Ηταν 23 του Νοέμβρη 1989, όταν η «Ορχήστρα των Χρωμάτων» έδινε την παρθενική της συναυλία στο «Παλλάς» υπό τη διεύθυνση του ιδρυτή της Μάνου Χατζιδάκι. Στο «πρόσωπό» της, ο συνθέτης είχε οραματιστεί ένα ελπιδοφόρο συμφωνικό μουσικό σχήμα, που με συνέπεια, επαγγελματισμό, γνώση θα υπηρετεί τη σύγχρονη, κυρίως, μουσική δημιουργία, ελληνική και ξένη, στοχεύοντας σε ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Που θα ήταν φορέας πρωτότυπων προγραμμάτων, τα οποία συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Η «διαδρομή» της, όμως, κάθε άλλο από ανέφελη υπήρξε, καθώς όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνώντες, γαλάζιοι ή πράσινοι, την καταδίκασαν σε οικονομική ασφυξία. Ερμαιο μεγάλων οικονομικών προβλημάτων με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η ορχήστρα πάσχιζε να ανταποκριθεί στο όραμα του ιδρυτή της. Και σε πείσμα εκείνων που την είχαν καταδικάσει και οι οποίοι κατά τ' άλλα «έπιναν νερό» στ' όνομα και το έργο του Χατζιδάκι, κατάφερνε να επιβεβαιώνει το σημαντικό και ξεχωριστό ρόλο της στη μουσική ζωή του τόπου μας. Η προσφορά της, πάντα χάρη στους αφοσιωμένους και απλήρωτους για πολλούς μήνες μουσικούς της που είχαν μερτικό στο ...όραμα. Από τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μόνο εγκατάλειψη και απαξίωση.

Αυτό επί χρόνια... Μέχρι, που η σημερινή κυβέρνηση και η ηγεσία του ΥΠΠΟ-Τ αποφάσισαν να βάλουν την ...ταφόπλακα στη σπουδαία ορχήστρα. Χαριστική βολή για την Ορχήστρα υπήρξε ο μηδενισμός της τακτικής επιχορήγησής της για το 2011 από το ΥΠΠΟΤ - παραβίαση της υποχρέωσής του απέναντί της. Αυτό της στέρησε πλέον κάθε δυνατότητα κάλυψης λειτουργικών δαπανών και προγραμματισμού, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά φέτος δεν πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη το ετήσιο αφιέρωμα στον ιδρυτή της, Μάνο Χατζιδάκι και ματαιώθηκε η προγραμματισμένη για 24/6 συναυλία - αφιέρωμα στον Ελύτη, στο Ηρώδειο. Αλλά και τα «μαγειρέματα» και οι δηλώσεις από πλευράς υπουργείου για ένταξη της Ορχήστρας στα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ αποδείχτηκαν... κενό γράμμα. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι η επιχείρηση συγχώνευσης της Ορχήστρας με τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, η οποία τελικώς ποτέ δεν έγινε, ήταν το άλλοθι, προκειμένου να μην εντάξει το υπουργείο την επιχορήγηση για την Ορχήστρα στον κρατικό προϋπολογισμό για το τρέχον έτος.

Αποτέλεσμα αυτής της ανάλγητης πολιτικής ήταν η επίσχεση εργασίας που ξεκίνησαν τον περασμένο Ιούνη οι μουσικοί της Ορχήστρας, διεκδικώντας δεδουλευμένα, αξιοπρέπεια και τήρηση της υποχρέωσης του ΥΠΠΟΤ απέναντι στην ορχήστρα. Με επιστολή τους, τότε ζητούσαν από το ΥΠΠΟΤ «να αναλάβει την ευθύνη και να δηλώσει ότι επιλέγει να κλείσει την Ορχήστρα των Χρωμάτων και όχι να προσπαθεί να αποποιηθεί των υποχρεώσεων απέναντί της, σύμφωνα με το νόμο. Υποχρεώσεις που δεν τήρησε, μηδενίζοντας τον προϋπολογισμό αυθαίρετα και παράνομα». Το μέγεθος της κυβερνητικής αναλγησίας υπογραμμίζεται και από το απαράδεκτο γεγονός ότι οι μουσικοί της Ορχήστρας παραμένουν απλήρωτοι επί σχεδόν ένα χρόνο.

Τώρα, στους μουσικούς βάζουν και το μαχαίρι στο λαιμό, ζητώντας τους να σταματήσουν τον απεργιακό τους αγώνα και να συμμορφωθούν στις απαιτήσεις της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση με την οποία η Ορχήστρα έχει υπογράψει τριετή σύμβαση συνεργασίας (2011 - 2013). Ο πρόεδρος του ΔΣ της Ορχήστρας, Γ. Στεφανάκης, με επιστολή του προς τους εργαζόμενους - σε καθέναν χωριστά - τούς έχει ζητήσει να υπογράψουν όσο το δυνατόν συντομότερα σχετική δήλωση για άρση της επίσχεσης εργασίας, καθώς και αποδοχής τους ότι πλέον θα αμείβονται κατά συναυλία (!). Στην επιστολή αναφέρεται πως η αρμόδια Επιτροπή του Ωνασείου «αποφάσισε τη συνέχιση της συνεργασίας της με την Ορχήστρα και κατά την τρέχουσα περίοδο (2011 - 2012), υπό την αυτονόητη βεβαίως προϋπόθεση ότι θα αρθεί και το εμπόδιο από την επίσχεση εργασίας των μουσικών της σε εύλογο χρόνο, έτσι ώστε να προλάβει και η Στέγη να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση συνεχίσεως της επίσχεσης των μουσικών της Ορχήστρας».

Μάλιστα, σημειώνεται πως χωρίς τη συνέχιση της συνεργασίας της Ορχήστρας των Χρωμάτων με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών «δεν μένει παρά η διαπίστωση από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ορχήστρας ότι αυτή βρίσκεται σε αδυναμία να εκπληρώσει τον καταστατικό της σκοπό, που παρέχει κατά τον ιδρυτικό νόμο της Ορχήστρας την ευχέρεια στον Υπουργό Πολιτισμού να αποφασίσει ότι αυτή παύει να υφίσταται και να τεθεί σε εκκαθάριση, οπότε και θα διαπιστωθεί ότι αυτή δεν έχει περιουσία που να μπορεί με τη ρευστοποίησή της να οδηγήσει σε αντιμετώπιση των χρεών της».

«Είμαστε διατεθειμένοι, ως Διοίκηση, μαζί με τη βοήθεια και των Φίλων της Ορχήστρας, να παλέψουμε για το ξεπέρασμα της κρίσης», αναφέρεται στην επιστολή. «Αυτό προϋποθέτει όμως αφενός μεν την άρση της επίσχεσης εργασίας εκ μέρους σας, ώστε να συνεχιστεί ακώλυτα η συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αφετέρου δε τη στήριξη όλων μας ανεξαιρέτως, σε όλο το διάστημα που θα διαρκεί η κρίση... Οσο αυτή διαρκεί, η Ορχήστρα είναι υποχρεωμένη να προσανατολιστεί σε αμοιβές κατά συναυλία και σε μείωση των δαπανών της, όσο περισσότερο είναι αυτό δυνατόν. Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις διασφάλισης - έστω συρρικνωμένα επί του παρόντος - της οικονομικής, καλλιτεχνικής, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, και της νομικής υπόστασης της Ορχήστρας, δικαιούμαστε να ελπίζουμε σε καλύτερες ημέρες, που θα μπορούσαν, προοπτικά, να οδηγήσουν και σε σταδιακή εξόφληση των δεδουλευμένων έναντι των μουσικών της και του διοικητικού της προσωπικού».

Δεν ξέρουμε πού βλέπει τις προϋποθέσεις διασφάλισης της ορχήστρας ο κ. Στεφανάκης... Αραγε, πώς μπορεί η ορχήστρα να ελπίζει σε καλύτερες μέρες όταν η επιβίωσή της εξαρτάται πλέον από τις διαθέσεις και τους όρους κάθε ιδιώτη; Η ζωή έχει δείξει ότι μόνο η στήριξη από την πολιτεία μπορεί να είναι ασφαλής προϋπόθεση για την ύπαρξη και απρόσκοπτη λειτουργία μιας ορχήστρας. Μόνο έτσι μπορεί να διαφυλαχθεί το υψηλό καλλιτεχνικό της επίπεδο για το οποίο χρόνια πασχίζουν σε αντίξοες συνθήκες οι μουσικοί της, οι άνθρωποι που την υπηρετούν και οι οποίοι τώρα απλήρωτοι καλούνται να αποδεχτούν ότι πλέον θα αμείβονται κατά συναυλία... Η αναλγησία της πολιτείας απέναντι στην ορχήστρα όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει ότι η σημερινή επίκληση της κρίσης και του δημοσιονομικού χρέους, μόνο άλλοθι είναι. Γιατί την ίδια στιγμή η κρίση και το χρέος δεν εμποδίζουν το ΥΠΠΟΤ να χρηματοδοτεί αδρά, διπλά και τριπλά από τον κρατικό κορβανά, πολιτιστικά ιδρύματα μονοπωλιακών ομίλων, όπως το Μέγαρο Μουσικής. Είναι θέμα πολιτικών επιλογών. Η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να «ταΐζει» τις ορέξεις των κάθε λογής «ευεργετών», που αποσκοπούν στην άλωση του πολιτιστικού τοπίου, ισχυριζόμενοι ότι θα «σώσουν τον πολιτισμό» και θα «εκπολιτίσουν το λαό». Η εγκληματική στάση της απέναντι στην Ορχήστρα των Χρωμάτων, όχι μόνο αφαιρεί ένα πολύτιμο κομμάτι από την πολιτιστική ζωή του τόπου μας, αλλά και επιβεβαιώνει την άσκηση μιας εχθρικής πολιτικής απέναντι στον πολιτισμό και το φυσικό του αποδέκτη, το λαό.