φωτό 2

Τον Ιούνη 1949, στην περιοχή Ρεντίνας Καρδίτσας κρύβονταν 150 τραυματίες κινητού νοσοκομείου του ΔΣΕ. Επειδή ανακαλύφθηκαν από τον κυβερνητικό στρατό, έφυγαν απ' αυτόν τον χώρο και ύστερα από τριήμερη βασανιστική πορεία έφτασαν κοντά στο χωριό Σκοπιά Λάρισας. Καλύφθηκαν σε ένα ρέμα, κάτω από ένα ξωκλήσι. Ολοι τους ήταν άοπλοι. Ομως κι εκεί ανακαλύφθηκαν. Τους επιτέθηκε ο κυβερνητικός στρατός. Σκοτώθηκαν 50, άλλοι 50 πιάστηκαν και οι υπόλοιποι διέφυγαν. Τους αιχμαλώτους τους κράτησαν στο ξωκλήσι μερικές μέρες και μετά τους εκτέλεσαν... Ολοι οι νεκροί του ΔΣΕ θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο, στην αριστερή όχθη του ποταμού Ενιπέα, έξω από το χωριό Σκοπιά. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν:

Η μαχήτρια του ΔΣΕ ΣΤΑΣΙΝΟΥ ΚΑΤΙΝΑ, από το χωριό Κανάλια Καρδίτσας.

Ο αξιωματικός της ΙΙης Μεραρχίας του ΔΣΕ, στέλεχος του ΚΚΕ, ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ του Παντελή, από τον Πειραιά.

Το παραπάνω έγκλημα του μοναρχοφασισμού έμεινε για δεκάδες χρόνια άγνωστο. Αποκαλύφθηκε χάρη στην τεράστια προσπάθεια, στα τελευταία χρόνια, του Χρήστου Παπαϊωάννου, ναυτικού, αδελφού του Γιάννη που ταξίδεψε πολλές φορές στη Θεσσαλία και ρωτώντας αγωνιστές του ΔΣΕ έφθασε στον ομαδικό τάφο και απόθεσε λίγα λουλούδια. Είναι χρέος των ΚΟ του ΚΚΕ και των αντιστασιακών οργανώσεων της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ να προσπαθήσουν να βρουν τα ονόματα και των άλλων ηρωικών θυμάτων και να στηθεί στο χώρο του ομαδικού τάφου, ένα μνημείο.

Τιμώντας τους δύο παραπάνω νεκρούς μαχητές του ΔΣΕ αλλά και τους άλλους 98 νεκρούς του ΔΣΕ, ο Τάκης Ψημμένος πρόσφερε, μέσω ΚΟΒ Υμηττού, 100 ευρώ για ενίσχυση του ΚΚΕ.