριο πραγματικής αντιμετώπισης και των φαινομένων σήψης. Οι υπηρέτες του συστήματος, λοιπόν, αυτό ουσιαστικά προσπαθούν να αποτρέψουν. Επειδή (ξέρουν ότι) θα οδηγήσει σε ευθεία αμφισβήτηση του καπιταλισμού.

Το ΠΑΣΟΚ, αφ' ενός προσπαθεί να κρύψει τη συνενοχή του στη δημιουργία και συντήρηση του θερμοκηπίου μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε το «σαράκι». Αφ' ετέρου εκμεταλλεύεται τα δρώμενα ως ευκαιρία (αν δεν δρομολογήθηκαν, από ένα σημείο και μετά, ως τέτοια) για επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Τα αξιοποιεί σαν μια ακόμα δικαιολογία της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Ενισχύοντας το ιδεολόγημα της διαφθοράς σαν μοναδικής γενεσιουργού αιτίας των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Και της στρατηγικής του επιλογής να φορτώσει τα βάρη στο λαό για να ενισχύει την κερδοφορία του κεφαλαίου.

«...υπάρχει απόλυτη σύνδεση, μεταξύ αυτού που βλέπουμε να εξελίσσεται στο ποδόσφαιρο και αυτού που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Να πού πήγαν τα λεφτά. Εδώ πήγαν τα λεφτά, μέσα στη διαφθορά, μέσα στην ανομία, στα χέρια κάποιων επιτήδειων» ανέφερε - στη Βουλή - ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Π. Γερουλάνος.

Ενώ στο ρ/σ «Sentra 103,3», είπε: «Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και αν δεν βάλουμε ένα τέλος, θα συνεχίσουμε να παράγουμε ελλείμματα. Οπως λέει ο πρωθυπουργός, το κίνημα τού "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" δεν θα έπρεπε να εστιάζεται στα διόδια, αλλά στα "φακελάκια". Εκεί είναι που χαλάει το σύστημα. Και τα διόδια θα ήταν πιο φθηνά, αν η διαφθορά σε άλλους τομείς της κοινωνίας δεν ήταν τόσο μεγάλη και μπορούσαμε να μαζεύουμε φόρους όπως θα έπρεπε. Εκεί είναι που σχετίζεται απόλυτα η διαφθορά σε ορισμένους τομείς της κοινωνίας μας, με το γεγονός ότι σήμερα βρεθήκαμε στα όρια της χρεοκοπίας»...

Παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις (για ψηφοθηρικούς λόγους) στην ίδια όχθη με το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται και η ΝΔ. Το μόνο που επιζητούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ είναι ο εξωραϊσμός και η επικοινωνιακή εκμετάλλευση «αρρώστιας» και «γιατρειάς».

Το δικό τους ρόλο - έστω και από άλλο μετερίζι - στον αποπροσανατολισμό του λαού, στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και τελικά στην υποστήριξη του συστήματος, διαδραματίζουν και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως πολέμιοί του. Χαρακτηριστική περίπτωση οι οπορτουνιστές.

Στις 12/5 το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποιούσε πως: «Αμφισβητούμε το σημερινό μοντέλο επαγγελματικού ποδοσφαίρου και προκρίνουμε τα μοντέλα συμμετοχής και λαϊκής βάσης. Στις συνθήκες της κρίσης, όταν όλες οι ελληνικές ομάδες θα αντιμετωπίσουν δομική αδυναμία βιωσιμότητας, η πρότασή μας μπορεί να αποτελέσει σωτηρία για ιστορικές ομάδες, για ανάδειξη νέων μορφών συλλογικοτήτων στον αθλητισμό και αφετηρία για απεμπλοκή τους από τα σημερινά δεσμά της εμπορευματοποίησης».

Δηλαδή (υποτίθεται πως) αμφισβητεί το μοντέλο και αντί αυτού προτείνει μια (βολική γι' αυτό) παραλλαγή του... Το «λαϊκό καπιταλισμό». Προβάλλει ως ριζοσπαστική λύση την (ψευδαίσθηση για) λαϊκή συμμετοχή. Υποκρινόμενος ότι δεν γνωρίζει - στα πλαίσια του καπιταλισμού - τι σημαίνει αυτό. Οι ΠΑΕ να γίνουν ΑΝΕΚ και ΜΙΝΩΑΝ (ακτοπλοϊκές εταιρείες). Οπου πλήρωσαν οι πολλοί τα «κερατιάτικα» των κεφαλαιοκρατών, που διατήρησαν προνόμια και έλεγχο.

Το έργο έχει χιλιοπαιχτεί, δεν είναι η πρώτη φορά. Ας θυμηθούμε π.χ. μια ανάλογη υπόθεση, την αποκαλούμενη «παράγκα 1». Διάλογοι, ντόρος, μεγαλοστομίες κλπ. Τελικά η υπόθεση κατέληξε στο... αρχείο. Οι εμπλεκόμενοι εξακολούθησαν τη ζωή και τις δραστηριότητές τους, το σύστημα αθωώθηκε.

Και κυρίως η πλειοψηφία του λαού είχε (συνειδητά ή ασυνείδητα) αποδεχτεί - διά της μεθόδου του ελεγχόμενου «εμβολιασμού» (όπως όταν κάποιος έχει αλλεργία και του χορηγείται συγκεκριμένη δοσολογία της αλεργιογόνου ουσίας μέχρι να τη συνηθίσει) - πως «αυτά συμβαίνουν». Αιτιολογώντας τα ως εξαίρεση και αποτέλεσμα «κακών» ανθρώπων και όχι σύμφυτα του συστήματος.

Ούτε τώρα, ακόμα και αν (το παρελθόν επιτρέπει έντονες αμφιβολίες) υπάρξουν τελικά κάποιες τιμωρίες - λόγω συγκεκριμένων συνθηκών και περιστάσεων - δεν πρόκειται να χτυπηθούν οι αιτίες. Ενδεχομένως θα «θυσιαστούν» κάποιοι, γιατί αυτό εξυπηρετεί ώστε να αθωωθεί το σύστημα. Να εξωραϊστεί για να συνεχίσει να λειτουργεί, να μην τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Οπως συμβαίνει π.χ. με τις περιπτώσεις διαφθοράς. 'Η με την «υπόθεση των 968» που περιλαμβάνονται στο σχετικό πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδας. Ενα θέμα που δημοσιοποιήθηκε πριν περίπου 2 χρόνια και μέχρι πρόσφατα κανείς δεν ασχολιόταν... Οπου οι προβολείς πέφτουν σ' αυτούς που σχετίζονται με το στοίχημα. Οι οποίοι είναι - σύμφωνα με πηγές - λιγότεροι από 100. Οι υπόλοιποι που έχουν - για άλλους λόγους - βγάλει σημαντικά ποσά στο εξωτερικό (χωρίς να τηρήσουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες), μένουν στη «σκιά»...

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει σταθερά ΟΧΙ στις ΠΑΕ, απαιτεί την κατάργησή τους και κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στον Αθλητισμό. Λέει ΟΧΙ στην εμπλοκή του ποδοσφαίρου και οποιουδήποτε άλλου αθλήματος στο «Στοίχημα» και στον τζόγο. Προειδοποίησε τους φιλάθλους ότι πίσω από τις μεγάλες διακηρύξεις και τις έρευνες, επιχειρείται μια μεγάλη συγκάλυψη και μια ψεύτικη εξυγίανση ενός ποδοσφαίρου που είναι εντελώς σάπιο και θέλει γκρέμισμα.

Με πληθώρα παρεμβάσεων, εντός και εκτός Βουλής, κατήγγειλε και αντιπάλεψε τις αποφάσεις των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που συνέβαλλαν καθοριστικά στο να θεριέψουν ακόμα περισσότερο τα νοσηρά - εγκληματικά φαινόμενα που χαρακτηρίζουν το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ, του «στοιχήματος» και των εγκληματικών συμμοριών. Διαρκώς και σταθερά κατήγγειλε τη συγκάλυψη αυτών των φαινομένων, όχι μόνο από τις ΠΑΕ, τις κυβερνήσεις και γενικότερα τους μηχανισμούς του συστήματος.

Οι εγκληματικές συμμορίες στο ποδόσφαιρο - στη χώρα μας και παντού - είναι γέννημα του ποδοσφαίρου των επιχειρήσεων και της κερδοσκοπίας, που είναι σάπιο ως το μεδούλι και δεν υπάρχει τρόπος να εξυγιανθεί. Οσοι κρύβουν αυτό το βούρκο, όπως κάνει η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που τον διαμόρφωσαν με την πολιτική τους, δεν μπορούν ούτε να χτυπήσουν ούτε να περιορίσουν τα εγκληματικά κυκλώματα και τις συμμορίες που διαρκώς αναπτύσσονται.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα χρόνια τώρα ακούνε για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Το ίδιο και ο αθλητικός κόσμος που δεν βολεύεται δεν υποτάσσεται στο ποδόσφαιρο - επιχείρηση. Το ποδόσφαιρο αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας που ζούμε. Καμιά ελπιδοφόρα προοπτική δεν αναμένεται όσο οι νόμοι της αγοράς λειτουργούν και καθορίζουν το παιχνίδι.

Ενα τέτοιο ποδόσφαιρο - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι δεν το χρειάζονται. Χρειάζεται ενιαίος αγώνας των εργαζομένων και των ανθρώπων του αθλητισμού, δράση μέσα και έξω από τα γήπεδα. Είναι καιρός να συνταχτούν όλοι με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, με το ταξικό εργατικό κίνημα, να απαιτήσουν την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης (και) στο ποδόσφαιρο. Μόνο έτσι θ' ανοίξει ο δρόμος, ώστε το παιχνίδι του ποδοσφαίρου να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.