Στα προηγούμενα μαθήματα εξετάσαμε τους συνδυασμούς και το πώς αυτοί αναπτύσσονται σε πρακτικά παιχνίδια. Επίσης αναλύσαμε μερικούς επιθετικούς συνδυασμούς που βασίζονται στην αδυναμία της 1ης ή 8ης σειράς και το «κάρφωμα». Στο εξής θα εξετάσουμε άλλες ειδικές καταστάσεις παρουσιάζοντας τις απαντήσεις που είναι δυνατόν να δοθούν. Αρχίζουμε από την αδυναμία της 2ης ή 7ης γραμμής που συχνά οδηγεί στην καταστροφή της προστασίας του πιονιού του βασιλιά διευκολύνοντας έτσι τον αντίπαλο, ενώ η αδυναμία της 1ης και 8ης απειλεί τους αντίστοιχους βασιλιάδες με ματ.

Στο 14ο μάθημα μελετήσαμε το παιχνίδι μεταξύ Ροτλέβι - Ρουμπινστάιν, όπου ο λευκός απέτυχε εξαιτίας της αδυναμίας της 2ης γραμμής, όταν και οι 2 πύργοι δημιούργησαν απειλές στο «θ2». Ας μελετήσουμε την ανάλογη κατάσταση που έφτασε το παιχνίδι των Κάρλος Τόρε και Εμανουέλ Λάσκερ (Μόσχα 1925). Η θέση ήταν: Λευκά: Ρη1, Βθ5, Πη3, Πε1, Αη5, Ιε3, Στρ. α2, β4, δ4, ζ2, η2, θ2 (12) Μαύρα: Ρη8, Ββ5, Πε8, Πα8, Αβ7, Ιζ8, Στρ. α7, δ6, ε6, ζ7, η7, θ7 (12). Ο μαύρος φαίνεται ευχαριστημένος από τη θέση του αλλά όμως η αναπάντεχη και λαμπρή κίνηση του λευκού αξιωματικού αλλάζει δραστικά την κατάσταση και ένας φανταστικός συνδυασμός δημιουργείται που λέγεται «μύλος». 1. Αζ6!! Βθ5 2. Πη7+ Ρθ8 3. Πζ7+ Ρη8 4. Πη7+ Ρθ8 5. Πβ7+ Ρη8 6. Πη7+ Ρθ8 7. Πη5+!

Μετά από μια σειρά κινήσεων στην 7η γραμμή με τη μέθοδο του «μύλου», ο πύργος απέκοψε ολόκληρο στράτευμα του μαύρου και τώρα θα πάρει και τη βασίλισσα πίσω. 7... Ρθ7 8. Πθ5 Ρη6 9. Πθ3 Ρζ6 10. Πθ6+ Ρ~ και ο λευκός με τρία επιπλέον πιόνια κέρδισε εύκολα (βλέπε διάγραμμα).

Η πράξη έχει αποδείξει ότι η εισβολή των δυο σπουδαίων κομματιών στη 2η ή 7η γραμμή αποτελεί το σιγουρότερο τρόπο για την επιτυχία. Επίσης είναι γνωστό ότι είναι δύσκολο να επιτεθείς στον αντίπαλο βασιλιά που προστατεύεται από ένα σταθερό σχηματισμό πιονιών.

(Συνεχίζεται)