Επί 48 ώρες ένας ολόκληρος λαός μετράει το μπόι του, το σηκώνει πάνω και πέρα από εκβιασμούς, ψευτοδιλήμματα, τρομοκρατία. Αρνούμενος να βυθίζεται μέρα με τη μέρα στη φτώχεια και την πείνα, την ανεργία και την αβεβαιότητα, να ματώνει για την πλουτοκρατία.

Η δουλειά «μυρμηγκιού» που γίνεται όλο το προηγούμενο διάστημα αποτυπώνεται στη διαρκώς αυξανόμενη συσπείρωση στις γραμμές των ταξικών συνδικάτων, η οποία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Νέες δυνάμεις τραβιούνται στον αγώνα. Νέες μάζες λαού και νεολαίας μπαίνουν μέσα στα απεργιακά μπλοκ του ΠΑΜΕ. Ο σπόρος έχει ήδη πέσει...

Εργοστάσια νεκρώνουν. Δημόσιες υπηρεσίες και μαγαζιά κλείνουν τις πόρτες τους. Αντί για τα σχολεία και τις σχολές, μαθητές και φοιτητές κάνουν μάθημα στους δρόμους του αγώνα.

Η 48ωρη γενική πανελλαδική πανεργατική απεργία είχε επιτυχία. Μέτρησε το κίνημα νέα ποιοτικά στοιχεία στην άνοδο της ταξικής πάλης. Κι αυτό εκφράστηκε στους ίδιους τους χώρους δουλειάς, στις απεργιακές φρουρές και φυσικά στις ογκώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις που έκαναν ακόμα και τους αστούς και τους απολογητές τους να μην μπορούν να αρνηθούν το μήνυμα που έστειλε ο λαός. Αλλο που προσπάθησαν για άλλη μια φορά να το διαστρεβλώσουν και να το φέρουν στα μέτρα τους. Να το σβήσουν δεν μπορούσαν, γι' αυτό μιλούσαν για «μεγαλειώδεις» συγκεντρώσεις, τις «μεγαλύτερες εδώ και πολλά χρόνια» κ.ο.κ.

Η λαϊκή ανάταση που δημιούργησε η 48ωρη απεργία δεν μπορεί και δεν πρέπει να σβήσει. Ούτε από την οργανωμένη δολοφονική προβοκάτσια. Η ταξική πάλη οξύνεται. Ολα αυτά είναι εκφράσεις της όξυνσης της ταξικής πάλης. Και ο λαός από την όξυνση της ταξικής πάλης έχει να κερδίσει. Να κερδίσει έδαφος, να βαδίσει ακόμα πιο αποφασιστικά, οργανωμένα, με το βλέμμα στραμμένο στο στόχο της δικής του νίκης.