Ρεμπέτικο τραγούδι και ρεμπέτες θα είναι το περιεχόμενο της εκπομπής «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 1-3 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM». Στο δίωρο της εκπομπής θα επιχειρηθεί μια προσέγγιση στο πώς αποτυπώθηκε η Κατοχή στο Ρεμπέτικο Τραγούδι, αλλά και μια αναφορά σε ονόματα ρεμπετών που «έφυγαν» μέσα στα χρόνια εκείνα. Η «αποτύπωση» της Κατοχής στο Ρεμπέτικο Τραγούδι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και αναμφισβήτητα συμπληρώνει την εικόνα του αγώνα ζωής και θανάτου που έδωσε ο λαός μας εκείνα τα χρόνια.

Η συνισταμένη της αποτύπωσης της Κατοχής στο Ρεμπέτικο Τραγούδι είναι η καταγραφή της καθημερινότητας της κατοχικής Αθήνας και ιδιαίτερα ο αγώνας για την επιβίωση το φοβερό χειμώνα 1941-1942, όταν η πείνα θέριζε τα λαϊκά στρώματα. Τυπώνοντας το «κατοχικό μάρκο» - ένα νόμισμα χωρίς αντίκρυσμα - οι ναζί κατακτητές, λεηλάτησαν μέσα σε λίγες εβδομάδες όλα τα τρόφιμα της χώρας, οδηγώντας τον ελληνικό λαό στο θάνατο μέσω πείνας. Τα δυσεύρετα τρόφιμα στα μεγάλα αστικά κέντρα έδωσαν από τη μια την «ευκαιρία στους μαυραγορίτες και τους «λαδάδες» να πλουτίσουν, από την άλλη όμως ένας ολόκληρος λαός ύψωσε το ανάστημά του και ρίχτηκε με όλες τις δυνάμεις του στον αγώνα για να ζήσει.

Εκτός από την οργανωμένη μορφή που πήρε αυτός ο αγώνας, μια ιδιαίτερη πτυχή του, ήταν όλοι εκείνοι οι θαρραλέοι και ριψοκίνδυνοι άνθρωποι -κυρίως παιδιά- που οργανωμένα σε ομάδες «σάλταραν» στα γερμανικά και ιταλικά καμιόνια και έπαιρναν κυρίως τρόφιμα που τα μοίραζαν στη γειτονιά. Οι «σαλταδόροι» τραγουδήθηκαν πολύ στο Ρεμπέτικο Τραγούδι της Κατοχής.

Ενα άλλο χαρακτηριστικό είναι η αποτύπωση του αγώνα του ελληνικού λαού μέσω της αναφοράς σε συγκεκριμένα πρόσωπα αγωνιστών και της αναγνώρισης ότι αυτοί αποτελούσαν πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς για τη λαϊκή συνοικία στην οποία ζούσαν.

Το Ρεμπέτικο Τραγούδι της Κατοχής, όπως και το αγωνιστικό τραγούδι εκείνων των χρόνων, φυσικά, δεν εγγραφόταν σε «πλάκες γραμμοφώνου», αλλά μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα και φτερούγιζε ελεύθερο σε μέρη που δεν είχε κατακτητές ή χαφιέδες. Ορισμένα από τα τραγούδια αυτά ηχογραφήθηκαν αργότερα, ή πολύ αργότερα, ενώ άλλα έμειναν ακυκλοφόρητα στη δισκογραφία και έφθασαν ως εμάς μόνοι οι στίχοι τους, ως ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής, ιστορημένης από λαϊκούς δημιουργούς, αρκετοί από τους οποίους «έφυγαν» στα μαύρα εκείνα χρόνια.