Κατ' αρχήν μπράβο στη νεαρή εργαζόμενη. Η ενέργειά της προέρχεται από τα βάθη της καρδιάς της και μόνο στην ηθική της εργατικής τάξης μπορεί να απαντηθεί. Ομως, αν τις επόμενες μέρες όλο και περισσότερα παιδιά αρχίζουν στον παιδικό σταθμό που εργάζεται, να υποσιτίζονται πώς θα τα αντιμετωπίσει; Και αν τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους παιδικούς σταθμούς - που συμβαίνουν ήδη - τι θα κάνει; Γιατί, να αναλάβει η ίδια αυτό το κόστος είναι αντικειμενικά αδύνατο, όπως είναι αδύνατο να αναλάβουν αυτό το κόστος οι εκπαιδευτικοί. Αυτήν τη διάθεση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα πρέπει να τη μετατρέψουν σε διάθεση για αγώνα, να καταγγελθούν αυτά τα περιστατικά στα συλλογικά τους όργανα, να έρθουν σε επαφή με άλλους μαζικούς φορείς του λαϊκού κινήματος στις περιοχές τους και να απαιτούν από τις αρχές - κρατικές, δημοτικές, εκκλησιαστικές κ.ά. - να σιτίζουν αξιοπρεπώς τα παιδιά. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς, όπως θα είναι και οι επόμενοι χειμώνες. Καιρός για χάσιμο δεν υπάρχει, γιατί σε λίγο περιστατικά παιδιών να λιποθυμούν από την πείνα θα αποτελούν καθημερινά φαινόμενα. Κι όλοι εκείνοι που αγανακτούν από περιστατικά σαν το προαναφερθέν, την αγάπη τους για τη φτωχολογιά και το μίσος για την πλουτοκρατία, ας τα μετατρέψουν σε υλική οργανωτική δύναμη που θα σαρώσει το εκμεταλλευτικό σύστημα. Για το οριστικό τέλος της φτώχειας.