Σάββατο 29 Οχτώβρη 2011 - Κυριακή 30 Οχτώβρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΔΙΕΘΝΗ
Πολιτικοποίηση του λαϊκού αγώνα

Η εργατική τάξη τιμά το νεκρό της. Η εργατική Ελλάδα τιμά το άξιο παιδί της. Η απάντηση μια: Ενας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα. Το εργατικό κίνημα υποχρεώνεται να επανεξετάσει την οργάνωση του αγώνα του. Υπάρχουν δυο κύριοι λόγοι γι' αυτό. Ο ένας είναι η διασφάλιση της συμμετοχής των εργατών στις κινητοποιήσεις της τάξης. Ο άλλος είναι η διαφύλαξη της πεποίθησης της λαϊκής κοινής γνώμης ότι το εργατικό κίνημα μπορεί να προφυλάσσει το λαό από κάθε λογής επιθέσεις προβοκατόρων. Το εργατικό κίνημα αγγίζει τα υπαρξιακά του όρια. Αυτό σημαίνει νέα οργάνωση.

Απέναντι στην κεντρική αστική κρατική εξουσία και τους παρακρατικούς συμπαραστάτες της να μεταφερθεί η οργάνωση περιφερειακά στις εργατικές και λαϊκές επιτροπές. Να υποχρεωθούν σε διασπορά οι συγκεντρωτικές αστικές δυνάμεις. Να δημιουργηθούν νέα εργατολαϊκά κάστρα. Νέες Κοκκινιές, νέες Καισαριανές. Κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση να μπει υπό καθεστώς δυαδικής εξουσίας. Η αστική τάξη να νιώσει βαριά την ανάσα του επαναστατικού προλεταριάτου. Η περιφρούρηση του αγώνα να γίνει βασική πλευρά της ταξικής συνειδητοποίησης. Σε κάθε επιχείρηση, σε κάθε γειτονιά να οργανωθεί εργατολαϊκός έλεγχος σε κάθε τι που συμβαίνει. Η αστική τάξη να νιώσει τη διασπορά του εργατικού ελέγχου σ' όλη την επικράτεια. Να τρομοκρατηθεί, να νιώσει το φόβο της ανατροπής της εξουσίας της. Οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων να υποχρεωθούν ή να εγκαταλείψουν τα κόμματά τους και την αστική εξουσία ή να κυλήσουν στο βόρβορο της λαϊκής χλεύης. Οργάνωση περιφρούρησης. Ο ακρογωνιαίος λίθος, οργάνωση του εργατικού κινήματος. Μια νέα οργάνωση προστασίας λαϊκού αγώνα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη.

Μόνο μπούφοι της αστικοφιλελεύθερης και αστικοδημοκρατικής φλυαρίας δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Η αστική τάξη στα όρια της χρεοκοπίας της επιστρατεύει δυνάμεις της από το κοινωνικό περιθώριο και τις βαφτίζει «υγιείς δυνάμεις του Εθνους». Ο αγώνα θα 'ναι μακρύς και κακοτράχαλος. Στην πορεία του θα δημιουργήσει περιδινήσεις που ο φίλος θα γίνεται εχθρός κι ο εχθρός φίλος. Εκείνο που μένει για το εργατικό κίνημα είναι το ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό του έρμα. Είναι αγώνας της ταξικής ολότητας χωρίς περιχαρακώσεις και δογματισμούς. Η περιφρούρηση, αυτός ο βασικός κρίκος της εργατικής αγωνιστικής αλυσίδας είναι χρέος πριν απ' όλα της τάξης. Εάν δεν κατανοηθεί πρακτικά αυτό, εάν μείνει στο στενό πλαίσιο μιας αγωνιστικής μειοψηφίας θα αποτύχει. Θα είναι πάντα επιρρεπής κι ευάλωτη σε ποικίλες πιέσεις. Πέραν όλων των άλλων βασικό ζήτημα της αναγνώρισης του εργατικού κινήματος ως φερέγγυου καταλύτη της αστικής κυβερνητικής κρίσης εξουσίας από μεγάλα κοινωνικά στρώματα είναι η γνώση και συμμετοχή του στο σύνολο των εθνικών προβλημάτων.

Αυτά θα αρχίσουν να βγαίνουν έντονα στην επιφάνεια όταν το αστικό πολιτικό σύστημα κρίνει ότι πρέπει να μπουν στη ζυγαριά της πολιτικής θολούρας. Η αντιμετώπισή τους με εθνικά, λαϊκά, πατριωτικά, διεθνικά κριτήρια από το εργατικό κίνημα θα επιβεβαιώσει στην κοινή γνώμη την ταυτότητά του ως άξιος λαϊκός κυβερνητικός εντολοδόχος. Το πρόβλημα της περιφρούρησης του λαϊκού αγώνα είναι υπαρκτό, όχι μόνο από τα γεγονότα της πανελλαδικής απεργίας στο Σύνταγμα. Είναι κι από τις νέες εισαγόμενες πολιτικές κι οργανωτικές δομές του αστικού συστήματος. Εφόσον η αστική τάξη ξεκίνησε ένα νέο κύκλο υπαρξιακής ανανέωσης σε συνθήκες καθολικής κρίσης, είναι επόμενο να απλώσει το εγχείρημα και στην ανανέωση της οργανωμένης αντιμετώπισης των εργατολαϊκών αντιδράσεων. Αυτό σημαίνει ό,τι το χειρότερο. Η παρακολούθησή του από αντίστοιχες λειτουργίες του εργατικού κινήματος καθίσταται αναγκαία. Ασφαλώς δεν πρόκειται για υποκατάσταση της πολιτικής από την οργανωτική αποθέωση. Πρόκειται για την οργανωτική θωράκιση της πολιτικής.

Ολα στη βάση τους είναι πολιτικά. Αυτό φαίνεται κι από τον εξελισσόμενο χαρακτήρα των απεργιών. Ενώ ξεκινούν από τα συνδικάτα με βάση συνδικαλιστικό περιεχόμενο, εύκολα και γρήγορα μετατρέπονται σε πολιτικές με αντικυβερνητικό περιεχόμενο. Είναι δείγμα της βαθιάς κρίσης του αστικού καθεστώτος με έκφραση την κυβερνητική κρίση. Το φαινόμενο αυτό προετοιμάζει και οδηγεί σε μελλοντική κήρυξη γενικής πολιτικής απεργίας σε δεδομένη στιγμή που η αστική διακυβέρνηση θα γίνει εντελώς ανέφικτη κι η εργατολαϊκή αντίδραση θα είναι έτοιμη και πολιτικά ώριμη να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας στο όνομα και για λογαριασμό της κοινωνικής ολότητας.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ